Μοναξιά μας όλα, μοναξιά μας τίποτα!

Κάποιοι στίχοι έχουν γραφτεί μετά από νηστεία, διαλογισμό, δάκρυα πνιχτά και λόγια βαριά. Δεν εξηγείται αλλιώς. Δε γίνεται μερικές λέξεις αραδιασμένες πλάι-πλάι να κρατάνε μέσα τους τόση αλήθεια, και να δημιουργούν τέτοια ταύτιση σε τόσες γενιές.

«Μοναξιά μου όλα, μοναξιά μου τίποτα.» Οι Πυξ Λαξ το τραγούδησαν, ο κόσμος βρήκε κάτι απ’ τον εαυτό του and the rest is history, που λένε κι οι αγγλομαθείς. Γιατί αυτός ο στίχος; Επειδή η αλήθεια δε θέλει πολλές λέξεις για να εκφραστεί. Και μέσα σε αυτές τις λίγες λέξεις ο Φίλιππος Πλιάτσικας κι η Όλγα Βλαχοπούλου κατάφεραν να τιθασεύσουν μια αλήθεια που βρίσκει χώρο στις ζωές όλων μας. Κατάφεραν να πραγματευτούν τον ρόλο και τη βαρύτητα της μοναξιάς στην ανθρώπινη ζωή. Η μοναξιά είναι όλα, η μοναξιά είναι τα πάντα. Η μοναξιά είναι τίποτα.

Όντως. Η μοναξιά είναι μια κινητήρια δύναμη, ένα κεφάλαιο στη ζωή όλων μας καθοριστικό για το ποιοι είμαστε, ποιοι θα γίνουμε και ποιους θα προσελκύσουμε στη ζωή μας. Σε περίπτωση που δεν το ‘χεις καταλάβει, το να ‘σαι μόνος δεν είναι επιλογή ή φάση. Πραγματικότητα είναι. Καθημερινή κι αμετάβλητη. Στο αυτοκίνητο, στο μπάνιο, στην τουαλέτα, όταν ξυπνάς, όταν κοιμάσαι, περπατώντας στην πόλη. Οι στιγμές που περνάμε με τον εαυτό μας είναι αμέτρητες. Το θέμα είναι τι κάνεις με αυτές τις στιγμές. Εκεί, έχεις επιλογή.

Μπορείς να αποκλίσεις τις παρεμβολές, τους θορύβους, τον έξω κόσμο και να ακούσεις τη φωνούλα μέσα στο μυαλό σου που τόσο επίμονα ζητά τη σημασία και τον χρόνο σου. Ο λόγος που όλοι την αποφεύγουμε; Γιατί πολύ απλά θέλει απαντήσεις για όλα τα θέματα που κάνουν την καρδούλα μας να πονάει και να ‘ναι ανασφαλής. Αυτή η φωνούλα θέλει να ξέρει πότε θα ξεκινήσουμε να προσέχουμε το σώμα μας και τη διατροφή μας, πότε θα βγούμε απ’ τη σχέση που ξεκάθαρα δε δουλεύει. Πότε θα ξεκινήσουμε να κυνηγάμε τα όνειρα που έβαζαν φωτιά στην κοιλίτσα μας στα 18, και πείσαμε τον εαυτό μας πως είναι πολύ αργά να τα πραγματοποιήσουμε. Αυτή η φωνούλα θέλει να ξέρει πότε θα πούμε στους γονείς μας πόσο τους αγαπάμε, στους φίλους μας πόσο τους εκτιμάμε.

Ποιος, όμως, είναι έτοιμος και διατεθειμένος να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα; Κανένας. Πότε δεν είναι η κατάλληλη στιγμή. «Ας πάρω το κινητό να ξεχαστώ. Ας βάλω κάτι στην τηλεόραση, κι ας αφήσω το μυαλό στον αυτόματο πιλότο. Μην το στρεσάρω.»

Εκεί, λοιπόν, είναι που η μοναξιά είναι όλα. Όταν σου δίνει την ευκαιρία να μεγαλώσεις. Να ωριμάσεις. Να βελτιωθείς. Να αναλάβεις ευθύνες. Να γίνεις όλα αυτά που όλοι αυτοί που σ’ αγαπούν ξέρουν πως μπορείς. Εκεί η μοναξιά είναι όλα.

Η μοναξιά είναι τίποτα όταν πνίγεις τη φωνή της και δε θέλεις να ακούσεις. Όταν αρνείσαι να αντικρίσεις στα μάτια τους λόγους που νιώθεις ένα βάρος στο στήθος. Που δε γελάς δυνατά. Που το να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι κάθε πρωί είναι δύσκολο, ανούσιο και κουραστικό. Δε φταίει η μοναξιά για όλα αυτά που νιώθεις. Μην μπερδεύεσαι. Η μοναξιά είναι ο μόνος τρόπος να τα λύσεις, να τα εξορκίσεις. Η μοναξιά είναι το τέλειο περιβάλλον να δουλέψεις απερίσπαστος για να δημιουργήσεις έναν εαυτό έτοιμο κι ικανό να συμβαδίσει με το ταίρι του στη ζωή.

Το να ‘σαι μόνος δεν είναι τόσο υπέροχο όσο παρουσιάζεται, είναι όμως αναγκαίο. Η κοινωνία στις μέρες μας έχει ζωγραφίσει μια εικόνα ελευθερίας και μοναξιάς που δεν είναι απόλυτα ρεαλιστική. Έχει δημιουργηθεί η αντίληψη πως το να ‘σαι μόνος είναι cool. Μπορείς να ταξιδεύεις, δεν έχεις υποχρεώσεις, είσαι οικονομικά ανεξάρτητος και δεν έχεις να λογοδοτήσεις σε κανέναν για τις επιλογές σου.

Αν κι όλα τα προαναφερθέντα είναι κι όμορφα και πέρα για πέρα αληθινά, δεν παύουν να ‘ναι επιφανειακά. Αν κι είναι ένα μέρος του να ‘σαι μόνος, δεν είναι ουσιαστικά. Ο χρόνος κι η επανάληψη τα ξεθωριάζει όλα αυτά και δε θα σου πάρει καιρό να τα συνηθίσεις.  Εκεί που θα κερδίσεις τη μάχη με τη μοναξιά είναι αν χρησιμοποιήσεις την περίοδο αυτή για να προετοιμαστείς για την επόμενη.

Να ταξιδέψεις αλλά στα ταξίδια κράτα ένα ημερολόγιο με σκέψεις ή κλέψε λίγες ώρες να μείνεις μόνος με τις σκέψεις σου αυτές. Να απολαύσεις την απουσία των υποχρεώσεων, αλλά να μην ξεχνάς πως οι άνθρωποι στη ζωή σου έχουν την ανάγκη της παρουσίας και της φωνής σου. Την οικονομική σου ανεξαρτησία να τη διαχειριστείς σωστά και να αποταμιεύσεις για όλα όσα θα φέρει η ζωή μετά.

Η μοναξιά, λοιπόν, δεν πρέπει να δαιμονοποιείται, ούτε να παρεξηγείται.
Το να ‘σαι μόνος είναι αναγκαίο έτσι ώστε μια μέρα να μην είσαι.

Εκμεταλλεύσου την.