Κράτα στη μνήμη σου τον ενθουσιασμό της αρχής

Είναι ένα συνηθισμένο απόγευμα Παρασκευής. Χειμώνας έξω, χειμώνας μέσα. Κουλουριάζεσαι στον καναπέ, όταν ακούγεται ήχος από μήνυμα στο κινητό σου. Διαφημιστικό θα είναι σκέφτεσαι.

Έχεις περάσει πολλά ίδια βράδια τον τελευταίο χρόνο. Σκέφτεσαι το παρελθόν, αναπολείς στιγμές χαλάρωσης, ξεγνοιασιάς. Πολλά είναι πια τα βράδια που δε θέλεις να βγεις. Θέλεις απλώς την ησυχία σου. Όχι επειδή δεν έχεις φίλους και παρέες. Απλώς γιατί δε θέλεις ν’ αναμασάς τα ίδια και τα ίδια. Θέλεις να πάρεις τις αποστάσεις σου από το παρελθόν και να εστιάσεις στο μέλλον σου. Θέλεις, ας πούμε, να κάνεις μια μικρή διακοπή για διαφημίσεις.

Κοιτάζεις βαριεστημένα το κινητό σου. Βλέπεις μήνυμα από συνάδελφο. Σε καλεί για πολλοστή φορά σε μια ενημέρωση που μετά θα συνοδευτεί από ξέφρενο πάρτι. Άλλες εποχές θα πετούσες τη σκούφια σου για τέτοιες συναντήσεις. Τώρα βασανίζεις το μυαλό σου, σκέφτεσαι πως πρέπει ν’ απορρίψεις ευγενικά την πρόταση. Έχεις ξεμείνει όμως από δικαιολογίες και σκέφτεσαι να περάσεις μια βόλτα. Άλλωστε δεν έχεις να χάσεις και κάτι. Αν δε σου αρέσει θα φύγεις μ’ ελαφρά πηδηματάκια.

Κάπως έτσι ανοίγεις την πόρτα σου και πάλι στον κόσμο. Υποσυνείδητα έχεις αποφασίσει ότι πρέπει να γνωρίσεις νέους ανθρώπους και να ασχοληθείς με νέα πράγματα στην καθημερινότητά σου. Νέα δεδομένα που θ’ απασχολούν πλέον το μυαλό σου. Έχεις κάνει ήδη το πρώτο βήμα ώστε να γνωρίσεις το καινούργιο και μακάρι να είναι κάτι που θα σε ενθουσιάσει κιόλας.

Αν ανατρέξεις στην παιδική σου ηλικία, θα θυμηθείς πόση χαρά σου έδινε ένα καινούργιο παιχνίδι. Αμέσως σχεδίαζες πώς θα παίξεις μ’ αυτό το νέο σου απόκτημα, όλες τις ιστορίες που μπορείς να φτιάξεις μαζί του. Με ποιους θα το μοιραστείς και πώς θα τους φανεί. Πόσο πολύ άφηνες να σε συνεπάρει όλη αυτή η χαρά του νέου. Του καινούργιου.

Θυμήσου ακόμη, όταν συστήθηκες με τους κολλητούς σου την πρώτη μέρα στο σχολείο ή με τον φίλο σου. Τότε που έμπαινες σε αχαρτογράφητα νερά. Τότε που ήθελες κάθε μέρα να μαθαίνεις νέα πράγματα για όσους σε περιέβαλαν. Οι πρώτες φορές που ερωτεύτηκες και λύγισε η καρδιά. Τότε που ήθελες να εξερευνήσεις τα άτομα που υπήρχαν στη ζωή σου και να μάθεις κάθε τι γι αυτά. Τα έβλεπες πώς μιλούσαν, πώς κινούνταν στον χώρο, πώς διαχειρίζονταν καταστάσεις. Διέκρινες τις διαφορές κι ομοιότητές σας. Ενθουσιαζόσουν με τα απλά και καθημερινά που βρίσκατε να σας συνδέουν. Τότε που κάθε μέρα ανακάλυπτες κάτι νέο. Κάτι άγνωστο. Τότε που άφηνες τον ενθουσιασμό σου να ξεχειλίσει για το νέο που υπήρχε στη ζωή σου.

