Ψέμα. Πόσο ενοχικό και λυτρωτικό συνάμα. Tην ίδια στιγμή που το ξεστομίζεις σου δημιουργεί τύψεις αλλά σου δίνει και τον χρόνο να σκεφτείς πώς πρέπει να διαχειριστείς πράγματα και καταστάσεις. Τι κι αν έχεις βρεθεί άπειρες φορές στη θέση του «ψεύτη», τώρα καλείσαι να πεις ψέματα όχι για κάτι που έκανες, αλλά για να καλύψεις το φιλαράκι που βρίσκεται στη θέση του αμαρτωλού, ένα βήμα πριν το σταυρώσουν. Αρχικά προβληματίζεσαι, άλλα γρήγορα παίρνεις τη σωστή απόφαση. Ποια είναι όμως αυτή και τι είδους ψέμα καλείσαι να πεις;
Είναι γεγονός πως ακόμα και το ψέμα κατηγοριοποιείται. Υπάρχει το λεκτικό, το κλασικό. Αυτό που πρέπει να βγει από το στόμα σου προκειμένου να καλύψεις τον φίλο και είναι και το πιο σύνηθες. Υπάρχει όμως και το ψέμα το μη λεκτικό. Αυτό που ενώ γνωρίζεις μια δεδομένη αλήθεια δεν πρέπει να τη μάθει κανένας άλλος. Γιατί ένα μυστικό για να παραμείνει μυστικό πρέπει να μην το γνωρίζουν πάνω από δύο. Σε θερμοπαρακαλεί, λοιπόν, το κολλητάρι να το κάνεις γαργάρα και να μην το εξομολογηθείς σε τρίτους. Αρχικά, βρίσκεσαι σε δύσκολή θέση και σκέφτεσαι ότι δεν είναι σωστό να κρύβεις πράγματα. Για ποιον όμως δεν είναι σωστό; Για τον κόσμο που δε θα μάθει την αλήθεια ή για σένα που θα γεμίσεις τάχα μου ενοχές; Κι αν πρόκειται για ένα αθώο ψεματάκι που θα απαλλάξει τον φίλο σου από διάφορες σκοτούρες, γιατί να μη γίνεις συνένοχος;
Δεν τελειώνει όμως εδώ η ιστορία, αφού υπάρχει και το ψέμα της διαστρέβλωσης. Σ’ αυτή την περίπτωση δε χρειάζεται να μην αποκαλύψεις κάτι, αλλά να αλλάξεις το πώς έχουν τα γεγονότα. Βάλ’ τα κάτω και δες αν βλάπτεις κάποιον με αυτή σου τη στάση. Γιατί αν δεν επηρεάζεις κανέναν, πάλι κατά τη γνώμη μου αξίζει να διαπράξεις το «αδίκημα». Αν όμως από το ψέμα βλάπτονται κι άλλοι, μάλλον πρέπει να το σκεφτείς καλύτερα, γιατί το πράγμα χοντραίνει όταν κάποιος που δε φταίει την πληρώνει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχει κάτι ακόμη χειρότερο· δεν πληρώνει ο πραγματικός ένοχος.
Επίσης, υπάρχει το διαρκές ψέμα και το εφάπαξ. Ναι, πρέπει να διαχωρίσουμε το ψέμα που επαναλαμβάνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα από αυτό που λέγεται μια φορά. Στην πρώτη περίπτωση πρέπει να θέσεις όρια. Να καλύψεις τον φίλο σου μέχρι εκεί που μπορεί να το δεχτεί η συνείδησή σου. Αυτά τα όρια διαφέρουν κατά πολύ από άτομο σε άτομο. Δεν είναι κι ό,τι πιο εύκολο το διαρκές ψέμα. Αυτό που άπαξ κι ειπωθεί μια φορά πρέπει να επαναλαμβάνεται προκειμένου να μη γίνουν χειρότερα τα πράγματα. Αν πάλι πρόκειται για ψέμα μια κι έξω, μπορεί και να μη σε δυσκολέψει τόσο. Παίρνεις το ρίσκο, αλλά μόνο για μια φορά.
Τέλος, υπάρχει το βαρύ ψέμα και το light ή το μεγάλο και το μικρό. Μπορείτε να τα ονομάσετε όπως θέλετε, η ουσία δεν αλλάζει. Βαρύ είναι το ψέμα που οι επιπτώσεις του επηρεάζουν πολλούς ή έναν πολύ. Αντίθετα, ελαφρύ είναι εκείνο που δε βλάπτει κανέναν. Τι θα αλλάξει στο κάτω-κάτω αν η παρέα μάθει ότι η φίλη σας η Μαρία έμεινε σπίτι να δει netflix και δεν ήταν άρρωστη το Σάββατο που ακύρωσε το καφεδάκι; Σε κάθε περίπτωση πρέπει να φιλτράρετε καλά αν, πόσο και για πόσο θα καλύψετε τους φίλους σας, διαφορετικά θα ‘ρθει η στιγμή που δε θα αντέχετε να κουβαλάτε ξένο φορτίο.
Καλό θα ήταν να υπάρχει σε όλα μέτρο. Ούτε ο φίλος σου να κάνει κατάχρηση της υπομονής και της ανεκτικότητάς σου, ούτε εσύ να δείχνεις ότι είσαι διατεθειμένος να καλύπτεις κάθε ψέμα του. Άλλωστε καλός φίλος είναι αυτός που θέλει το καλό σου απ’ όλες τις απόψεις και που θα προσπαθήσει να μη σε φέρει σε δύσκολη θέση. Δε θα σε αφήσει ακάλυπτο σε μια δύσκολή περίπτωση, αλλά ούτε δε θα σε σπρώξει με το ψέμα στον βούρκο. Να θυμάσαι ότι έχεις καταφέρει κάτι σπουδαίο αν σπάνια χρειάζεται να λες ή να καλύπτεις ψέματα. Γιατί τότε σίγουρα τα έχεις βρει περίφημα με τον εαυτό σου και τους φίλους σου κι αυτό από μόνο του δημιουργεί μια αίσθηση ελευθερίας και σεβασμού.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου