Σε στάση προσοχής,
υποδεχθήκαμε κι ετούτη την άνοιξη.
Επ’ ώμου κρατώντας τη μεγάλη διαταγή:
«Αγαπάτε αλλήλους.»
Δεν είναι αστείο.
Αν έχεις δει πώς λαβώνει η αγάπη, δε γελάς.
Ρώτα όλες τις νεκρές προσδοκίες
που πίστεψαν στην αθωότητα του «για πάντα».
Σε στάση ημιανάπαυσης
με τα χέρια σταυρωμένα στην πλάτη
υποδέχτηκε με χακί βλέμμα
την εισβολή του ψέματος.
Με νηπενθή συνθηκολόγηση
για να πονάει λιγότερο το «πότε».
Τις στιγμές που αναμένεται η υποστολή της σημαίας
σαν υπολοχαγός κοντοστέκεται στη βοή του χρόνου.
Ο έρωτας, δειλιάζει κάποια δειλινά
στα χαρακώματα του «λίγο»
κοιτώντας ντροπιασμένος τα παράσημα που κέρδισε.
Τα δυο αστέρια στον ώμο του βάρος αβάσταχτο
με την επίγνωση πως σύντομα θα γίνουν τρία.
Θα πάρει την προαγωγή της απληστίας.
Εμπρός μαρς!
Μας στοιβάζει σε δυάδες
κι όλοι σύντομα θα λύσουμε τους ζυγούς
ζητώντας παραπάνω.
Δεν είναι αστείο.
Ο υπολοχαγός έρωτας θέλει δύο.
Όσα και τα αστερία στο πέτο του.
Στείλε το ποίημα και τα quote σου και μπες κι εσύ στην ολοκαίνουρια ομάδα των #pillowpoets.
Διάβασε περισσότερα εδώ
Συντάκτης: Δημήτρης Τσιρπανλής
