Μιλάς για έρωτα
και μου κλείνεις το μάτι.
Μιλάς για κατορθώματα και χαμογελάς
μιλάς για πράξεις που έγιναν αισθήσεις
μιλάς για κείνον που σ’ απάτησε ένα βράδυ και κλαις,
λες πως αυτό ήταν το χειρότερο.
Με κοιτάς ίσια στα μάτια
και ψάχνεις μια απάντηση.
Τι να πω εγώ που δε νιώθω;
Τι να πω που όλα τα κάνω παραμύθια
για να καταφέρω να βγάλω λυγμό;
Τι να απαντήσω όταν μπερδεύω
τις αισθήσεις με τις παραισθήσεις;
Τι να πω όταν παίρνω το ψέμα μου και το κάνω αλήθεια μου
για να μπορέσω απεγνωσμένα να το ζήσω;
Τι να σκεφτώ που δε γνωρίζω αν αυτό που ζω είναι έρωτας
ή μια καινούργια μου ερωτική επινόηση;
Τι να σκεφτώ όταν δεν ξέρω για ποιο λόγο κλαίω ή γελάω;
Γι’ αυτό σου λέω.
Υπάρχουν και χειρότερα.
Υπάρχουν κι εκείνοι που η μοίρα τους απαγόρεψε να αισθάνονται.
Για πες μου τώρα, τι προτιμάς;
Να νιώθεις πως πεθαίνεις
ή να ζεις πεθαμένη;
Στείλε το ποίημα και τα quote σου και μπες κι εσύ στην ολοκαίνουρια ομάδα των #pillowpoets.
Διάβασε περισσότερα εδώ
Συντάκτης: Μαρία Κουκιάρη
