Ενοχλητικός ήχος που εκλύει το αυτί μας. Προσοχή. Silver alert. Εξαφάνιση ηλικιωμένου. Μπορείτε να βοηθήσετε; Ήχος τρομακτικής σειρήνας. Σήμα amber alert. Ένα παιδί εξαφανίστηκε. Αρκούν αυτές οι δυο-τρεις φράσεις σε συνδυασμό με τους τρομακτικούς ήχους για να μας κινήσουν το ενδιαφέρον. Στρέφουμε το βλέμμα μας στην τηλεόραση για να δούμε ποιος είναι αυτός ο άγνωστος σε εμάς αλλά γνωστός σε κάποιους άλλους που εξαφανίστηκε.
Καθημερινά κάπου στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο χάνονται άνθρωποι. Πώς εξαφανίζεται όμως ένας άνθρωπος; Τι τον οδηγεί σε αυτήν την απόφαση; Είναι πάντοτε συνειδητή επιλογή ή εμπλέκονται στη μέση τρίτοι και συμφέροντα; Πίσω από κάποιες εξαφανίσεις, που τελικά αποδεικνύονται εγκληματικές ενέργειες, καιροφυλακτεί το κέρδος, η περιουσία, το χρήμα. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις, κυρίως σχέσεων, κοινός παρανομαστής είναι η ζήλια. Εγκλήματα εν βρασμώ ψυχής, εγκλήματα πάθους απατημένων συζύγων, εγκλήματα που κάποιες φορές εξελίσσονται σε θρίλερ καθώς ο δράστης παραμένει εκεί έξω ζωντανός και ατιμώρητος. Και τέλος ορισμένες εξαφανίσεις οφείλονται στην άνοια, στο Αλτσχάιμερ και γενικότερα στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα της τρίτης ηλικίας τα οποία υστερούν φροντίδας.
Υπάρχει όμως και μια τρανταχτή εξαίρεση σε όλα τα παραπάνω. Όταν η εξαφάνιση είναι ξεκάθαρη και συνειδητή επιλογή. Όταν ο εκάστοτε άνθρωπος αποφασίζει να φύγει μόνος του. Άλλες φορές επιλέγει να εξαφανιστεί ως ένα είδος λύτρωσης απέναντι στον εαυτό του. Το κάνει για να ηρεμήσει το «είναι» του από τον περίγυρό του. Κι άλλες φορές για να τιμωρήσει τους γύρω του, να τους δώσει ένα μάθημα, να τους εκδικηθεί με μια διαφορετική μέθοδο. Να τους κάνει να καταλάβουν πως τον έχουν ανάγκη, πως τους είναι σημαντικός, πως πρέπει να του δίνουν σημασία.
Όποιες κι αν είναι οι συγκυρίες κάτω από τις οποίες εξαφανίζεται ένας άνθρωπος το πρώτο και αναπόφευκτο συναίσθημα των συγγενών είναι η αγωνία. Αγωνία και απειράριθμα ερωτήματα σχετικά με το πού μπορεί να βρίσκεται, γιατί εξαφανίστηκε, αν είναι καλά. Συγγενείς και φίλοι προσπαθούν να «εκμεταλλευτούν» όλα τα μέσα που υπάρχουν για να βρεθεί μια άκρη στην όποια μυστηριώδη υπόθεση. Η αγωνία χτυπάει κόκκινο και μέρα με τη μέρα όσο δε δίνεται απάντηση σε όλα τα προαναφερθέντα ερωτήματα το μυαλό των περισσοτέρων περιτριγυρίζεται από άσχημες σκέψεις.
Παιδιά ανήλικα, άτομα καθωσπρέπει με στρωμένες δουλειές, με ακέραιο χαρακτήρα που μπορεί ποτέ να μην πείραξαν ούτε μυρμήγκι, που πιθανόν να μην έχουν πει κακή κουβέντα για κανέναν, άνθρωποι φιλήσυχοι, γεμάτη ζωντάνια και χαρά. Και στο άκουσμα της εξαφάνισής τους το πανελλήνιο παγώνει και αναζητάει μανιωδώς τρόπους για να λυθεί μυστήριο και η υπόθεση να κλείσει.
Στη μνήμη και στις καρδιές όλων μας έχουν μείνει κατά καιρούς ιστορίες εξαφανίσεις ατόμων. Άλλες κράτησαν λιγότερο και οι απαντήσεις δόθηκαν νωρίς και άλλες μας κράτησαν σε αγωνία για μήνες ή και παραπάνω. Άνθρωποι που μας συγκλόνισαν και μας καθήλωσαν. Κι ας μην τους γνωρίσαμε ποτέ προσωπικά. Έγιναν δικοί μας άνθρωποι, η κόρη ή ο γιος μας, ο αδερφός ή η αδερφή μας, ο πατέρας ή η μητέρα μας, ο παππούς ή η γιαγιά μας. Αγωνιούσαμε καθημερινά και περιμέναμε ένα σημάδι που όμως καθυστερούσε. Αλλά δε χάναμε την ελπίδα και την πίστη μας. Καθημερινά μπαίναμε στο internet και ψάχναμε μήπως υπήρχε κάποια καινούρια πληροφορία, κάποια καινούρια είδηση που θα έδινε ένα τέλος. Αδημονούσαμε για μια έκβαση είτε με θετική είτε με αρνητική χροιά.
Και όταν όλα έβαιναν καλώς το χαμόγελο ξαναζωγραφιζόταν στα χείλη μας και το μέσα μας ηρεμούσε. Όταν όμως όλες οι δυσάρεστες εικασίες που είχαμε κάνει αλλά δε θέλαμε με τίποτα να πραγματοποιηθούν συνέβαιναν, τότε το χαμόγελο πάγωνε και η ψυχή μας αναρωτιόταν πόσο περίεργα παιχνίδια μπορεί να παίξει η μοίρα. Γιατί όπως και να το κάνουμε τα χειρότερα σενάρια τα γράφει η ίδια η ζωή. Και μάλιστα με ανεξίτηλο μελάνι.
Επιμέλεια Κειμένου Σεραφείμ Δέλλιου: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Σεραφείμ Δέλλιος
