Εγώ και η N. είχαμε από την αρχή μια παράξενη, τρυφερή σχέση. Καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον, νοιαζόμαστε πραγματικά, σεβόμαστε. Πάντα μου άρεσε να σκέφτομαι τον εαυτό μου ως μέντορα της, δάσκαλό της. Είχαμε περάσει ώρες ολόκληρες συζητώντας για το lifestyle μας και τα φετίχ μας.
Δυναμική, σοβαρή κοπέλα, αλλά εγώ πάντα την έβλεπα και θα την βλέπω σαν ένα μικρό κοριτσάκι.
Πριν κάποιους μήνες, όταν έκανε ακόμα τα πρώτα της βήματα στο χώρο του BDSM, με ενημέρωσε περιχαρής ότι θα περάσει ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο με ένα αγόρι που είχε γνωρίσει, επίσης αρχάριο. Της ευχήθηκα καλή διασκέδαση, και της είπα να μου στείλει ό,τι και αν χρειαζόταν.
Είναι Σάββατο βράδυ και έχω αποκοιμηθεί δίπλα από το τζάκι, όταν ξαφνικά χτυπάει το κουδούνι μου. Θορυβούμαι, καθώς δεν έχω συνηθίσει τις απρόσκλητες επισκέψεις, όμως από την κάμερα βλέπω ένα γνωστό πρόσωπο – η Ν. Τρομαγμένος, της ανοίγω την πόρτα.
Με το που με βλέπει τρέχει και χώνεται στην αγκαλιά μου, και ξεσπάει σε λυγμούς. Τρελαίνομαι που την βλέπω έτσι, της φέρνω μια κουβέρτα και της βάζω ένα ποτήρι λικέρ, και την ρωτάω να μου πει τι έγινε. Τα μάτια της είναι ήδη πρησμένα από το κλάμα, αλλά μετά από λίγο ξαναβρίσκει την μιλιά της και μου λέει τι έγινε.
Συναντήθηκε με το αγόρι, όπως τόσες και τόσες φορές. Πήγαν στο εξοχικό του, και εκείνος την έδεσε και έβγαλε ένα ξύλινο paddle, παραδοσιακό εργαλείο spanking. Ένα εργαλείο με το οποίο η Ν. δεν είχε προηγούμενη εμπειρία.
Όπως έχουμε ξαναγράψει, οι kinky σκηνές είναι η πιο προσωπική εμπειρία που μπορεί να έχει κανείς. Κάθε άνθρωπος αντιδράει διαφορά σε διαφορές τεχνικές, διαφορετικά toys, διαφορετικές εντάσεις. Η Ν. και το paddle δεν τα πήγαν καθόλου καλά. Ήδη, από το πέμπτο χτύπημα, άρχισε να κλαίει και να τον παρακαλάει να σταματήσει. Αυτός απλά δυνάμωσε. Κατάφερε να λυθεί και προσπάθησε να φύγει από το δωμάτιο, όμως εκείνος την έπιασε και την έδεσε πάλι. Η Ν. ούρλιαζε, αλλά εκεί που ήταν δεν μπορούσε να τους ακούσει κανείς.
Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να φωνάξω «Θα του σπάσω τα πόδια!» και να αρχίσω να ψάχνω τα κλειδιά μου για να πάω να τον βρω. Όμως η Ν. με σταμάτησε, κυριολεκτικά στην πόρτα. Φαινόταν να πιστεύει ότι δεν έφταιγε εκείνος. Και τότε άρχισα να συνδέω τα κομμάτια του παζλ στο μυαλό μου.
-Όταν λες ότι του ζήτησες να σταματήσει, είπες το safeword που είχατε;
-Όχι…
-Και γιατί όχι;
-Να…έγιναν όλα τόσο γρήγορα…με το που συναντηθήκαμε ήμασταν ήδη στους ρόλους μας, και εγώ δεν…
-Τι δεν;
-Δεν μιλήσαμε, ούτε για κανόνες, ούτε για safeword.
-ΠΩΣ! Μα ήταν το πρώτο πράγμα που μαθαίνουμε;
-Ναι αλλά…
-Κι εκείνος; Τι έκανε εκείνος όταν κατάλαβε ότι όντως σου έκανε κακό;
-Κατέρρευσε. Δεν το πίστευε. Νόμιζε ότι ήταν κομμάτι της σκηνής.
Την κοίταξα ταραγμένος. Κλασσική μαλακία αρχαρίων. Δεν έφταιγε κανείς τους, κι έφταιγαν και οι δύο. Ήξεραν. Ήξερα ότι ήξεραν. O πρώτος κανόνας είναι να θέσουμε safewords και όρια. Το αποτέλεσμα; Μια πληγωμένη Ν. που τρέμει σαν το ψάρι στην αγκαλιά μου, και ένας τσακισμένος ψυχολογικά άνδρας που κακοποίησε μια γυναίκα εν αγνοία του.
Από την μία τους καταλάβαινα – η ορμή, το πάθος, η έλξη. Ήθελαν απλά να το ζήσουν, να βουτήξουν στο άγνωστο και ό,τι γίνει, να μην αναλωθούν σε συζητήσεις και αναλύσεις. Ως ένα βαθμό, και εγώ όταν ήμουν μικρός πίστευα πως τίποτα δεν θα μπορούσε να πάει λάθος. Και εγώ βρέθηκα σε sessions χωρίς safeword, και δεν πέρασα άσχημα. Είναι ένα λάθος που δεν το πληρώνουν όλοι. Από την άλλη όμως, κάποιοι άτυχοι το πληρώνουν και το πληρώνουν ακριβά. Και αυτοί οι δύο ήταν από τους άτυχους.
Την Ν. πραγματικά την λατρεύω. Όμως οι κανόνες ασφαλείας είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο.
Το safeword είναι δογματικά απαραίτητο. Είναι το μικρό κλειδί το οποίο ανοίγει όλες τις χειροπέδες, σταματάει κάθε σκηνή, σε βγάζει από το όνειρο όταν αρχίσει να γίνεται εφιάλτης. Και αυτό το κλειδί, όπως όλα τα σημαντικά κλειδιά, μπορείς να το ξεχάσεις εκατό φορές χωρίς πρόβλημα, όμως την μία φορά που θα χρειαστεί να το έχεις και δεν το είχες, δεν θα την ξεχάσεις ποτέ.
As always, play safe
-Veign
ΥΓ: Προκύπτει εύλογα η απορία του τι κάνει κανείς αν ξεχάσει το safeword του. Οπωσδήποτε; Βγαίνει από τον ρόλο. Ένας υποτακτικός που φωνάζει «Μη, όχι άλλο, παρακαλώ!» δεν δημιουργεί υποψίες ότι κάτι πάει λάθος. Ένας υποτακτικός που θα αρχίσει να λέει «Μήτσο, δεν κάνω πλάκα, τώρα είμαι εκτός ρόλου, σταμάτα, ξέχασα το safeword», οπωσδήποτε θα κινήσει υποψίες.
Συντάκτης: Veign Crowley
