Για ακόμα μια φορά
κάθισα εκεί που καθόσουν όταν ήμουν παιδί.
Άναψα τσιγάρο
όπως κι εσύ
και χάθηκε το βλέμμα μου στη θάλασσα.
Γύρισα το κεφάλι μου στο πλάι
μα δεν υπήρχε κανείς πια
να βλέπει μήπως πέσω.
«Και τώρα, τι γίνεται;»
Αναρωτήθηκα και φύσηξα τον καπνό.
Μα δε βρέθηκε κανείς αυτό να μου το απαντήσει.
Κι ύστερα είδα τα βήματά σου και κατάλαβα
πως τ’ άφησες εκεί για να πατήσω.

Συντάκτης: Μάρα Μαρίνη