Κάποτε μου ‘λεγες πως το βαθύ μπλε της θάλασσας μοιάζει με των ματιών μου.
Αγαπούσες τη θάλασσα κι ό,τι έμοιαζε με αυτή.
Όλες τις εκδοχές της.
Τη γαλήνια
και την αγριεμένη.
Γιατί όταν αγαπάς κάτι ολοκληρωτικά, το αγαπάς σε όλες τις εκβάσεις, σε όλες τις συνθήκες.
Παρ’ όλες τις συνθήκες.
Θα ήθελα να μοιάζω στη θάλασσα,
σ’ εκείνο το βαθύ μπλε που έβλεπες σε μένα.
Θα θελα να μοιάζω στη θάλασσα,
για να μ’ αγαπάς σε όλες μου τις αποχρώσεις, όπως κι εκείνη.
Μα δεν είμαι η θάλασσά σου.
Είμαι ένα ναυάγιο που μαρτυρά πως την αγάπησες πιότερο από μένα.
Συντάκτης: Ευφροσύνη Γιακουμόγλου
