Μπορεί το email στο βιογραφικό να παίξει ρόλο στο αν θα πάρεις τη θέση;

Που λέτε… Όλοι έχουμε κάνει λάθη στο παρελθόν. Πράγματα που δεν μας τιμούν, που θα θέλαμε να ξεχάσουμε, που ευχόμαστε να μην υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία που να μπορούσαν να τα επιβεβαιώσουν. Από σχέσεις και άσχημες συμπεριφορές, μέχρι ρούχα και κομμώσεις, το παρελθόν μας είναι ένα άθροισμα από περιστατικά που δεν αντιπροσωπεύουν ποιοι είμαστε τώρα. Είναι και κάποια πράγματα όμως που κάνουν την εμφάνισή τους και σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν είναι κατάλοιπα του παρελθόντος ή απλή αντανάκλαση του ποιος είναι κάποιος σήμερα.   

Να γίνω πιο συγκεκριμένος. Κάθομαι, λοιπόν, στο γραφείο και κοιτάζω τα βιογραφικά για την καινούρια θέση που άνοιξε στο γραφείο. Μέσα στα πολλά που είδα και προσπέρασα ήταν και ένα που ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μας. Από εκπαίδευση μέχρι εμπειρία, ήταν λες και η θέση ανοίχτηκε γι’ αυτό το παιδί. Πατάω λοιπόν στο reply για να τον προσκαλέσω σε συνέντευξη και το μάτι μου πέφτει πάνω στη διεύθυνση του αποστολέα. Κάπου εκεί ο χρόνος σταμάτησε. Το μυαλό μου κόλλησε. Τα αισθήματά μου ήταν ένα κοκτέιλ απογοήτευσης, γέλιου και απορίας. 

Η διεύθυνση έγραφε “poutsaraspao13”.

Ναι. Πάρτε το χρόνο σας. Έλα πάμε άλλη μία. Ο άνθρωπός έκανε αίτηση για θέση εργασίας και το email του ήταν “poutsaraspao13”. Με το πέρας κάποιων λεπτών και αφού το οξυγόνο επέστρεψε στον εγκέφαλό μου, προσπάθησα να εκλογικεύσω αυτό που έβλεπαν τα μάτια μου. Αποκλείεται να ήταν συνειδητή επιλογή. Αποκλείεται. Η λογική λέει πως αυτό που έβλεπα είναι αποτέλεσμα όσων έχω αναφέρει στον πρόλογο αυτού του άρθρου: τα απομεινάρια ενός παλιού εαυτού, ενός παρελθόντος που πολύ πιθανόν να ήθελε να ξεχάσει ο αποστολέας του email. 

Κι αν όντως είναι έτσι τα πράγματα, πώς του διέφυγε κάτι τέτοιο; Το βιογραφικό του έγραφε πως τη δουλειά του χαρακτηρίζει η προσοχή στη λεπτομέρεια. Ναι, poutsarapao13. Αν ένα πράγμα σε χαρακτηρίζει, είναι η προσοχή στη λεπτομέρεια. Πω, πω, πω. Τι κάνεις σε τέτοια περίπτωση; Τον απορρίπτεις για το παρελθόν του ή τον απορρίπτεις για την απροσεξία που έχει κάνει στο παρόν; Αυτός ο άνθρωπος ξόδεψε χρήματα, χρόνο, φαιά ουσία και ενέργεια να μορφωθεί, να μαζέψει την απαραίτητη εμπειρία και να προοδεύσει στη ζωή για να διεκδικήσει αυτή τη θέση εργασίας. Είναι αλήθεια ένα ατυχέστατο όνομα αρκετό να του στερήσει το δικαίωμα να κάνει το επόμενο βήμα στη ζωή του;

Αν πάρω τον εαυτό μου σαν παράδειγμα, έχω κάνει πολύ χειρότερα από την επιλογή του ονόματος του mail μου. Αν κρινόμουν για εκείνες τις επιλογές και όχι για το άτομο που έχω γίνει, δε θα ήμουν εδώ που είμαι αυτή τη στιγμή.

Στο κάτω κάτω, άμα το δεις και λίγο ψύχραιμα το όλο θέμα, αυτό το όνομα σου δίνει να καταλάβεις πολλά για το συγκεκριμένο άτομο. Είναι ένας έξυπνος τρόπος να εκφράσει ποια ομάδα υποστηρίζει, αλλά και την αυτοπεποίθηση που έχει για τις σωματικές του αναλογίες. Μόλις έχω ξαναδιαβάσει τι έγραψα και ούτε τον εαυτό μου δεν έχω πείσει. Όπως και να το δεις, από όπου και να πιάσεις, δύσκολα τα πράγματα. 

Τι να κάνω; Τι να κάνω; Κάνεις ένα απλό delete και προχωράς σε ένα άτομο με το σωστό όνομα αποστολέα; Ε, όχι ρε φίλε. Όχι. Ο “poutsaraspao13” θα πάρει την ευκαιρία του. Το έκανα, λοιπόν. Απάντησα στο email και τον προσκάλεσα σε συνέντευξη. Το γεγονός ότι ήταν άψογος σε όλη τη διαδικασία και κατέληξε να πάρει τη δουλειά δε με εξέπληξε καθόλου. Αυτά που είδα στο βιογραφικό του ήταν πέρα για πέρα αληθινά. Όχι μόνο πήρε τη δουλειά, αλλά μέχρι και σήμερα είναι ένα από τα πιο σημαντικά μέλη της εταιρείας και μία πρόσληψη για την οποία έχω πάρει τα εύσημα ουκ ολίγες φορές. 

Με το δίκιο σας θα διερωτάστε αν ποτέ τον κοίταξα στα μάτια και τον ρώτησα για το θρυλικό πλέον “poutsaraspao13”. Δεν το έκανα. Κάποια πράγματα ίσως να είναι καλύτερα να μένουν στη σφαίρα της φαντασίας. Ίσως να μην πρέπει να έχουν όλα απαντήσεις. 

Μπορεί την ιστορία του “poutsaraspao13” να μην την έμαθα ποτέ μα έχω να μοιραστώ κάτι άλλο μαζί σας. Ένα πρωί, στεκόμουν πίσω από την καρέκλα του. Μόλις είχε έρθει στο γραφείο. Με το που άνοιξε η οθόνη, του παρουσιάστηκε το παραθυράκι για να βάλει τον προσωπικό του κωδικό. Δεν πρόλαβα να δω τι πληκτρολόγησε μα αυτό που πρόλαβα ήταν να μετρήσω τους χαρακτήρες. 14…