Δανεικός ο χρόνος που μου χάρισες
Λες και χρωστούσες σε κάποια άλλη ζωή
κι είπες να κλέψεις από μένα.
Μικρός ο κύκλος της κοινής μας ζωής,
γρήγορα τον έκανες ευθεία.
Το σχοινί δε φτάνει να σε πάει μακριά
μα σε κρατάει σε απόσταση από μένα.
Τα μάτια σου φωτογραφίζουν την απορία που μένει πίσω.
Σε κάθε βήμα που λες να πας μπροστά
μετέωρος μένεις.
Μετέωρη κι γω.
Σε ποια ζωή τελικά χρωστούσες το δικό μας παρόν;
Μην απαντήσεις, άσ’ το.
Ξεχρέωσες πια και δε χωρούν λόγια για την καμμένη γη.
Να θυμάσαι πως δανεικές δεν είναι ποτέ οι ώρες
για εκείνους που δεν ξέρουν να μετράνε.
Είναι απλώς χαμένες.
Στείλε το ποίημα και τα quote σου και μπες κι εσύ στην ολοκαίνουρια ομάδα των #pillowpoets.
Διάβασε περισσότερα εδώ