Λεωφόρος Πατησίων
τέσσερα στενά πέρα από το σπίτι σου
κάπου στα χίλια πεντακόσια βήματα μακριά από το κρεβάτι σου
κ’ ένα κουράστηκα μακριά από τη ζωή σου.
Κάθε μέρα, ίδια ώρα, ίδια διαδρομή.
Εκείνη τη διαδρομή.
Ξεκινώ πάντα από την εξώπορτα του κάποτε σπιτιού μας
με τη μεγάλη τηλεόραση, τα χνουδωτά μαξιλάρια και το διπλό κρεβάτι.
Κατηφορίζοντας, προσεκτικά μετρώ βήματα και στενά.
Ωστόσο, κάθε φορά, στο ίδιο πάντα μέρος
ανάμεσα στο έβδομο και όγδοο στενό
στα τρεις χιλιάδες εξακόσια δύο βήματα
εμφανίζεσαι για την καθιερωμένη επίσκεψη στον νου μου.
Αριθμοί, στενά και βήματα, μπλέκονται στα σεντόνια μας,
σε μια ανάμνηση της απουσίας σου.
Κι αναγκάζομαι στην ίδια εξώπορτα να επιστρέφω.
Μήπως καταφέρω τελικά να προσπεράσω το όγδοο στενό
μήπως δε χρειαστεί το επόμενο πρωί να με βρει μπροστά απ΄την ξύλινη ετούτη την εξώπορτα.
Δε θα έχω πια ανάγκη να χαζεύω τ’ όνομά σου στο κουδούνι.
Να ‘χω φύγει πια, απ’ τα στενά που παρέα σου τα έμαθα.
Για να εξερευνήσω νέα που θ’ αρέσουν
σ’ εμένα μόνο.
Να ζήσω κ’ εγώ επιτέλους λεύτερη.
Στείλε το ποίημα και τα quote σου και μπες κι εσύ στην ολοκαίνουρια ομάδα των #pillowpoets.
Διάβασε περισσότερα εδώ
Συντάκτης: Βάσω Γραμμένου
