Θριαμβεύεις στις στιγμές
σαν από πάντα να ήτανε δικές σου.
Να ‘ναι τα σημεία των καιρών;
Μήπως ολόκληρη η ύπαρξή σου;
Εγώ θα σ’ ονόμαζα φως.
Από τις γρίλιες τρύπωσες
σαν χάραμα που περίμενα από πάντα.
Σαν πόρτες και παράθυρα ολάνοιχτα,
Απρίλη να μοσχοβολούν και Πασχαλιά.
Ξύπνησες ένα σώμα ξεχασμένο
μόνο το χάδι του χειμώνα γνώριζε.
Έδωσες απλόχερα φιλί από βελούδο
Κι αγκαλιά που τάζει όλη τη θέρμη.
Σαν σε αλλιώτικο θεό
Αδιαπραγμάτευτα σου λέω την αλήθεια
Πως η ανάσταση για μένα ήρθε νωρίς.
Στείλε το ποίημα και τα quote σου και μπες κι εσύ στην ολοκαίνουρια ομάδα των #pillowpoets.
Διάβασε περισσότερα εδώ