Σε μια αβέβαιη ώρα του μεσονυχτίου
γράφω για να σου εξιστορώ παραμύθια άλλων καιρών.
Σε μια αβέβαιη ώρα, χαϊδεμένο πλάσμα,
με καρδιά πλανεμένη, ζευγαρώνεις μ’ ουρανούς και μίλια άστρα.
Σε μια αβέβαιη ώρα κουρνιάζεις υγραίνοντας κι άλλο τις νύχτες του φθινοπώρου,
κι έτσι ξεχνάς το σώμα μου που έκαιγε για να ζεσταθείς.
Σε μια αβέβαιη ώρα ο έρωτάς μου για σένα ξεσπά.
Σε μια αβέβαιη ώρα, ξανά, κάπου, σε κάποιο ουρανό, θα σε συναντήσω.