

Κάθε φορά που γονατίζω
ζωγραφίζω εσένα στον νου μου-
άξαφνα όλες οι σκοτεινές κουρτίνες
τις παγωμένες νύχτες του μυαλού
μετατρέπονται σε ολοκάθαρα ηλιοβασιλέματα.
Μα μες στην τόση ομορφιά τους με τρομάζουν
σαν εσένα, που μες στο χάος του νου μου με βρήκες
και με γέμισες χρώματα,
χρώματα αλλιώτικα
που δεν είχα συναντήσει ξανά.
Χρώματα απαλά,
χρώματα που εκπέμπουν αγάπη,
χρώματα που εκπέμπουν έρωτα,
χρώματα που μιλούν,
χρώματα που σιωπούν,
χρώματα που μοιάζουν,
χρώματα που διαφέρουν,
χρώματα εντυπωσιακά κι άλλα πιο ήσυχα και μερικά αχνά σαν λεπτή ανάσα.
Βαθύ της αγάπης χρώμα
που μου έμαθε πώς να αγαπώ
και πώς είναι πραγματικά να σε αγαπάνε.