Κάπου διάβασα ότι «είναι ωραίο να είσαι η αδυναμία του άλλου, ωραιότερο όμως να είσαι η δύναμή του». Πήγα να το προσπεράσω, αλλά διαβάζοντας παρακάτω συνέχεια το μυαλό μου γυρνούσε σε αυτή τη φράση. Και κάπως έτσι μπήκα σε σκέψεις, πώς ένιωσα κι εγώ όταν το βίωσα κι αν το βιώνει τελικά κανείς συχνά.
Σε ατελείωτες συζητήσεις παρέας που ξημεροβραδιάζεται αναζητώντας την έννοια του άλλου μισού και του συντρόφου, του έρωτα και της αγάπης κρύβεται η παραπάνω φράση. Μπορεί να έχεις αναρωτηθεί αν υπάρχει και πού μπορεί να υπάρχει ένας άνθρωπος που να αποτελεί μια σύνδεση, να φτιάχνει έναν δεσμό που μεταξύ σας δε θα μπορεί ούτε καν να ρηγματώσει.
Αυτό δεν είναι ο έρωτας δηλαδή; Δύναμη που αποκτάς από τη δύναμη του άλλου κι αδυναμία που κρύβεται στου άλλου τις κρυφές φοβίες. Δύο άνθρωποι που έχουν σκοτεινές πλευρές, με ουσιαστικότερη αυτή της εξάρτησης του ενός από του άλλου. Αυτής του φόβου μη φύγει ο άλλος από τη ζωή σου. Αυτής, που είσαι έτοιμος να κάνεις όλα τα χατίρια κι όλες τις θυσίες για εκείνον. Εκείνης, που κάθε υπέρβαση φαίνεται μικρή. Που σε κάνει να υπερβαίνεις όρια και να νικάς αποστάσεις.
Κι είναι κι η άλλη πλευρά, αυτή που τελικά φτάνει να αποτελεί τη δύναμή σου! Αυτή που σου δίνει φτερά. Αυτή που σε κάνει αν κι ολόκληρος, να νιώθεις μισός χωρίς εκείνο τον έναν άνθρωπο. Που είναι επιλογή σου να δείξεις ευάλωτος κι ανοιχτός και δεν το κάνεις από φόβο, ούτε ανάγκη. Το διαλέγεις να δείξεις ότι αν είναι στη ζωή σου, είσαι καλύτερα.
Εν κατακλείδι αυτό είναι ο έρωτας μάλλον. Να υπάρχει ένας άνθρωπος στη ζωή σου που σε κάνει να νιώθεις αδύναμος και δυνατός μαζί. Που μια του λέξη ή συμπεριφορά θα σε κάνει να χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου και μια όμορφη κουβέντα του θα σε κάνει να πετάς και πάλι στα ουράνια. Αυτός που θα σε κάνει να ξυπνάς με ευχάριστη διάθεση και χαμόγελο στα χείλη. Αυτός που θα σε κάνει να θέλεις να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Αυτός που θα θέλεις να του διηγηθείς απομονωμένος από όλους κι όλα ό,τι έχεις ζήσει μέχρι σήμερα. Αυτός που θα σε κάνει να κάνεις μικρά καθημερινά κατορθώματα για να του αποδείξεις ποιος είσαι τελικά.
Γιατί λοιπόν να είναι κακό να έχεις αδυναμία σε κάποιον, αφού αυτό τελικά είναι η δύναμή σου; Κι αν σε πνίγουν ενοχές και νιώθεις ότι βάλλεσαι, να θυμάσαι πως ο έρωτας ζει για τους εκτεθειμένους. Σε αυτούς που κρύβονται, ακόμη κι αν τους βλέπει, δεν πλησιάζει, δεν καταδέχεται. Μην ξεχάσεις λοιπόν ότι για να ζήσεις αυτή τη δύναμη που σου προσφέρει η αδυναμία σου στο μέγιστο βαθμό θα πρέπει κι εσύ από τη μεριά σου να αφήσεις να φανεί η αχίλλειος πτέρνα σου. Γιατί στον έρωτα αυτά πάνε πακέτο. Ό,τι σε εκθέτει, σε συμπληρώνει με έναν περίεργο τρόπο και μια αίσθηση ελευθερίας. Κι έτσι δυο ευάλωτοι κι αδύναμοι από έρωτα άνθρωποι, μαζί, γίνονται ανίκητοι.
Μη φοβηθείς πώς θα νιώσεις όταν τελειώσει όλο αυτό. Οι δυνατοί δε σκέφτονται έτσι. Δεν αφήνουν τις αδυναμίες να υπερκαλύψουν τη δύναμή τους. Ο δυνατός γίνεται λιοντάρι που παλεύει με όλα κι ακόμη κι αν ηττηθεί, η γνώση κι η εμπειρία του πια τον κάνουν να υποστηρίζει με κάθε τρόπο το νόημα του να ερωτεύεσαι σαν είσαι παραδομένος. Να ζητάς να είσαι η αδυναμία και δύναμη κάποιου. Δεν υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα. Για όσο κρατήσει. Καμία σημασία δεν έχει τελικά.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Νατάσα Αυγούστη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
