Μέσα σε πράσινα λιβάδια, ζουν τα ηλιοτρόπια.
Πορφυρά και προστατευμένα πάνω απ’ την κακία του κόσμου.
Παρέα με τη μυρωδιά της γης, τη λευκή όψη του ουρανού, την ξύλινη αφή των λίθων.
Μέσα σε πράσινα λιβάδια, ξεχωρίζουν τα ηλιοτρόπια.
Ακτινωτά και ανθισμένα κάτω απ’ τον ήλιο του χρόνου.
Η αδύναμη μεταλλική γέφυρα υποκλίνεται μπροστά τους.
Μέσα σε πράσινα λιβάδια, μεγαλώνουν τα ηλιοτρόπια.
Η γκρι ελιά και ο μπλε ωκεανός είναι οι καλύτεροι φίλοι.
Το χρυσοποίκιλτο στεφάνι τους γυαλοκοπά.
Μέσα σε πράσινα λιβάδια, γυρεύουν την αγάπη του ανέμου, μαγεμένα από τη μελωδία των γρασιδιών.
Ο ήλιος τους χαϊδεύει, τα φωτίζει, και οι μέλισσες χορεύουν γύρω τους, συλλέγοντας το νέκταρ της ζωής.
Μέσα σε πράσινα λιβάδια, τα ηλιοτρόπια σηκώνουν το βλέμμα τους,
συντροφιά με τα σύννεφα, κοιτούν το απέραντο γαλάζιο, και μοιράζονται μυστικά με τις κουκουβάγιες.
Μέσα σε πράσινα λιβάδια, καθρεφτίζονται οι αναμνήσεις,
πως κάποτε, στο διάβα τους, περάσανε χρώματα και ήχοι, στην εποχή που η γη ήταν νεαρή και ανέμελη.
Η θάλασσα της ψυχής τους απλώνεται, σαν θησαυρός που περιμένει να βρει τον πιο τρυφερό χειμώνα.
Να ζήσουνε των εποχών την άγρια ομορφιά.
Μέσα σε πράσινα λιβάδια, τα ηλιοτροπία λένε ιστορίες, αιώνιες.
Συντάκτης: Ανδρόνικος Πετίδης
