Κάποιοι μιλάνε με ευκολία για τον έρωτα και για τα μυστικά της τέχνης της αποπλάνησης. Για εκείνα τα μυστικά που διακινούνται από χείλη σε χείλη, με υπόκωφους, σιγανούς ψιθύρους προσπαθώντας να μας κάνουν να μαντέψουμε ή να ερμηνεύσουμε τι κρύβεται κάτω από τους αρχέγονους πόθους μας. Κι ο καθένας μοιάζει να δημιουργεί τις δικές του προσωπικές συνάψεις, οδηγούμενος στα δικά του συμπεράσματα. Μα εσύ κλείνεις τ΄ αφτιά σου, κατεβάζεις ρολά και δε δίνεις σημασία σε όλες εκείνες τις φθαρμένες, κίτρινες σελίδες των χιλιοειπωμένων στερεότυπων συνταγών. Απλώς βυθίζεσαι, αναζητώντας την πεμπτουσία των δυνατών συναισθημάτων που σε παρασύρουν στις νέες σου ανεξερεύνητες διαδρομές.
Βασίζεσαι μόνο σ΄ αυτά που δονούνται μέσα σου και προσπαθείς να κατανοήσεις -χωρίς επιτυχία τις περισσότερες φορές- τους ρυθμούς στους οποίους πάλλονται. Κι αρχίζεις την αδυσώπητη διαδικασία της παρατήρησης. Κάθε αδιόρατη στιγμή, κάθε θνητό δευτερόλεπτο που σβήνει κι ανάβει κάτω από τις ρυθμικές πνοές σου. Μετράς κάθε σπιθαμή, κάθε λεπτομέρεια που θα σου προσδιορίσει τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου που σ΄ ενδιαφέρει. Γιατί μέσα από την αποσαφήνιση αυτού του γρίφου που έχεις απέναντί σου, ξέρεις ότι ίσως καταφέρεις να σκιαγραφήσεις την προσωπικότητά του. Έτσι ίσως καταλάβεις πώς λειτουργεί, τι ζητά.
Ξέρεις βαθιά μέσα σου τι θέλεις. Έτσι νομίζεις τουλάχιστον. Αυτό που θέλεις να νιώσεις είναι να αγκιστρώνεσαι ξανά σ’ εκείνο το αδηφάγο δόλωμα της ισχυρής νοητικής εξάρτησης. Να βαδίσεις σε αχαρτογράφητα κι απάτητα συντροφικά μονοπάτια για άλλη μια φορά. Με οδηγητή σου το συναίσθημα κι εκείνη την εξοντωτική εξάρτηση του μυαλού από τον άλλο. Να νιώθεις ότι όλα μοιάζουν να εξωθούνται σε κόκκινες οριακές γραμμές που ενστικτωδώς θέλεις να παραβιάσεις, ώστε να περάσεις σε μια κατάσταση μόνιμης εγρήγορσης που θα ταλανίζει αδιάλειπτα το μυαλό σου, με μοναδικό σκοπό την κατανόηση των επιθυμιών του άλλου και τις προσπάθειές σου ν’ ανταποκριθείς σ΄ αυτές όσο πιο αργά γίνεται.
Γιατί αυτό το παιχνίδι έχει τη δική του μοναδική γοητεία. Μένει αναλλοίωτο στον χρόνο, ανθεκτικό στα φυλλομετρήματα της ιστορίας σου, ανεξίτηλα χαραγμένο στις μνήμες σου. Κι όσο πιο αργά ανταποκρίνεσαι σ΄ όλα εκείνα τα κελεύσματα της αγάπης, τόσο νιώθεις όμορφα, μα ανεξήγητα συναισθήματα να χαλυβδώνονται, ν’ αποσαφηνίζονται και ν’ αναδεύονται μεστωμένα. Ν΄ αποκτούν όλα τους ένα ιδιαίτερο νόημα, καθώς δοκιμάζεις τρόπους για ν’ ανακαλύψεις ό,τι πιο βαθύ έχει ο άλλος. Μα παράλληλα μέσα από αυτή σου την προσπάθεια, ν΄ ανακαλύπτεις και τις δικές σου ανεξερεύνητες πτυχές. Εκείνες τις καλά κρυμμένες, ακόμη κι από τον ίδιο σου τον εαυτό που δεν τολμάς να ομολογήσεις ούτε σε σένα.
Το μυστικό λοιπόν είναι να κατανοήσεις τι ακριβώς θέλει ο άλλος από σένα. Κι εκεί σ΄ εκείνο το καθοριστικό σημείο να ενώσεις τις επιθυμίες του με τις δικές σου. Με σκοπό μέσα από αυτή την κοινή ταύτιση, να τονωθούν οι δεσμοί που θα σας φέρουν πιο κοντά. Γνωρίζοντας ότι το προαιώνιο παιχνίδι της αλληλοεξαπάτησης ξεκινά. Χωρίς να ξέρετε και οι δυο πού θα σας οδηγήσει. Ίσως ανακαλύψετε τις κρυμμένες σας αντοχές ή τις δυνητικές σας αντιστάσεις στη λογική. Ίσως ακόμη και ό,τι βρίσκεται καταχωνιασμένο και καλά κρυμμένο στα σκοτάδια του υποσυνειδήτου σας και περιμένει ν΄ αναδυθεί προκειμένου να εναντιωθεί στους σιδερένιους φραγμούς σας και να σταματήσει τις ατελεύτητες ταλαντεύσεις σας στα τεντωμένα σχοινιά των ορίων σας.
Κι όσο πιο αργά και σταθερά πραγματοποιείται αυτή η άνευ όρων παράδοσή σου στον άλλο, τόσο μεγεθύνονται όλα αυτά που εναγωνίως περιμένεις να αισθανθείς. Με μια κλιμάκωση που όμοιά της δεν έχεις ξαναβιώσει. Αριστοτεχνικά αργή, μα σταθερή και συνεχώς αυξανόμενη. Με τελικό σκοπό να βγουν στην επιφάνεια όλα εκείνα που μας κάνουν να παραδεχτούμε ότι το παιχνίδι της αποπλάνησης είναι πιο σαγηνευτικό από ποτέ. Γιατί απλώς δίνει νόημα στη γκρίζα ζωή μας και μας εξωθεί να κάνουμε όνειρα. Από εκείνα τα πολύχρωμα που ποτέ δεν ξέρουμε αν θα πραγματοποιηθούν. Εμείς όμως τολμάμε και το διακινδυνεύουμε, κάθε φορά ξανά από την αρχή. Σαν να ‘ναι η πρώτη φορά.
Συντάκτης: Όλγα Αρβανιτά
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
