Το «δε μετανιώνω για τίποτα» στον έρωτα είναι επιπόλαιο

Ακούγεται ωραίο. Σαν ατάκα στο τέλος ταινίας, λίγο πριν πέσουν οι τίτλοι του τέλους. Εγώ δε μετανιώνω για τίποτα. Έτσι σε αγάπησα, έτσι θα σε ξαναγαπούσα. Γεμάτο ενέργεια, γεμάτο πίστη, επιμονή και αποφασιστικότητα. Αυτό που πρόκειται να κάνω μέσα στις επόμενες εκατοντάδες λέξεις που θα αραδιάσω, πολύ πιθανόν να σας ξενερώσει. Θα σβήσω τα φώτα, θα τραβήξω την κουρτίνα, θα σας κατεβάσω από τη σκηνή και θα γίνω η φωνή της λογικής. Φυσικά και μετανιώνω για όσα έζησα, για όσα έδωσα και για όσα δεν πήρα στον έρωτα. Το να ισχυριστώ το αντίθετο, θα ήταν επιπόλαιο και πάνω απ’ όλα ψέμα. 

Από τις σχέσεις, κανείς δε βγαίνει αναλλοίωτος. Είτε είσαι αυτός που φεύγει, είτε αυτός που ήθελε να μείνει, το τέλος είναι μια πραγματικότητα τόσο ωμή, που όμοιά της δεν υπάρχει. Τη μια μέρα κοιμάσαι αγκαλιά με τον άνθρωπο που σε κάνει να νιώθεις άτρωτος, που δίνει ζωή στη ζωή σου και το επόμενο πρωί καλείσαι να χτίσεις από το μηδέν. Για να προχωρήσεις πρέπει να γίνει μια αξιολόγηση. Πολλοί την αποφεύγουν, την αναβάλλουν και την αγνοούν για πολύ καιρό μα δεν είναι από τα πράγματα που μπορείς σβήσεις. Αργά η γρήγορα, η συνείδησή σου, ο ίδιος σου ο εαυτός θα ζητήσει εξηγήσεις. Γιατί τελείωσε αυτή η σχέση; Τι έγινε; Ποιος φταίει, πώς προχωράμε; Εδώ είναι λοιπόν που καλούμαστε όλοι να κάνουμε το δύσκολο και να γίνουμε δίκαιοι και πάνω απ’ όλα σκληροί κριτές του εαυτού μας. 

Τα πράγματα για τα οποία μπορεί να μετανιώσουμε είναι αναρίθμητα. Το να δίνεις πολλά χωρίς να παίρνεις πίσω για παράδειγμα. Ναι, ναι, είμαι ενήμερος για τον αλτρουισμό και για το ότι άμα δίνεις δεν πρέπει να περιμένεις να πάρεις, μα έλα που οι σχέσεις δε δουλεύουν έτσι. Οι σχέσεις είναι ανταλλαγή ενέργειας, θέλουν ισορροπία, κανόνες, ρόλους. Δείξτε μου μια σχέση που έδινε ο ένας και πέτυχε. Περιμένω… Ακριβώς. Αν, λοιπόν, έδωσες και δεν πήρες και αυτό που έχεις να πεις είναι πως δε μετανιώνεις, πως φεύγεις με το κεφάλι ψηλά, τον εαυτό σου αδικείς και δεν προστατεύεις. Και μη φοβάσαι, η συμβουλή μου δεν είναι να μη δίνεσαι, να κρατάς άμυνες και να προσέχεις. Ούτε καν. Αυτό το χάρισμα, αυτή την ευλογία που έχεις να πέφτεις στη φωτιά και τα αισθήματά σου να τα φοράς στολή, μην το χάσεις ποτέ και για κανέναν. Αυτό που πρέπει να αλλάξεις είναι το πόσο είσαι διατεθειμένος να μείνεις με κάποιον που τη φοβάται αυτή τη φωτιά. Οι πληγές επουλώνονται, οι άνθρωποι προχωρούν, αυτό που δεν έρχεται ποτέ πίσω είναι ο χρόνος. Πρόσεχε πού τον χαρίζεις. Αν δεν μπορούν να ακολουθήσουν, αν δεν έχουν να δώσουν, δεν είναι δουλειά σου να τους το μάθεις. 

Είναι και αυτοί που ισχυρίζονται πως δε μετανιώνουν που επέστρεψαν εκεί που δεν ήθελαν. Για πλήρη διαφάνεια, δε βγάζω τον εαυτό μου από την εξίσωση. Κι εγώ επέστρεψα, μα τώρα μετανιώνω. Μετανιώνω γιατί τώρα τα βλέπω όλα τόσο καθαρά. Μα να πας πίσω στον άνθρωπο που σου είπε να φύγεις; Γιατί; Με ποια λογική; Θα του αλλάξεις γνώμη; Να τον πείσεις να νιώσει για σένα; Στον έρωτα αγαπητοί μου, κανένας δεν πρέπει να πείσει κανέναν για τίποτα. Ο έρωτας αποτελείται από δύο ανθρώπους ολοκληρωμένους σαν μονάδες. Ο ένας βλέπει την αξία του άλλου και καίγεται, φλέγεται να τον έχει δίπλα του. Δεν μπορεί να φανταστεί το ζωή του χωρίς αυτόν. Σε αυτόν τον απρόβλεπτο και τον αλήτη τον ντουνιά, άμα βρεις το ταίρι σου, το κρατάς σαν σωσίβιο μετά από ναυάγιο, δεν του λες φύγε. Πριν επιστρέψετε εκεί που σας έδιωξαν, λοιπόν, να θυμάστε πως κάθε φορά που επιστρέφετε, κλέβετε και ένα κομμάτι από την αξιοπρέπειά σας. Το μέσα σας το τρώτε, το καταστρέφετε. Τον αυτοσεβασμό και την αυτοεκτίμησή σας την κατασπαράζετε αφού επιλέγετε να αφήσετε κάποιον άλλον να αποφασίσει πόσα και τι αξίζετε. Δεν είναι ντροπή να επιστρέψεις εκεί που σε έδιωξαν. Ντροπή είναι να μη μάθεις, να μη γίνεις σοφότερος. 

Το να μετανιώσεις στον έρωτα είναι σημάδι προόδου. Μόνο η ώριμη καρδιά είναι έτοιμη να παραδεχτεί τα λάθη της και να γίνει πιο απαιτητική. Ο έρωτας είναι και θα παραμείνει απρόβλεπτος, μυστηριώδης και αινιγματικός. Αυτή είναι και η γοητεία του άλλωστε, δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Εμείς όμως μπορούμε να μάθουμε, μπορούμε να γαλουχηθούμε μέσα από τον έρωτα, να ωριμάσουμε και στη μάχη πιο έτοιμοι να ξαναριχτούμε.