Tαιριαστοί δεν υπάρχουν, δουλευταράδες υπάρχουν

Η ιδέα πως οι άνθρωποι ταιριάζουν είναι γελοία.

Κανένας δεν ταιριάζει με κανέναν και αν αυτό που λέω σας φαίνεται ακραίο, ίσως απλώς να μην είστε προσεκτικοί μ’ αυτά που συμβαίνουν γύρω σας. Φίλοι, συγγενείς, γνωστοί και άγνωστοι που είναι μαζί και κάνουν τη σχέση τους να δουλεύει, δεν είναι ταιριαστοί, δουλευταράδες είναι. Ναι, καλά ακούσατε. Δουλευταράδες.

Γιατί ξέρετε τι είναι σχέση; Σχέση είναι αυτό το συναίσθημα που έχεις κάτι μουντά πρωινά Δευτέρας στα μέσα του Οκτώβρη. Όταν το καλοκαίρι είναι πια μακρινή ανάμνηση και τα Χριστούγεννα μακρινό μέλλον. Που δεν έχεις να περιμένεις κάτι. Που πρέπει να σηκωθείς να πας στη δουλειά. Που δε θέλεις, μα πρέπει. Πολύ στεγνό σας ακούγεται; Πολύ απαισιόδοξο; Διαφωνώ, ρεαλιστικό είναι.

Μη με παρεξηγείτε. Υπάρχουν και τα σαββατοκύριακα στις σχέσεις. Τα ξεκινήματα, η ξεγνοιασιά κι εκείνο το ασύγκριτο συναίσθημα που έχεις το βράδυ της Παρασκευής. Η πάροδος του χρόνου, η καθημερινή τριβή και η ρουτίνα όμως, κάνουν τη σχέση ακριβώς όπως μια βδομάδα, πέντε μέρες δουλειά που δε νοιάζεται για το πώς νιώθεις και το πόσο ταιριάζει με τα θέλω σου.

Τα άτομα που επιλέγουν να μείνουν μαζί και να κάνουν τη σχέση τους να δουλέψει λοιπόν, είναι αυτοί που αντιλαμβάνονται ότι η συμβατικότητα χτίζεται και αποκτάται, δε χαρίζεται. Μην μπερδεύετε τη συμβατικότητα με τη χημεία. Είναι γεγονός πως όταν γνωρίσεις το ταίρι σου, το καύσιμο που κινεί τη σχέση στα αρχικά της στάδια είναι η χημεία και η ενέργεια που υπάρχει. Κοινά ενδιαφέροντα, απόψεις και μια παρόμοια κοσμοθεωρία είναι σημεία που συντείνουν στη δημιουργία της άποψης πως ταιριάζεις με τον άλλο. Παρόλο που δεν τον ξέρεις, κάτι σε τραβάει να τον μάθεις, να του ανοιχτείς. Η ωμή αλήθεια είναι πως αυτό δε σημαίνει πως ταιριάζετε.

Το ταίριασμα θα το δεις εκείνες τις Δευτέρες του Οκτώβρη που λέγαμε πριν. Που δεν έχεις όρεξη για πολλά-πολλά. Που τα μέλια έχουν στεγνώσει κι ο ενθουσιασμός έχει ξεθωριάσει. Που ο Σούπερμαν που είχες γνωρίσει στην αρχή, ξεκινά να μεταμορφώνεται στον Κλαρκ Κεντ. Που η καθημερινότητα απομυθοποιεί όλα αυτά που σε έκαναν να ερωτευτείς τρελά. Πόσο ταιριάζετε όταν συμβαίνουν όλα αυτά;

Βάλε και λίγο τη λογική και τότε θα καταλάβεις πως ο τίτλος αυτού του άρθρου δεν είναι και τόσο τρελός. Πως είναι δυνατόν να ταιριάζεις με κάτι ατελείωτο; Οι άνθρωποι είναι σαν τα έργα στην Ομόνοια, σε συνεχή εξέλιξη χωρίς ξεκάθαρη ημερομηνία αποπεράτωσης. Ο άνθρωπος με τον οποίο νομίζεις πως ταιριάζεις στο ξεκίνημα, δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος με τον οποίο θα έχεις σχέση στην πορεία. Οι άνθρωποι αλλάζουν, εξελίσσονται, μεταβάλλονται.

