Σάββατο βράδυ
η σκούρα φιγούρα στο πάτωμα μου ζητά πάλι παρέα
Παίρνω το βλέμμα μου γι’ αλλού, χωρίς να βγάλω άχνα.
Δε θέλω ν’ ακούω τη φωνή μου με τον ήχο της
Δε θέλω να διαπερνά το αόρατο εγώ μου
Θέλω, όμως,
να πάρεις εσύ τη θέση της ύπαρξής μου
Να μη μιλώ άλλο για σένα
Να μιλώ με σένα,
να μιλώ σε σένα.
Κι ας φύγει ένα κομμάτι μου απ’ την πόρτα
θυμωμένο, πολύ, καθώς σε βλέπει να με σπαταλάς.
Καθώς έρχεσαι,
καθώς φεύγεις πάλι.
Σάββατο βράδυ.
Όλα μοιάζουν εμπόδια μπροστά στη λαχτάρα μου να σου μιλήσω.
Γιατί της γλώσσας χόρτασα τη μάταιη φλυαρία.
Στείλε το ποίημα και τα quote σου και μπες κι εσύ στην ολοκαίνουρια ομάδα των #pillowpoets.
Διάβασε περισσότερα εδώ