Εκείνη η αγάπη που νιώθεις ότι είναι πιο ψηλά από σένα

Μικρές απόπειρες για ν’ ανακαλύψουμε όλα εκείνα, που κρύβονται πίσω από τη σκιά της έλξης μας προς τους ανθρώπους μας και κάτω από το μανδύα της εξιδανίκευσης των συναισθημάτων που αυτή μας προκαλεί. Και ψηλαφιστά, προσπαθούμε να αγγίξουμε με τ’  ακροδάχτυλα της σκέψης μας, όλα εκείνα τα πρότυπα, που ασυνείδητα μας παρασύρουν στις σχέσεις που επιλέγουμε. Ποια είναι λοιπόν τα κριτήρια που μας παρακινούν και μας ωθούν, να επιλέξουμε τον σύντροφο-συνοδοιπόρο της ζωής μας;

Παραμένει το βασικότερο κριτήριο επιλογής μας το έντονο, πολύχρωμο περιτύλιγμα της εξωτερικής εμφάνισης; Μήπως μοιάζει τελικά ν΄ απουσιάζει από τις επιλογές μας εκείνο το κομμάτι του παζλ, που λέγεται εσωτερική εμβάθυνση και που θα μας οδηγήσει στην άρρηκτη σύναψη σταθερών νοητικών και συναισθηματικών δεσμών; Τι θυσιάζουμε, τι προσφέρουμε και τι ζητάμε όταν έρχεται η ώρα της κρίσιμης επιλογής; Και τελικά οι επιλογές που κάνουμε, είναι συνειδητά καθορισμένες ή παραμένουν έρμαια του τυχαίου ριξίματος των ζαριών της μοίρας μας, την οποία πειθήνια κι άβουλα ακολουθούμε;

Η πρώτη εικόνα λοιπόν! Το οπτικό ερέθισμα και η επιβλητική του δύναμη στις χημικές διεργασίες που διεγείρουν τους ανίσχυρους νευρώνες του μυαλού μας. Το αίσθημα του να σου κόβεται η ανάσα και οι χτύποι της καρδιάς σου να σφυροκοπούν μέσα στ΄ αφτιά σου, καθώς αντικρίζεις τα μάτια του ανθρώπου που σε γοητεύει. Στον καθορισμό των τελικών επιλογών μας, εξακολουθεί να παραμένει καθοριστικά ισχυρή, η εικόνα και η πρώτη εντύπωση.

Οφείλουμε να μένουμε μόνο στη δυνατή εικόνα όμως; Μοιάζει να είναι σαν εκείνο το συναίσθημα που αναδεύεται μέσα σου έντονο, όταν ανοίγεις ένα δώρο με όμορφο περιτύλιγμα, αφήνοντας μέσα σου ν΄ αφηνιάσουν ξέφρενα οι αχαλίνωτες προσδοκίες σου. Περιμένοντας όταν σκίσεις με ανυπομονησία το πολύχρωμο χαρτί, ν’ ανακαλύψεις ένα περιεχόμενο με κρυμμένα και καλά τακτοποιημένα, όλα τα όμορφα που ποθείς.

Σκέφτεσαι πάλι όμως, πόσες φορές δεν ένιωσες την απογοήτευση να σε κατακλύζει, όταν ανοίγοντας αυτά τα δώρα, διαπίστωνες ότι ήταν απλώς, άδεια κουτιά χωρίς κανένα περιεχόμενο; Νιώθοντας εξαπατημένος σαν ένα θύμα μιας καλοστημένης φάρσας που υφάνθηκε έντεχνα, για να εμπαίξει τις όμορφα πλασμένες προσδοκίες σου. Για να κρυφογελάσουν μαζί σου, για να σε λοιδορήσουν άλλη μια φορά, επειδή εξακολουθείς με αφέλεια να πιστεύεις ότι, ό,τι είναι κι όμορφο εξωτερικά ίσως να είναι και ουσιώδες εσωτερικά.

Ύστερα είναι κι εκείνα τα ιδιαίτερα, τα πιο εσωτερικά κριτήρια που θέτεις, όταν η χημεία σε μια κατεργάρικη συνέργεια με τη νόηση, σε καλούν για να  επιλέξεις τον άνθρωπό σου. Σε μια προσπάθεια ν΄ αναζητήσεις όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που ο καθένας μας χωριστά, αποκοιμίζει στο ασυνείδητό του και τα ξυπνά μόνο όταν θέλει να ψάξει τα βαθιά ενδότερα των ανθρώπων, που επιλέγει να έχει δίπλα του. Επικοινωνία στο έπακρο, για να νιώσεις ότι κάποιος αφήνει τ΄ αφτιά του να λεηλατηθούν από τις λέξεις σου, αδιάλειπτη αλληλεπίδραση ώστε να αντιληφθείς ότι λαμβάνεις, αλλά και συνάμα προσφέρεις. Βαθιά κατανόηση, για να νιώσεις την ασφάλεια, σαν προστατευτικό κουκούλι να σε περιβάλλει, απουσία άγονης κριτικής, προκειμένου να μπορέσεις ν΄ αναπτύξεις τον καλύτερο εαυτό σου μέσα στη σχέση. Ειλικρινή αποδοχή γι’ αυτό που πραγματικά είσαι, γιατί τελικά, αυτό αγάπησαν σε σένα πρώτα απ’ όλα.

Εμβάθυνση λοιπόν, που καμία φορά σκέφτεσαι ότι είναι εκείνο το κομμάτι στο παζλ των προσωπικών σου σχέσεων, που συνήθως κείτεται κατάχαμα, παραμελημένο. Γνωρίζοντας, ότι είναι επίπονη διαδικασία να το ψάξεις και να το ανακαλύψεις. Προϋποθέτει υπομονή, επιμονή και ισχυρή θέληση για ουσιαστική ταύτιση. Προϋποθέτει να επιθυμείς διακαώς να αγαπήσεις μόνο αυτό, που μπορείς να τοποθετήσεις τόσο ψηλά πάνω από εσένα, ώστε να μην μπορείς να το φτάσεις. Γιατί αυτό μοιάζει να σου επιβάλλει, η εξιδανίκευση του έρωτα. Τον απόλυτο θαυμασμό, για όλους εκείνους που τους έδωσες μια θέση στο απλησίαστο βάθρο των έντονων συγκινήσεών σου. Που τους θέλησες πολύ κι εκείνοι, έμοιασαν να μετουσιώθηκαν σε απόλυτο πρότυπο για σένα. Που σου έδωσαν κίνητρο ώστε να γίνεις καλύτερος, μόνο και μόνο για να τους αγγίξεις και να νιώσεις, ότι έχεις κάποια ελπίδα, ίσως και να σ’ αγαπήσουν.