Το να είσαι η ψυχή της παρέας μπορεί μερικές φορές να σου βγάλει την ψυχή. Γιατί; Επειδή γίνεσαι έρμαιο στις ορέξεις και τα σκαμπανεβάσματα της διάθεσης της παρέας. Εσύ, φοράς το χαμόγελο και την καλή διάθεση σαν πανοπλία πριν πας να βρεις τα παιδιά για να πέσεις πάνω σε αρνητική ενέργεια, κατήφεια και μούτρα μέχρι το πάτωμα. Ξέρω τι σκέφτεστε. Αν έτσι νιώθουν τα παιδιά, τι να κάνουν; Να προσποιηθούν; Δεν πάει έτσι όμως.
Μην τα μπερδεύετε. Το να είσαι αυθεντικός είναι ένα πράγμα και το να σέβεσαι το χρόνο και την ενέργεια του άλλου είναι άλλο. Δηλαδή για να καταλάβω. Πιστεύετε πραγματικά ότι όλοι εκείνοι που επωμίζονται το ρόλο της ψυχής της παρέας είναι πάντα καλά; Δεν έχουν προβλήματα, κακές στιγμές και μέρες μαύρες; Ότι είναι αναίσθητοι; Ότι και καλά ξυπνάνε συνέχεια γεμάτοι χαρά και μόνη τους έννοια είναι να λένε αστεία, να κάνουν πλάκες και να ανεβάζουν την ψυχολογία όλης της παρέας. Λανθάνεστε οικτρά.
Τα άτομα αυτά, αγαπητοί μου, κουβαλάνε τους ίδιους δαίμονες, τις ίδιες ανησυχίες και τις ίδιες σκοτούρες που κουβαλάνε όλοι στην παρέα. Ανασφάλειες, έρωτες, απογοητεύσεις, υπαρξιακά, επαγγελματικά και όλα τα υπόλοιπα που άμα τα βάλεις μαζί ονομάζονται ζωή. Όλα τα νιώθουν μα έχουν τη συναισθηματική νοημοσύνη να τα ελέγξουν. Και θα το ξαναπώ. Το να μη δείχνουν τι νιώθουν δεν τους κάνει ψεύτικους ούτε σημαίνει πως προσποιούνται. Το να παραμερίζεις συναισθήματα, γιατί νοιάζεσαι για άλλους ανθρώπους, μεγαλοψυχία είναι. Ωριμότητα, ηθικό ανάστημα και μεγαλείο ψυχής.
Έχετε διερωτηθεί ποτέ, γιατί στις κηδείες κάποιοι πλαντάζουν στο κλάμα και με δυσκολία μπορούν να κρατηθούν στα δυο τους πόδια, ενώ κάποιοι άλλοι είναι ανέκφραστοι δίπλα τους, να τους κρατάνε, σαν κολώνες δυνατοί; Είναι γιατί αυτοί που κλαίνε νιώθουν περισσότερα ή μήπως γιατί αυτοί που μπορούν να σταθούν νιώθουν λιγότερα; Να σας απαντήσω εγώ. Κανείς δε νιώθει περισσότερα. Το κλάμα δεν είναι κατακριτέο μα συνάμα δεν είναι και ένδειξη του πόσο και του πόσα νιώθει ο καθένας. Το άτομο που στέκεται εκεί, ατάραχο, αμίλητο και σχεδόν άψυχο είναι το ίδιο άτομο που είναι και η ψυχή της παρέας έξω από το σκηνικό της κηδείας.
Ένα άτομο που ξέρει να σταθεί στους ανθρώπους που αγαπά όταν αυτοί δεν είναι σε θέση να το ζητήσουν. Ένα άτομο που ξέρει να βγει μπροστά χωρίς καν να του ζητηθεί. Να προστατεύσει, να καλύψει, να συμπληρώσει και να ανεβάσει όλους εκείνους που τη διάθεσή τους την αφήνουν αφιλτράριστη και ατιθάσευτη, ικανή να χαλάσει τη διάθεση μιας ολόκληρης παρέας. Σε αυτό το άτομο, λοιπόν, στην ψυχή της παρέας, θα ήταν φρόνιμο να δείχνουμε εκτίμηση και σεβασμό. Καλό θα ήταν να αναλογιστούμε ότι πίσω από το «Πάμε έξω για ένα ποτάκι;» και το «Ψήνεστε να βγούμε απόψε;» μπορεί να βρίσκεται ένας εαυτός που πολύ πιθανόν να ήθελε να μείνει σπίτι με φώτα κλειστά, που να μην ήθελε να δει και να μιλήσει σε άνθρωπο. Αντί αυτού βρήκε τα ψυχικά αποθέματα, το πείσμα και τη θέληση να βγει από σπίτι και να μας προστατεύσει όλους στη παρέα από τα μαύρα σύννεφα που τον περιτριγυρίζουν.
Πόσο ευγενής, αξιοπρεπής και σχεδόν ηρωική είναι αυτή η συμπεριφορά; Ένας φίλος που το μόνο που θέλει να κάνει είναι να γίνεται πηγή θετικής ενέργειας για όλους. Που θέλει να δώσει ακόμα κι όταν δεν έχει. Που γίνεται ασπίδα, άμυνα και καταφύγιο για άτομα που νιώθει οικογένεια. Όλοι εσείς που κατά καιρούς έχετε αγανακτήσει με εκείνον το φίλο που είναι πάντα «μες στην τρελή χαρά», ίσως πρέπει να αναθεωρήσετε, να απολογηθείτε και να επανεκτιμήσετε. Από την άλλη, εσείς που είστε η ψυχή της παρέας και νιώθετε πως οι προσπάθειές σας περνούν απαρατήρητες, μην απελπίζεστε. Το έργο που επιτελείτε είναι -και συγχωρέστε με για τη δόση υπερβολής- σχεδόν αγγελικό.
Οι άγγελοι δουλεύουν χωρίς να περιμένουν ανταπόδοση, αναγνώριση ή έπαινο. Πράττουν με γνώμονα την αγάπη, το σωστό και το καλό. Θυσιάζονται για αυτούς που το χρειάζονται. Συνεχίστε, λοιπόν, και μη σας νοιάζει. Το καλό πάντα ανταμείβεται με τους πιο μαγικούς και απρόσμενους τρόπους. Η ζωή πάντα βρίσκει τρόπο να δώσει σε αυτούς που δίνονται.
Αν μπορείς να είσαι η ψυχή της παρέας είναι επειδή η ψυχούλα σου ξέρει να δίνει, ξέρει να δίνεται, ξέρει να δένεται. Μη σταματάς και μη στεναχωριέσαι. Δώσε, σώσε και λύτρωσε.
Αφιερωμένο στην ψυχή της παρέας.
Αφιερωμένο στην ψυχή.
Συντάκτης: Αντώνης Καζούλης
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