Έφτασες σήμερα να πιστεύεις, ότι αυτά τα συναισθήματα δεν είναι πια για σένα, πως πια δε σε αφορούν και δε σου γεννούν συγκίνηση. Νομίζεις ότι τίποτα πια δεν είναι ικανό να σ’ εκπλήξει και να σε κάνει να νιώσεις ενθουσιασμό. Κι όμως δεν είναι αλήθεια. Ο ενθουσιασμός μπορεί να μην έχει την ίδια ένταση ή διάρκεια που είχε στην παιδική σου ηλικία, γιατί ο ενήλικας νους προτρέχει. Καταλαβαίνει ότι αυτό το καινούργιο υποκινείται εκ της γεννήσεώς του στη σφαίρα της φθοράς, της καθημερινότητας και της συνήθειας.

Σκέψου όμως τι θα συμβεί αν αφήσεις το μυαλό και την ψυχή σου ελεύθερη να χαρούν. Να νιώσουν ενθουσιασμό. Να αποκοπούν από βαρίδια του παρελθόντος και να κάνουν νέα βήματα. Σκέψου αν αλλάξεις μερικές συνήθειες, αν ανοίξεις νέες πόρτες στην καθημερινότητά σου τι μπορεί να συμβεί. Αν αφεθείς στο να γνωρίσεις νέους ανθρώπους. Δεν είναι απαραίτητο να ταιριάζεις με όλους στο εκατό τοις εκατό. Μπορεί κι αυτό να αποτελεί τη μαγεία μιας νέας σχέσης. Κάτι το άγνωστο κι ασυνήθιστο προς εσένα. Μπορεί αυτό να έχει και μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Αρχίζεις πια να σκέφτεσαι ότι παλιά ήσουν πιο ενθουσιώδης με πράγματα, ανθρώπους και καταστάσεις. Ήσουν κι εσύ διαφορετικός άνθρωπος. Δε σχολίαζες αρνητικά. Έδινες το δικαίωμα στον εαυτό σου να την πατήσει και να την ξαναπατήσει. Έβρισκες δικαιολογίες για τα μικρά σου παραπτώματα. Όμως στα σίγουρα, γευόσουν το καινούργιο γουλιά γουλιά. Παραμυθιαζόσουν και το ζούσες. Μήπως λοιπόν και τώρα πρέπει να τη δεις αλλιώς; Μήπως η ζωή κάνει κύκλους και σου δίνει πάντα ευκαιρίες να ενθουσιαστείς και να χαρείς, αλλά πρέπει εσύ να μπορείς να τις αντιληφθείς;

Πρέπει να δίνεις χρόνο στον εαυτό σου ν’ αποκοπεί από το παρελθόν του ή να αποφασίσει ότι θα συνυπάρχει αρμονικά μαζί του. Να κλείσει παλιές ρωγμές, ώστε να έρθει έτοιμος στο σήμερα να αισθανθεί, να χαρεί, να ενθουσιαστεί, να απογοητευτεί. Περνώντας τα παραπάνω στάδια θα μπορέσει και πάλι να νιώσει τη χαρά του καινούργιου στη ζωή του.

Κι όχι. Μη σκεφτείς ότι κάποια στιγμή οτιδήποτε νέο θα παλιώσει, θα φθαρεί. Είναι σα να μην αγοράζεις ένα μπαλόνι στο παιδί, επειδή εσύ ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα ξεφουσκώσει. Αξίζει η χαρά του νέου κι ας είναι πρόσκαιρη. Τη χρειαζόμαστε για να θυμόμαστε ότι τίποτα δεν κρατά για πάντα, κι αυτό είναι που κάνει τα πάντα να έχουν νόημα.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!