Ίσως.
Μη συνεχίζεις σε παρακαλώ.
Μπορεί.
Φτάνει σου λέω.
Θα δείξει.
Έδειξε.
Κι η πόρτα έκλεισε.
Κι έκανε τον πιο δυνατό θόρυβο σπάζοντας για λίγο τη σιωπή.
Και μετά, το τίποτα.
Και τρεις λέξεις. Τρεις λέξεις, που ήταν αρκετές για να κλειδώσω μια μια τις πόρτες μου.
«Ίσως», αμφιβολία, μετριότητα.
«Μπορεί», έλλειψη επιθυμίας.
«Θα δείξει», μαζί με ένα “θα” για όλα όσα δε γίνονται.
Τρεις λέξεις κι ένα «θα» σημαίνουν πολλά ψυχή μου.
Για την ακρίβεια, όλα, ή τίποτα.