Είναι Φλεβάρης μακρύς,
στην καρδιά των υποσχόμενων αλλαγών.
Ο φόβος μετρά ολιγόλεπτη σιωπή,
ενδιάμεσα σε πλάνων παρτιτούρες.
Το βλέμμα αφήνεται στης ξύλινης φωτιάς τα σπινθηροβόλα τσιμπήματα παρηγοριάς,
κι ο νους μεταπηδά σε ιστορίες θερινές.
Είναι τα μελτέμια τα ένυδρα
που νήματα επαφής κινούν
όσο εγώ χαρτογραφώ τα βήματα στης αμμουδιάς το πυρόχρωμα.
Και κυλάνε οι στάλες, αλατισμένες,
για να λιμνάσουν, κάποτε, στου ομφαλού τον κρατήρα.
Βολικό που είναι το φευγιό
όταν έρχεται σαν θύμηση για όσα τραχιά δεν κατάφερες ν΄ανέβεις.
Στείλε το ποίημα και τα quotes σου και μπες κι εσύ στην ομάδα των #pillowpoets!
Διάβασε περισσότερα εδώ