Ανασαίναμε με τον ίδιο παλμό.
Το φως του ήλιου είχε βρει τρόπο να τρυπώσει από τα κλειστά παντζούρια.
Ένιωθε ασφαλής.
Ένιωθα φόβο.
Θα πονέσει πολύ όταν φύγεις, ψέλλισε η σκέψη μου στον αέρα.
Χάδι αναπάντεχο, ήρθε και κάθισε στα μαλλιά μου.
Μικρού παιδιού το βλέμμα του, θέλησε αυτοστιγμεί να φέρει μια επανάσταση.
Με λόγια απλά, λιτά, πανάκριβα.
Είμαι εδώ, είπε.
Κι ευθύς λούστηκε το δωμάτιο με φως.
Στείλε το ποίημα και τα quote σου και μπες κι εσύ στην ολοκαίνουρια ομάδα των #pillowpoets.
Διάβασε περισσότερα εδώ
Συντάκτης: Λόρα Γιάχο
