Σχέσεις μικρού ή μεγάλου μήκους, σχέσεις που άντεξαν ή τα παράτησαν στον χρόνο, σχέσεις που δημιουργήθηκαν από ψυχικά τραύματα κι άλλες από αληθινή αγάπη. Κάθε σχέση είναι μοναδική και ενδιαφέρουσα κι είναι πολύ σημαντικό να μας βγάζει τον καλύτερό μας εαυτό και να εξελισσόμαστε κι εμείς μαζί της. Πολύ συχνά -κυρίως στις μέρες μας- ακούμε να μιλούν για «σχέσεις τραύματος» και για σχέσεις «αληθινής αγάπης». Πώς αλήθεια μπορείς να ξεχωρίσεις τι σε συνδέει πραγματικά με έναν άνθρωπο που κατά τα άλλα σου έχει γίνει απαραίτητος στην καθημερινότητά σου;
Ας ξεκινήσουμε απ’ το ότι οι τραυματικές σχέσεις και οι σχέσεις αληθινής αγάπης έχουν τόσες ομοιότητες που πολλοί μπερδεύονται. Μπλέκεται πολύ εύκολα η αγάπη η ανιδιοτελής που δε ζητάει τίποτα με την αγάπη και το ενδιαφέρον που συνδέονται με κάποιο ψυχικό τραύμα που ζητάει επούλωση κι ανακούφιση μέσα απ’ τη σχέση.
Οι άνθρωποι με ψυχικά τραύματα έχουν την τάση να προσκολλώνται εύκολα και σύντομα σε κάθε άνθρωπο που θα τους δείξει έστω κάποιο ενδιαφέρον. Είναι που θέλουν να νιώσουν ότι κάποιος τους καταλαβαίνει και βλέπει στην ψυχή τους. Συχνά, άτομα κάπως πιο ευάλωτα δένονται ακόμα με τον θύτη τους. Το σύνδρομο της Στοκχόλμης στις μέρες μας δυστυχώς εμφανίζεται όλο και συχνότερα.
Αν τώρα αναρωτιέσαι γιατί συμβαίνει αυτό, η απάντηση ακούει στο όνομα ενοχή. Η ενοχή είναι αυτή που συντηρεί και διαιωνίζει δεσμούς επιζήμιους για τη ζωή μας. Πρόκειται για ένα καθαρά εσωτερικό συναίσθημα που δεν προβάλλεται και θεραπεύεται μόνο όταν πάρουμε τις κατάλληλες αποστάσεις. Για παράδειγμά, ένας άνθρωπος που θα σου πει ότι τον φέρνεις σε κατάσταση να μιλήσει ή να συμπεριφερθεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο, αυτομάτως θα σου δημιουργήσει ενοχικές τάσεις για τη στάση σου. Σε κάνει να νιώθεις ότι φταις και αν αλλάξεις τη δική σου συμπεριφορά θα αλλάξει και εκείνος, ελπίζοντας πως από σένα εξαρτάται η καλυτέρευση της σχέσης σας. Στην πραγματικότητα όμως η όλη κατάσταση είναι ένας γόρδιος δεσμός που δε λύνεται σχεδόν ποτέ. Πρόκειται για μια σχέση εξάρτησης που σου έχει δημιουργήσει ψυχικό τραύμα.
Η «αληθινή αγάπη», ενώ συγχέεται με τα παραπάνω, δε γνωρίζει εξαρτήσεις και προϋποθέσεις. Ο εαυτός σου έρχεται δεύτερος και καταϊδρωμένος, γιατί θες ο άλλος να βρίσκεται στην πρώτη θέση σου. Είναι η αγάπη που η επιτυχία του ανθρώπου σου σε κάνει χαρούμενο και που η σκέψη του άλλου γίνεται κομμάτι της καθημερινότητάς σου. Η μεγάλη διαφορά με το ψυχικό τραύμα είναι ότι δεν υπάρχει κάποιας μορφής εξάρτηση. Είναι η αγάπη που σου δίνει κίνητρο να ζήσεις, που σε κάνει να θες να βελτιώσεις τον εαυτό σου και σου δείχνει τον δρόμο προς αυτή την κατεύθυνση.
Μερικές φορές σκέφτομαι ότι τελικά αδίκως μπερδεύεται η μια αγάπη με την άλλη. Η βάση και η ουσία τους είναι διαφορετική και μόνο η λέξη παραμένει κοινή. Η αληθινή αγάπη δεν έχει στοιχεία εξάρτησης. Καμία σχέση δεν πρόκειται να ανθίσει όταν τη συντηρείς για να καλύψεις πληγές του παρελθόντος. Η πραγματικά αληθινή αγάπη έρχεται και μένει στη ζωή σου αβίαστα, γιατί το θέλετε κι οι δυο.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Νατάσα Αυγούστη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
