Ακούγεται περίεργο κάποιος να λαμβάνει συναισθήματα αγάπης, τρυφερότητας, ενθουσιασμού κι αυτά αντί να του ενεργοποιούν αντίστοιχα συναισθήματα, να τον κάνουν να νιώθει φόβο, άγχος, πίεση κι ανασφάλεια. Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι όμως που εξωτερικεύουν τα συναισθήματά τους με τρόπο που μπορεί να τρομάξει τους άλλους. Βέβαια μπορεί κι οι ίδιοι με τον τρόπο αυτό να νιώθουν ζωντανοί και γεμάτοι -δεν είναι δηλαδή ότι η πρόθεσή τους είναι κακή, απλώς δεν ταιριάζουν τα επίπεδα ενέργειας, οι συχνότητές τους.
Οι πολύ εκδηλωτικοί, είναι συνήθως άνθρωποι που έχουν πάρει αγάπη, την οποία κατάφεραν να αποκωδικοποιήσουν με τρόπο που να γίνει ενέργεια. Νιώθουν έντονα την ανάγκη να δείξουν πόσο πολύ αγαπάνε έναν άνθρωπο, ενδεχομένως καλύπτοντας και μια δική τους ανασφάλεια που αφορά τη δοτικότητα. Του δείχνουν φροντίδα, ενδιαφέρον, προσοχή και υπερπροσφέρονται σε μια προσπάθεια να καλλιεργήσουν σύνδεση.
Ο άλλος όμως, είτε επειδή δεν έχει μεγαλώσει έτσι και νιώθει πίεση, είτε γιατί πιστεύει ότι πρέπει ν’ ανταποδώσει τα αισθήματα που εισπράττει και βλέπει το παιχνίδι ως love bombing, αρχίζει να πνίγεται. Κι αντί να θέλει να πλησιάσει πιο κοντά, κόβει δρόμο κι απομακρύνεται.
Κι όταν είσαι στη θέση αυτού που μένει πίσω, αρχίζεις κι αναρωτιέσαι τι μπορεί να έκανες λάθος ή πού δε φέρθηκες σωστά. Η απάντηση όμως είναι πολύ απλή. Δεν είναι ότι έκανες κάτι λάθος ή δε φέρθηκες όπως άρμοζε σε αυτή τη μεταξύ σας σχέση. Αντίθετα φέρθηκες πιο καλά κι από όσο άντεχε να πιστέψει ότι αξίζει. Αυτό τον φόβισε. Δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την ένταση των δικών σου συναισθημάτων. Δεν έχει μάθει να τον αγαπούν τόσο, ούτε να νοιάζονται τόσο πολύ γι αυτόν. Έχει πιστέψει ότι μπορεί να τα καταφέρει όλα μόνος του στη ζωή και δεν τον φοβίζει η μοναξιά -όπως και θα έπρεπε- αλλά η στενή επαφή.
Μη βιαστείς να τον κακολογήσεις. Σίγουρα αν μπορούσες να κοιτάξεις στο παρελθόν θα έβγαζες πολύ χρήσιμα συμπεράσματα και θα τον δικαιολογούσες απόλυτα. Όμως όλοι οι άνθρωποι ερχόμαστε στη ζωή και αναζητάμε αγάπη. Όλοι θέλουμε έναν άνθρωπο να μας δείχνει έρωτα και πάθος στην υπερβολή τους. Να μας βάζει σαν προτεραιότητα. Να μας δείχνει πως βρέξει-χιονίσει θα είναι εκεί για εμάς.
Οι άνθρωποι που τρέχουν μακριά όταν αντιληφθούν έντονη εκδήλωση αγάπης είναι συνήθως αυτοί που δεν έχουν νιώσει την έννοια της ολοκληρωτικής ειλικρίνειας, εμπιστοσύνης κι αφοσίωσης. Είναι αυτοί που ακόμα και στα συναισθήματά τους βάζουν ταβάνι. Υπάρχει για αυτούς απαράβατο όριο και δεν πρέπει να ξεπεραστεί, δεν το αντέχουν. Βιώνουν το «σ’ αγαπώ» με μέτρο. Έτσι τους έχουν δώσει να καταλάβουν την αγάπη.
Όμως ο έρωτας ο πραγματικός, ο άδολος, αυτός που δεν περιμένει αντάλλαγμα, θα οδηγήσει ακόμα και τα άτομα αυτά στο να «ανοίξουν». Δε θα συμβεί από την αρχή. Θα πάρει χρόνο, θα χρειαστεί υπομονή κι επιμονή. Θα χρειαστεί σεβασμό πάνω απ’ όλα, κατανόηση των συναισθημάτων του άλλου ανθρώπου.
Και σιγά-σιγά θα δεις που η κλειδαριά θα γυρίσει. Κάποιες φορές θα νιώσεις ότι πάλι κολλάει και θα πρέπει και πάλι να βάλεις λάδι για να πάει παρακάτω. Μα αν παραμείνεις το αποτέλεσμα θα σε δικαιώσει. Γιατί συνήθως αυτοί οι άνθρωποι έχουν τόση συσσωρευμένη αγάπη μέσα τους που σε γεμίζουν ανέλπιστα, σου δείχνουν την ευτυχία, σου κρατάνε μόνιμα το χέρι.
Και τότε είναι που θα ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση και αντί να τους φοβίζουν τα δικά σου συναισθήματα -στην υπερβολή τους-, θα τους φοβίζουν τα δικά τους, αυτά που ασυγκράτητα και αβίαστα θα ξετυλίγονται μπροστά τους.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Νατάσα Αυγούστη
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
