Σαν τις στιγμές που έζησα κάποτε

Γεώργιος Σιλιβάκος31/08/2023

Poetica

Σαν τις στιγμές που έζησα κάποτε

Μοιράσου το:

Lights On?

Πίσω απ’ το χρυσό καλοκαίρι,

υπάρχει ένα παράθυρο με σπασμένα παντζούρια.

Φυσάει κατάθλιψη στις χαραμάδες.

Είναι το φθινόπωρο που βιάζεται να μπει.

Με τα πεσμένα φύλλα φέρνοντας τα δάκρυα τ’ ουρανού στο θλιμμένο σπίτι.

Οι φωνές σώπασαν πίσω απ’ τους κίτρινους τοίχους.

Η ξύλινη σκάλα τρίζει σαν να φωνάζει στη μοναξιά να φύγει από πάνω της.

Απ’ τα σπασμένα κεραμίδια πέφτει το χώμα του παρελθόντος:

Οι ανάσες

οι χαρές

οι λύπες

ο έρωτας

η αγάπη

η παιδικότητα

ο χωρισμός

ο θάνατος

κομμάτια στο σκονισμένο πάτωμα.

Σπάνε, σκορπίζουν,

σαν τις στιγμές που έζησα κάποτε.

Ραγίζουν σαν την καρδιά μου που κάποτε ένιωσε.

Τώρα, στο θλιμμένο σπίτι,

κάθομαι και περιμένω τον χειμώνα.

Θέλω να δω, πόσο κρύο αντέχει ακόμη η ψυχή.

Συντάκτης: Γεώργιος Σιλιβάκος

Γεώργιος Σιλιβάκος

Νοσταλγός σίγουρα, με μια παιδικότητα που δεν εγκατέλειψα ποτέ. Όσα ένιωσα, έζησα, είναι μέσα μου, με οδηγούν. Γιατί γράφω θα ρωτήσεις... Γράφω για μένα. Περιπλανιέμαι συνεχώς αλλάζοντας κόσμους. Μέσα απ' τα ποιήματα εκφράζω όλα όσα έζησα και ζω.
Αν θέλεις να με ψάξεις θα είμαι χαμένος … σε έναν «Χαμένο Παράδεισο Λέξεων» (η ποιητική συλλογή μου από τις εκδόσεις Διάνοια) καταθέτοντας την ψυχή μου και τα όνειρα μου με όλα τα συναισθήματα που συνθέτουν το ταξίδι μας αυτό που λέγεται ζωή.
Άλλοτε ξεχασμένος σε ένα ξέφωτο, μια νύχτα χωρίς φεγγάρι, χαζεύοντας τα αστέρια. Άλλοτε στην πλάτη μιας χήνας να ταξιδεύω σαν το Νιλς Χόλγκερσον. Και άλλοτε στη Χώρα του Ποτέ να παίζω με τα Χαμένα Παιδιά... για το παιδί που δεν χάθηκε ποτέ από μέσα μου.