Στεριά των πουλημένων

Ποια είμαι εγώ που θα δηλώσω σπαραγμό

κρατάω απόψε έναν λυγμό

σκύβω κεφάλι στον πνιγμό

μα δε μετράω πια διωγμούς,

ξεριζωμούς αδελφικούς,

μόνο θυσίες και νεκρούς

στους πιο απάνθρωπους βωμούς

των συμφερόντων.

Ποια είμαι εγώ που θα αρθρώσω “δεν μπορώ”

κρατάω απ’ το χέρι το παιδί

παλεύω πάλι μη χαθεί

στη γη, τα σύνορα αυτά

θα σβήσει η θάλασσα ξανά.

Αυτή που αγκάλιασε κορμιά

πριν ακουμπήσουν στη στεριά

των πουλημένων.

Ποια είμαι εγώ που θα ζητήσω την ντροπή;

Δε θα ‘μαι πια εγώ αυτή,

σε απολογία μια ζωή.

Φωτιά στα άρρωστα μυαλά

θα βάλω αιφνίδια, ξαφνικά

να ‘ταν ο κόσμος μια γροθιά

και μια μεγάλη αγκαλιά

να τους τσακίσει.

Το σκίτσο έχει υπογράψει ο Αρκάς.