Κι όμως η απόσταση σκοτώνει.
Τα όνειρά μου, τον έρωτά μου,
το μαζί που γίνεται εγώ.
το εγώ που ήταν πάντα εσύ.
το εσύ που ξενιτεύτηκε στο κανείς.
Μείναμε πίσω κι όμως στεκόμαστε μπροστά.
Μπροστά σε ένα τέλος
που το χωρίζουν αεροδρόμια και λιμάνια.
Κι όμως το κοιτάμε, το φλερτάρουμε.
Ξενιτεμένη αγάπη, χαμένη στα σύννεφα.
Όνειρα που πέταξαν ψηλότερα από όσο τους έπρεπε και τα έκαψε ο ήλιος.
Κι ό, τι έμεινε για να γυρίσει δε θα είναι ποτέ ίδιο.
Συντάκτης: Κώστας Ντίνος
