Φωτιές μες στις καταιγίδες.
Στάλα στάλα η βροχή γρατζουνάει την νύχτα.
Η θάλασσα φουσκώνει, μοιάζει να πνίγεται.
Τα πρόσωπα μας βρέχονται μα τα χείλη παντα λαχταρούν αλλά χείλη.
Και να μαστε τώρα στη μέση του δρόμου γυμνοί,
απροστάτευτοι,
να κουβεντιάζουμε με τη βροχή για ιστορίες που πέρασαν και ‘φυγαν.
Τι πίκρα και αυτή!
Να βρέχεσαι και να μην μπορείς να ξεχάσεις.
Τι βάσανο και αυτό!
Να βρέχεσαι και να θυμάσαι.
Στείλε το ποίημα και τα quote σου και μπες κι εσύ στην ολοκαίνουρια ομάδα των #pillowpoets.
Διάβασε περισσότερα εδώ.
Συντάκτης: Ελένη Λατίνα
