Και να, που έρχονται στιγμές που ο εγωισμός υπερβαίνει τον έρωτα και κάποιες άλλες που ο έρωτας κυριαρχεί και βάζεις πίσω κάθε εγωισμό. Συνήθως νιώθεις και τα δύο μαζί όταν είσαι καψούρης με κάποιον, σαν δυο αντίθετες φύσεις του ίδιου ανθρώπου που κατακτούν την κυριαρχία κατά περιπτώσεις. Δεν είναι εύκολο όμως πάντα, να διακρίνεις αν αυτό το συναίσθημα του εγωισμού που σε κατακλύζει πηγάζει από κάποιο άλυτο δικό σου προσωπικό θέμα, που σε καθιστά εχθρό με το υγιές εγώ σου.
Πιθανόν, απ’ όταν σχεδόν θυμάσαι τον εαυτό σου, να ήσουν παραδομένος στον εγωισμό. Ακόμα κι όταν ενδιαφερόσουν πραγματικά για κάποιον, αρκούσε μια λάθος πράξη του για να κινητοποιήσει όλα εκείνα τα συναισθήματα περηφάνιας που δε σου επέτρεπαν να σηκώσεις το τηλέφωνο και να κάνεις το πρώτο βήμα για να τα ξαναβρείτε.
Μέχρι που τα σκιρτήματα του έρωτα σου χτύπησαν την πόρτα. Κάτι σαν να άλλαξε τότε μέσα σου και θέλησες να βάλεις στην μπάντα τον εγωισμό, να αποδεχθείς ότι κάποιος άνθρωπος δικαιούται να σκέφτεται με διαφορετικό από σένα τρόπο. Η μεγαλύτερή σου, δε, διαπίστωση ήταν ότι για να φτάσεις να σκεφτείς έτσι, μάλλον κάτι πολύ ξεχωριστό σημαίνει για σένα αυτός ο άνθρωπος. Επιτρέπεις στον εγωισμό σου να τσαλακωθεί. Και ποιος, εσύ! Εσύ που δε σηκώνεις μύγα στο σπαθί σου.
Πόσο απελευθερωτικό να πετάς τον εγωισμό στην άκρη γιατί είσαι ερωτευμένος. Γιατί μετράει περισσότερο για σένα να είσαι καλά με τον άνθρωπό σου παρά να κρατήσεις χαρακτήρα. Κι όταν το νιώσεις αυτό, τότε σίγουρα είσαι πολύ κοντά στο ν’ αγαπήσεις ουσιαστικά. Στο να βάλεις δεύτερο και τρίτο τον εαυτό σου, αν καταλαβαίνεις ότι κακώς τον έχεις πρώτο ή πως σου δηλητηριάζει κάθε όμορφη σκέψη σου. Για να μπορείτε χωρίς ψωροπερηφάνιες να κάνετε πάλι κοινά σχέδια για το βράδυ και την επόμενη μέρα.
Θα μπορούσε βέβαια κάποιος να πει, πως το να μην μπορείς να αφήσεις τον εγωισμό σου στην άκρη, ενδεχομένως να είναι και η πιο ισχυρή παρουσία έρωτα. Είναι που θέλεις να δοκιμάσεις τα όρια του άλλου. Να τσεκάρεις τις αντοχές του και πόσο μπορεί ν’ αντέξει χωρίς εσένα. Να τσεκάρεις πόσο σημαντικός είσαι στη ζωή του. Τα θες όλα δικά σου, ό,τι αφορά τον άλλον άνθρωπο, δε χωρούν αλτρουισμοί κι ανωτερότητες. Όλα ή τίποτα- και ποιος θα πει αλήθεια ότι αυτό δεν είναι έρωτας;
Όπως και να το δούμε, εγωισμός κι έρωτας περπατάνε σχεδόν αγκαλιασμένοι. Άλλοτε τέμνονται κι άλλοτε συγκρούονται. Άλλες φορές περπατάνε παράλληλα· βρίσκει ο καθένας τον χώρο του. Δεν έχει σημασία αν ο έρωτας υπερβαίνει τον εγωισμό σου ή αν ο εγωισμός σου υπερβαίνει τον έρωτα. Αυτό που έχει σημασία είναι να ξέρεις πότε σε οδηγεί ο εγωισμός και πότε όχι. Πότε αποφασίζει αυτός και πότε εσύ. Να έχεις επίγνωση του τι θα ακολουθήσει, όταν λειτουργείς με πείσματα ή ξεχνώντας τελείως πως υπάρχουν.
Τίποτα μονοδιάστατο δεν μπορεί να υπάρξει στον έρωτα, που θα μπορέσει να τον γεμίσει. Μα κι αν υπήρχε, πόσο ενδιαφέρον θα μπορούσε να είναι; Ακόμη και το πείσμα, ο εγωισμός και κάθε άλλο συναίσθημα, σημαίνουν ότι ενδιαφέρεσαι για κάποιον. Μέχρι να φτάσεις στο σημείο της αδιαφορίας. Μόνο αυτή είναι ένδειξη ότι όλα τελείωσαν.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Νατάσα Αυγούστη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
