Αγανάκτηση σημαίνει πως έφτασε η ώρα για αλλαγή

Που λέτε… Η αγανάκτηση είναι ευλογία. 

Ναι, καλά ακούσατε. Ευλογία. Μη γελάτε και μην μπερδεύεστε. Είναι απόλυτα λογικό να πιστεύετε πως η αγανάκτηση είναι αυτό που φαίνεται: μια φάση που οι καταστάσεις της ζωής σε έχουν φτάσει στα όριά σου, σε σημείο που θέλεις να εκραγείς. Μια φάση που οι σκέψεις και τα αισθήματά σου είναι ένα κοκτέιλ από θυμό, απογοήτευση, ανεκπλήρωτες προσδοκίες και κούραση. 

Δε θα αρνηθώ πως η αγανάκτηση είναι ένα παζλ που αποτελείται από όλα τα προαναφερθέντα. Σκοπός μου δεν είναι να σας πείσω για το αντίθετο. Μέλημά μου δεν είναι να δώσω άλλο νόημα στη λέξη αγανάκτηση. Αυτό που θέλω να κάνω μέσα από αυτό το άρθρο είναι να σας βοηθήσω με την ερμηνεία της. Τι είναι στ’ αλήθεια η αγανάκτηση; Από πού πηγάζει και πώς μεταφράζεται; Πώς είναι δυνατόν να ισχυρίζομαι πως μια έννοια φτιαγμένη από τόσα αρνητικά στοιχεία, θα μπορούσε να είναι ευλογία; 

Γιατί όπως όλα τα πράγματα στη ζωή, όλα εξαρτώνται από την οπτική γωνία που τα βλέπεις. Η αγανάκτηση, λοιπόν, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σημάδι αλλαγής. Είναι μια λέξη που περιγράφει το τέλος του δρόμου. Εκεί που το κορμί, το μυαλό, οι συναισθηματικές και ψυχικές αντοχές δεν αντέχουν άλλο να προσποιούνται και επιστρατεύουν αυτό τον τρόπο να σου πουν πως ήρθε η στιγμή για αλλαγές. 

Σκέψου λίγο καλά όλες τις φορές που έπιασες τον εαυτό σου αγανακτισμένο. Μέσα σε σχέσεις βαρετές, δυσλειτουργικές, κουραστικές. Σε δουλειές ψυχοφθόρες, που τους έλειπε η ουσία και το κίνητρο. Σε φιλίες μονόπλευρες, που σε πλήγωσαν και σε έκαναν να νιώθεις προδομένος. Όλα αυτά τα δεδομένα και τα σημάδια δεν εμφανίστηκαν ένα πρωινό. Αυτά ήταν εκεί για μέρες, μήνες, χρόνια. Εσύ όμως, έκανες αυτό που είσαι προγραμματισμένος να κάνεις: να υπομένεις. Μην στεναχωριέσαι, γιατί δεν είσαι μόνος. Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του καλοκουρδισμένος να αποφεύγει την αλλαγή. Να φοβάται να τραβήξει το τσιρότο. Μένει και υπομένει καταστάσεις που δε θα έπρεπε. Δοκιμάζει τα όρια και τις αντοχές του. Μαθαίνει να ζει με τον πόνο, συμβιβάζεται και πείθει τον εαυτό του πως όλα είναι μια χαρά.

Μέχρι που αναλαμβάνει δράση η αγανάκτηση. 

Εσύ μπορείς να προσποιείσαι όσο θες μέσα σε αυτές τις καταστάσεις. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι σε πληγώνουν και διαβρώνουν το μέσα σου. Θέμα χρόνου είναι να χτυπήσουν οι συναγερμοί και να έρθει στην επιφάνεια το αίσθημα της αγανάκτησης. Ένα αίσθημα καθαρτικό. Μια απελευθέρωση. Δεν είναι τυχαίο που το πρώτο πράγμα που συνδέουμε με την αγανάκτηση είναι το ξεφύσημα, ο αναστεναγμός. Κάτι που υποδηλώνει ανακούφιση. Η αγανάκτηση είναι το σημείο εκείνο που το «είναι» σου παίρνει την απόφαση που τόσο καιρό δεν έπαιρνες εσύ. Παίρνει το ηνία ο εαυτός σου και με το πάτημα ενός κουμπιού σου απαγορεύει να νοιάζεσαι, να σκέφτεσαι και να σπαταλάς ενέργεια στις τοξικές αυτές καταστάσεις που λάμβανες μέρος τόσο καιρό. 

Η αλλαγή είναι όντως απότομη στο γυμνό μάτι: το πώς χωρίζεις έτσι ξαφνικά ένα πρωί και παίρνεις τα πράγματά σου και φεύγει, το πώς μπαίνεις στο γραφείο του αφεντικού σου και δηλώνεις την παραίτησή σου, το πώς απλώς σταματάς να τηλεφωνείς και να έχεις επικοινωνία με φίλους που δεν ήταν φίλοι τελικά. Δεν υπάρχει τίποτα απότομο όμως σε όλες αυτές τις πράξεις. Αυτά όλα που περιγράψαμε, δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το αποτέλεσμα καταστάσεων που σιγόβραζαν μέσα σου για καιρούς ολόκληρους. Η αγανάκτηση, λοιπόν, ήρθε να σε λυτρώσει. Να σε κάνει να νιώσεις ένα μούδιασμα, ένα κενό, μια πλήρη αδιαφορία για θέματα τα οποία έδωσες ό,τι είχες και δεν είχες. 

Ευλογία λοιπόν. Η αγανάκτηση είναι ευλογία. Ένα αίσθημα που σηματοδοτεί αλλαγές. Το γύρισμα μιας καινούριας σελίδας στη ζωή σου. Ένα συναίσθημα σταθμός. Εκεί που δεν μπορείς να δώσεις άλλο και αντιλαμβάνεσαι πως έχεις πολλά να πάρεις. Εκεί που ο αυτοσεβασμός έρχεται να σου υπενθυμίσει ποιος είσαι και πώς πρέπει να αποχωρήσεις με το κεφάλι ψηλά και να ψάξεις καταστάσεις που σε κάνουν να αναπνέεις, να ευφραίνεσαι.

Πάρε, λοιπόν, μια βαθιά αναπνοή και ερμήνευσε την αγανάκτησή σου όπως πρέπει. Ασ’ την να σου δείξει το δρόμο, να σου ανοίξει καινούργιες πόρτες και να κλείσει παλιές. Στην υγειά της αγανάκτησης, λοιπόν!