Κεκλεισμένων των θυρών,
ο επτασφράγιστος έρωτάς μου παρέμενε στη φαρέτρα μου.
Ανομολόγητος κι υπομονετικός μέχρι να φανείς,
ξέροντας ήδη πως το μυστικό μου ήσουν εσύ,
που οι σιωπές το έφθειραν.
Ήξερε κι ο έρωτάς μου τι περίμενε-
πόσο επιδέξια η αγάπη πλέκει τον χρόνο!
Σ’ αγαπούσα πριν φανείς,
μα τώρα καθώς φάνηκες, ο χρόνος μου ξεπληρώνει την προσμονή.
Σταμάτησε κι έτσι μ’ αφήνει να σ’ αγαπώ,
κατ’ επανάληψιν αιώνια.