Τα αιώνια φλερτ που δεν επιζητούν το κάτι παραπάνω

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που τους έχουμε αποτυπώσει στο μυαλό μας ως αιώνια φλερτ. Το αστείο είναι ότι στην περίπτωσή τους δεν υπάρχει «πώς, τι και γιατί». Έτσι τους γνωρίσαμε, έτσι πορευτήκαμε, έτσι εδραιώθηκε η σχέση μας μαζί τους.

Είναι λες και ο χρόνος πάγωσε. Λες και δεν μπορούσε να προχωρήσει αυτή η σχέση, δεν μπορούσε να γίνει κάτι άλλο εκτός από αυτό που είναι. Και η αλήθεια είναι πως δε θα θέλαμε να είναι τα πράγματα διαφορετικά. Δε θα θέλαμε να προχωρήσει. Το «τι θα γινόταν» σε αυτές τις περιπτώσεις δε μας πονάει. Μας αρέσει. Είναι λες και κρατάμε τη σχέση αυτή στον πάγο, δε θέλουμε να ανακαλύψουμε τι θα γίνει. Δε θέλουμε να ρισκάρουμε. Δεν επιθυμούμε το φλερτ να μετουσιωθεί σε κάτι πιο σοβαρό. Μπορείς να το πεις εγωιστικό και παιδιάστικο. Λες και ηθελημένα μένουμε στο Σάββατο, μη έχοντας τη θέληση να αντικρίσουμε και να αντιμετωπίσουμε τη Δευτέρα. Λες και θέλουμε να ζούμε στο Λούνα Παρκ. Λες και κάθε μέρα έχουμε την απαίτηση να τρώμε ζαχαρωτά.

Δεν πρέπει να υπάρχει ντροπή για αυτές τις σχέσεις. Δεν υπάρχει λόγος να τις βάζουμε στην ίδια κατηγορία με τις άλλες. Αφήστε τες να αιωρούνται και να υπάρχουν μόνες τους. Αφήστε τες στον κόσμο τους. Αποδεχτείτε τις γι’ αυτό που είναι. Η απώλεια του φλερτ είναι ένα από τα μεγαλύτερα θέματα των σχέσεων. Όταν λοιπόν σου δοθεί η ευκαιρία για φλερτ χωρίς σχέση, άδραξέ την. Μην προσπαθήσεις να μπλέξεις και τα δύο. Είναι μία από τις λίγες φορές που μπορείς να φας το ζαχαρωτό χωρίς τύψεις.

Ο λόγος που αυτές οι σχέσεις παραμένουν στο φλερτ και μπορει να διατηρηθεί το μυστήριο, η αγωνία και το πάθος είναι γιατί δεν τις φθείρει η καθημερινότητα, το άγχος, οι σκοτούρες, η τριβή και οι προσδοκίες. Τα δύο άτομα που συμμετέχουν σε αυτές τις σχέσεις, απομονώνουν τα όμορφα, το ζουμερά, τα πικάντικα μιας σχέσης, και κινούνται γύρω από αυτά.

Θυμίζει λίγο το ξεκίνημα των σχέσεων που ο καθένας μένει στο σπίτι του και κάθε συνάντηση είναι ραντεβού, είναι γεγονός. Καλά ρούχα, κολόνιες και αρώματα, δείπνα, βόλτες, καφέδες, δειλινά αγκαλιά, και βράδια που τελειώνουν με γλυκά φιλιά αποχωρισμού ή σεντόνια ιδρωμένα και πρωινά μελωμένα. Το μόνο που σε ενώνει είναι το πάθος, το φλερτ και τα πρωτόγνωρα συναισθήματα που σου προκαλεί ο άλλος. Όταν όμως το πράγμα, προχωρήσει, ψηθεί, και έρθουν εξελίξεις όπως συγκατοίκηση, κοινό μέλλον και προσδοκίες, τότε αλλάζει. Το φλερτ παίρνει δεύτερο ρόλο και ξεκινά η καθημερινότητα να βάζει εμπόδια και τρικλοποδιές.

Μην τα μπερδέψετε λοιπόν τα δύο. Τα αιώνια φλερτ είναι σαν μια ένεση, σαν οξυγόνο, μια γλυκιά και όμορφη ανάμνηση που σου ξυπνάει μνήμες πώς είναι να σε θέλουν, να σε ποθούν, να σε διεκδικούν. Και για να μην παραξηγηθώ, δεν ισχυρίζομαι πως ή μόνο το ένα μπορείς να έχεις ή μόνο το άλλο. Οι σχέσεις που δε χάνεται το φλερτ είναι αληθινές, υπαρκτές και πέρα για πέρα εφικτές. Αν είναι ποτέ δυνατόν να μπαίναμε σε σχέσεις, ξέροντας στα σίγουρα πως το φλερτ σταδιακά θα εξαφανιστεί.

Τα αιώνια φλερτ είναι μια κατηγορία σχέσης που πρέπει να νιώθετε τυχεροί που την έχετε ζήσει και όχι να την κρύβετε. Το ποιοτικό φλερτ και το ερωτικό παιχνίδι είναι σπάνιο και άμα το βρεις και μπορείς να διατηρήσεις κιόλας, καλό είναι να το κάνεις. Ας σηκώσουμε λοιπόν τα ποτήρια ψηλά και ας πιούμε ένα ποτήρι σε εκείνους με τους οποίους ξενυχτήσαμε χωρίς προσδοκίες, χωρίς έγνοιες και χωρίς ενδοιασμούς. Στην υγειά του αιώνιου φλερτ!