Η μέρα σαν σε άδειο δοχείο ξημέρωσε.
Πώς ξοδεύεται ο χρόνος στο τίποτα.
Πού γυρνάς και ποια ζωή θέλεις να ζήσεις;
Ποια λόγια σου έταξαν το εφήμερο;
Ποιο σώμα που άξιζε να αφήσεις το δικό μου;
Ψάχνω απάντηση, πάνω από ένα τασάκι με αποτσίγαρα.
Ο αέρας σου με πνίγει
Το δέρμα σου έχει απάνω του ακόμα το άρωμά μου.
Πώς το αντάλλαξες για άλλο;
Πώς άλλαξες υφή στο δέρμα σου για μια μικρή στιγμή;
Ο έρωτάς μας δεν είχε χρόνο.
Πούλησες και τα τελευταία μας δευτερόλεπτα.
Υψίστης μορφής προδοσία.
Όχι γιατί έδωσες το κορμί σου αλλού.
Μα γιατί κατάφερες να μη σ’ αγαπάει πια εκείνος,
που για σένα έπλαθε τον χρόνο.
Συντάκτης: Ευφροσύνη Γιακουμόγλου
