Δεν είναι λίγες οι φορές είδαμε χώρες να καταπίνουν τους 20άρηδές τους, μη δίνοντας δεκάρα για το πώς θα τους απορροφήσουν. Έτσι και στη χώρα μας, πολλά παιδιά μόλις αποφοιτήσουν ψάχνουν δουλειά στο εξωτερικό και το ακόμη πιο σύνηθες, είναι να φεύγουν να σπουδάσουν εκτός της χώρας, προκειμένου να εξασκηθούν στην ξένη γλώσσα και να υιοθετήσουν την κουλτούρα της χώρας που θα πάνε.
Οι περισσότεροι έχουν αρχίσει από πολύ νωρίς να έχουν αγχώδεις διαταραχές κι ανίκητο φόβο για το μέλλον. Το άγνωστο πάντα τρομάζει. Πόσο μάλλον όταν όλα γίνονται ολοένα και πιο δύσκολα στην καθημερινότητα. Αρχίζουν να σε πιάνουν φοβίες. «Θα κάνω τη λάθος επιλογή, δε θα μπορέσω να είμαι αυτόνομος, δεν ξέρω πώς να ζήσω μόνος κι αν δεν τα καταφέρω; Θα τους απογοητεύσω όλους. Θα γίνω βάρος». Ανησυχείς ότι θα σου συμβούν όλα τα άσχημα αφού οι καιροί και τα σημάδια είναι δυσοίωνα. Νιώθεις ότι δεν είσαι ικανός να αντεπεξέλθεις σ’ ένα σωρό υποχρεώσεις που κάθε πρωί φαίνονται βουνό μπροστά σου.
Η αλήθεια είναι ότι στη χώρα μας, ειδικά και μετά τον covid, τα πράγματα μοιάζουν να μη σου δίνουν από πουθενά να πιαστείς. Επαγγελματικά, κοινωνικά κι ανθρώπινα. Υπάρχουν άνθρωποι που χάσανε τις δουλειές τους. Υπάρχουν άλλοι που έχασαν πολλά περισσότερα, τους ανθρώπους, τις σχέσεις τους. Όμως το χειρότερο, είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχασαν την ελπίδα τους για το μέλλον.
Επαγγελματικά μιλώντας, τα στατιστικά του 2021 μιλούν από μόνα τους. Το σύνολο των ανέργων που έψαξαν για δουλειά τον Νοέμβριο 2021 ανήλθε σε 1.081.622 άτομα. Από αυτά 584.634 (ποσοστό 54,05%) είναι εγγεγραμμένα στον ΟΑΕΔ για έναν χρόνο ή και παραπάνω, και 496.988 (ποσοστό 45,95%) είναι εγγεγραμμένα στον ΟΑΕΔ λιγότερο από εξάμηνο. Το σύνολο των λοιπών για τον μήνα Νοέμβριο 2021 ανήλθε σε 9.996 άτομα. Ο καθένας μας λοιπόν μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Και δε θα πιάσουμε καν τα στατιστικά περί ανθρώπων που χάθηκαν, γιατί κανένα νούμερο δεν μπορεί να περιγράψει όλα όσα βιώνουμε 2 χρόνια τώρα.
Αν όμως ανατρέξουμε και σε προ covid εποχή θα διαπιστώσουμε ότι και πάλι τα προβλήματα ήταν πολλά και το μέλλον δυσοίωνο. Δεν είναι δηλαδή ότι ζούσαμε στο ροζ συννεφάκι της αφθονίας. Ο φόβος για το στο καλό θα γίνει μετά το πτυχίο, πού να πας και πώς να ζητήσεις δουλειά, αν θα σε πάρουν και πώς να έχεις προϋπηρεσία χωρίς να έχεις προϋπηρεσία υπήρχαν πολύ πριν την πανδημία. Το ίδιο κι από άποψη σχέσεων. Δεν είναι δηλαδή ότι ο κόβιντ μας έκοψε τους έρωτες και πριν τρέχαμε ερωτευμένοι στους δρόμους. Πού πήγε το φλερτ λέγαμε όλοι κι αναρωτιόμασταν πού στο καλό γνωρίζονται οι άνθρωποι.
Αυτά ακόμη κι αν δεν τα είπαμε, σίγουρα ο καθένας μας το σκέφτηκε. Το θέμα είναι για πόσο χρονικό διάστημα απασχόλησε τον εγκέφαλο του καθενός η σκέψη αυτή και τι φόρο έφερε στην ψυχολογία του. Αλίμονο αν πριν καν αρχίσεις να δουλεύεις παρατάς κάθε φιλοδοξία σου. Αλίμονο αν δεν υπάρχει όραμα και ελπίδα. Αλίμονο αν δεν ερωτευόμαστε επειδή είναι πιο δύσκολο, ή επειδή έχουμε κινητό. Αλίμονο αν αφηνόμασταν στην κακομοιριά που θέλουν να μας πλασάρουν όσοι έχουν κουραστεί από τη ζωή και τις λάθος επιλογές.
Δεν πρέπει να ξεχνάς ότι ο καθένας μας αποτελεί μια ξεχωριστή οντότητα με ένα σύνολο ικανοτήτων που διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Γι’ αυτό τον λόγο και δεν είμαστε καλοί όλοι σε όλα, ούτε μας βγαίνουν τα πάντα το ίδιο φυσικά. Δεν πρέπει ν’ αφεθεί κανείς στη μοιρολατρία. Για κανένα νέο δεν υπήρξε ποτέ εύκολο ξεκίνημα. Υπήρξαν νέοι που βγήκαν από πολέμους. Υπήρξαν νέοι που δε βρήκαν τίποτα έτοιμο. Υπήρξαν νέοι που έπρεπε να επουλώσουν υλικές ή συναισθηματικές πληγές για να πάνε παρακάτω. Παρ’ όλα αυτά τα κατάφεραν. Δεν επιβίωσαν απλά. Έτσι και τώρα, υπάρχουν 20ρηδες που βγαίνουν από μια πανδημία, σαν σούπερ ήρωες φορώντας τη μάσκα τους για μπέρτα. Το διανοείσαι; Το λέμε έτσι απλά, αλλά δεν είναι απλό το να είσαι 20 και να έχεις ζήσει αυτές τις συνθήκες στην αρχή της ενήλικης ζωής σου.
Δεν έχει καμία σημασία να συγκρίνεις τους καιρούς με παλιότερους. Το μόνο που πρέπει να θυμάσαι είναι ότι δεν πρέπει ν’ αφήνεσαι στη μοίρα σου για κανέναν λόγο. Πρέπει να θέτεις στόχους, κάθε φορά και υψηλότερους. Πρέπει να ακούς τις απόψεις όλων αλλά να σκέφτεσαι ότι εσύ είσαι διαφορετικός. Να πιστεύεις στις δυνατότητες και τις ικανότητές σου. Ο άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει οπουδήποτε. Αν κάτι μας έμαθαν τα τελευταία δύο χρόνια, είναι σίγουρα αυτό. Κι εδώ που τα λέμε, σκέψου τι μούρη θα πουλάς αργότερα εσύ στους 20αρηδες που θα σου γκρινιάζουν για τα δικά τους, λέγοντάς τους «εγώ βρε στην ηλικία σου είχα ζήσει μια ολόκληρη πανδημία». Δυνατό, έτσι;
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Νατάσα Αυγούστη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
