Στο φως που πέφτει τρυφερό,
τα δάχτυλά σου πλέκονται απαλά σαν φως.
Σκιές χορεύουν σε κάθε μας φιλί,
ενώ το άγγιγμά σου συνθέτει το μυστικό μας βιος.
Μια ανάσα γλυκιά, μια σιωπή,
στον κόσμο μας, οι ήχοι σβήνουν,
μόνο εμείς, μες στη θάλασσα του χρόνου,
πλέουμε, απερίσπαστοι, στον έρωτα που εμείς καθορίζουμε.
Τι είναι το άγγιγμα, αν όχι ένα ταξίδι;
Στον χάρτη των ψυχών, οι ανάσες συντονισμένες,
σε καθετί δικό μας, σε καθετί ζωντανό,
με τ’ αγγίγματα σου, η καρδιά μου και η μοίρα μας δεμένες
Άγγιγμα ζεστό, σαν ήλιο στο πρώιμο,
σε κάθε κίνηση, μια υπόσχεση δύναμης,
με κάθε αίσθηση, η ζωή μας αναπαύεται,
σε τούτο το μαγικό κράμα, που η αγάπη μας αναγνωρίζεται.
Μείνε, άγγιξέ με και στην αβυσσαλέα σιωπή,
να ανακαλύπτω το πάθος στη θερμή σου αγκαλιά,
σε χρυσούς ορίζοντες, ας χορέψουμε μαζί.
Αφού με το άγγιγμά σου, φυτεύω την αιωνιότητα.
Συντάκτης: Ανδρόνικος Πετίδης