Αυτοί που είναι μαζί, είναι αυτοί που είδαν μια εκδοχή του άλλου που δεν είδε καν ο ίδιος. Που θέλησαν να παίξουν ρόλο σ’ αυτό το ταξίδι εξέλιξης. Θέλησαν να σπρώξουν, να βοηθήσουν, αλλά και να είναι μάρτυρες στην πορεία που διαγράφει το ταίρι τους στη ζωή. Που έμειναν στα δύσκολα όταν ήταν εύκολο να φύγουν. Που έζησαν τη χειρότερη πλευρά του άλλου, αλλά έμειναν γιατί είδαν, αγάπησαν και πίστεψαν την καλύτερη.

«–Γιατί χωρίσατε;».

«–Δεν ταιριάζαμε.».

Πόσο παραπλανητικό. Πόσο γελοίο ως ιδέα. Πόσο βολικό σαν δικαιολογία. Ν’ αποποιούμαστε την ευθύνη και να ρίχνουμε το φταίξιμο σε παράγοντες άυλους, σε παράγοντες αστάθμητους. Η ευθύνη είναι δική μας. Εξ ολοκλήρου. Ο έρωτας ίσως να είναι και απ’ τους λίγους τομείς σ’ αυτή τη ζωή που έχουμε αυτονομία και πλήρη ελευθερία κινήσεων. Αν λοιπόν κατεβάσεις ταχύτητα, σταματήσεις να προσπαθείς, παραμελήσεις τον άνθρωπό σου και ξεκινήσεις να απομακρύνεσαι, πάρε την ευθύνη πάνω σου και άσε τα ταιριάζω-δεν ταιριάζω στην άκρη.

Δύο άτομα εξελίσσονται πρώτα ως μονάδες και μετά ως σύνολο. Πέρα απ’ την ευθύνη για τη δική σου εξέλιξη, έχεις την ευθύνη να μείνεις κοντά και στην εξέλιξη του ανθρώπου σου. Να είσαι παρατηρητής και οπαδός, εμψυχωτής και συνταξιδιώτης.

Πόσες μέρες μπορείς να πας στη δουλειά χωρίς να είσαι παραγωγικός πριν σε καταλάβουν; Και οι σχέσεις έτσι είναι. Έτσι ακριβώς. Πόσο καιρό μπορείς να σταματήσεις να δουλεύεις πάνω στη σχέση σου πριν ξεκινήσει να μυρίζει απόλυση; Δουλειά λοιπόν! Προσπάθεια, ενδιαφέρον, πρωτοβουλία, διάθεση.

Μπορεί να σας ακουστεί ακραίο, αλλά αυτά που πρέπει να κάνεις για τη σχέση σου πρέπει να είναι μέρος της καθημερινής σου λίστας. Γάλα, ψωμί, απορρυπαντικό, να της δώσεις ένα φιλί, να της πεις σ’αγαπώ.

Ξέρω τι σκέφτεστε. Ότι αυτά πρέπει να τα νιώσεις για να τα κάνεις. Not really. Αν ακούς πάντα αυτό που σου λέει η διάθεσή σου, κινδυνεύεις να μείνεις άπραγος σε πολλούς τομείς της ζωής σου. Το μυαλό και το κορμί μας πάντα θέλουν να κάνουν πιο λίγα. Μην πας γυμναστήριο σήμερα, μην κάνεις και τόση δουλειά, μην, μην.

Και τα αισθήματα και η σχέση θέλουν πειθαρχία. Να θυμίζεις στον εαυτό σου πως τα «σ’ αγαπώ» δεν εννοούνται, πως τα «σε θέλω» κατακτώνται και το πόσο ταιριάζεις με τον άλλον χτίζεται.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα δεις ένα ταιριαστό ζευγάρι, μη ζηλέψεις, παραδειγματίσου.

Μη μείνεις στο χαμόγελο που έχουν στα χείλη τους, πρόσεξε τα σημάδια πολέμου που έχουν στο πρόσωπό τους.