Η ανοχή τελειώνει πάντα με έκρηξη

Υπομένω, λέξη που από μόνη της δηλώνει ότι μένω υπό. Μένω κάτω από πράγματα ή καταστάσεις που δε μου αρμόζουν. Ανέχομαι πράξεις και λέξεις που δεν είναι του χαρακτήρα μου και νιώθω δυσάρεστα όταν μου απευθύνονται. Κι όμως, εγώ, εσύ, ο καθένας, έχει βρεθεί σε τέτοια θέση μια ή και περισσότερες φορές. Καταστάσεις κι ανθρώπους που κράτησε στη ζωή του με το πρόσχημα ότι αν έφευγε θα πίκραινε, θα στεναχωρούσε και θα αναστάτωνε τις ζωές τους. Μα η ανοχή, ποτέ μα ποτέ δε βγαίνει σε καλό, γιατί τελειώνει πάντα με έκρηξη.

Είναι όλες εκείνες οι φορές που ακούστηκε η συμβουλή «κάνε λίγη υπομονή, άντεξε». Μη διαλύεις έτσι εύκολα τις σχέσεις σου-δεν πρέπει. Μην ταράξεις το οικογενειακό περιβάλλον. Μη στεναχωρήσεις τους γονείς σου, τα παιδιά σου. Δώσε χρόνο, ώστε να εξομαλυνθούν οι σχέσεις. Να υπομείνεις τις άσχημες συνθήκες που ζεις, εν ολίγοις, για να μην πει ο κόσμος κάτι κακό για σένα, ή για να μη διαταράξεις τη βολή -ούτε καν τη δική σου- αλλά του κύκλου σου.

Κι ενώ μπορεί να μείνεις, αν σε ρωτήσουν κάτι αντίστοιχο πολύ αργότερα, θα πεις ότι πρέπει να φεύγεις από τέτοιες καταστάσεις. Να μην υπομένεις τίποτα γιατί όταν κάνεις τον απολογισμό της ζωής σου θα βρεθείς ηττημένος. Γιατί πέρασες κι εσύ από αυτήν τη θέση και δεν έφυγες από τα λάθος κείμενα της ζωής της σου, προκειμένου να μη στεναχωρήσεις άλλους κι έτσι στεναχώρησες εσένα. Μα πώς στο καλό καταλήγουμε να ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε, και ταυτόχρονα να μην το τηρούμε;

Θα πεις ότι δε σκέφτηκες τον εαυτό σου και τα θέλω σου, ότι βάφτισες την ανοχή ευγένεια και συμπόνια κι έγινες έρμαιο των καταστάσεων. Θα πεις ότι δεν μπορούσες να δεις καθαρά τα πράγματα όσο ζούσες το πρόβλημα. Τι σημαίνει ότι θα στεναχωρηθούν οι άλλοι αν σταματήσεις να υπομένεις μια κατάσταση; Οι άλλοι που επηρεάζονται από τις δικές σου πράξεις τόσο, ώστε να μην είναι υπεύθυνοι για τη ζωή τους; Ποιοι άλλοι που αλληλεπιδράτε μπορούν κι ανέχονται αυτή την κατάσταση; Πώς θλίβονται όταν πας να σηκώσεις κεφάλι; Και στην τελική, μήπως όλα αυτά είναι δικαιολογίες μέσα στο κεφάλι μας προκειμένου να μην ξεβολευτούμε ή να γίνουμε για λίγο ήρωες; Τα σενάρια όλα πιθανά. Ο επίλογος όμως της κάθε ταινίας για τον καθένα από εμάς είναι πάντα διαφορετικός. Αυτόν, τον γράφει ο καθένας μας ανάλογα με τις εμπειρίες και τα βιώματα που έχει. Ανάλογα με το τι θέλει από τη ζωή του και τι διεκδικεί. Θέλει να ζήσει μια ζωή για τον ίδιο ή για τους άλλους;

Λένε ότι ωριμάζεις, όχι περνώντας τα χρόνια, αλλά περνώντας καταστάσεις. Είναι όμορφο να μεγαλώνεις και να οριοθετείς τη ζωή σου. Να αφήνεις μέσα σε αυτή ανθρώπους που δε θα υπομένεις, που δε θα επιμένεις για να μείνουν σε αυτή, που δε θα αναμένεις να σου στείλουν μήνυμα ή να σου δώσουν σημασία, που δε θα ξεμένεις από χαρά κι αισιοδοξία, που δε θα προσμένεις κάτι που διαρκώς δε γίνεται και κυρίως δε θα παραμένεις με το άλλοθι ότι θα πικράνεις κάποιον.

Μόνο τότε και κάνοντας μια πορεία ζωής που διάλεξες να έχεις την ευθύνη της, θα νιώσεις κερδισμένος. Κερδισμένος ακόμη κι αν βγει λάθος η απόφασή σου να μην υπομείνεις κάτι λόγω ευγένειας. Δε θα έχεις υπομείνει τίποτα και κανέναν, δε θα σε έχει υπομείνει κανείς. Γιατί θα έχεις πάρει τη ζωή σου στα χέρια σου και θα τη ζεις με τα σωστά και τα λάθη της. Τα δικά σου όμως σωστά και λάθη.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!