Οι φίλοι και η οικογένεια είναι πάντα στο απυρόβλητο. Είναι άτομα για τα οποία θα έπεφτες μπροστά σε κινούμενο αμάξι. Άτομα που ό,τι και να συμβεί, όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα λόγια κι αν ειπωθούν, θα κάνεις τα πάντα για να τα χωρέσεις στη ζωή σου. Η σχέση σας μετράει χρόνια, ήταν εκεί απ’ τη στιγμή που σε θυμάσαι. Τους δικαιολογείς, βρίσκεις ελαφρυντικά, τους θεωρείς μέρος του ποιος είσαι, αναπόσπαστα κομμάτια της ιστορίας σου. Σε διακατέχει ένα αίσθημα αφοσίωσης, πίστης, ένα δέσιμο ιερό που αν ποτέ τολμούσες να το σπάσεις, θα έμοιαζε σχεδόν με προδοσία. Έλα όμως που καμιά φορά ο μόνος τρόπος για να προχωρήσεις, είναι να αφήσεις πίσω όλα όσα σε έφεραν ως εδώ.
Η ζωή, οι άνθρωποι και οι σχέσεις, είναι ζωντανοί οργανισμοί. Θέλουν τροφή, εξελίσσονται, αλλάζουν. Έτσι, λοιπόν, και η φιλία, όσο γερά και να είναι τα θεμέλια στα οποία είναι χτισμένη, έχει τη δική της διαδρομή να κάνει. Θα δοκιμαστεί, θα κριθεί και θα αξιολογηθεί. Τίποτα και κανένας δεν είναι δεδομένος σε αυτή τη ζωή. Κάθε πρωί που ανοίγουμε τα μάτια μας, όλα είναι ρευστά. Όλα. Η υγεία μας, η δουλειά μας, οι σχέσεις μας. Ο μόνος λόγος που συνεχίζουν να υπάρχουν το βράδυ που πάμε να κοιμηθούμε είναι γιατί τα ταΐσαμε, τα ποτίσαμε, τους δώσαμε ζωή μέσα απ’ την προσπάθεια.
Η φιλία δε διαφέρει. Μη σας μπερδεύουν η διάρκεια και οι αντοχές της. Το γεγονός ότι κάτι υπάρχει στη ζωή σας εδώ και καιρό, δεν του δίνει διαβατήριο να συνεχίσει να υπάρχει επ’ αόριστον. Το γεγονός ότι κάνεις εβδομάδες ή μήνες να βρεθείς με ένα φίλο σου, αλλά αυτό δεν επηρεάζει τη σχέση σας, δε σημαίνει πως η ποιότητα της σχέσης δεν επηρεάζεται. Το γεγονός ότι ο φίλος σου λέει πάντα αυτό που θέλεις να ακούσεις, δεν τον κάνει ιδανικό ή καλό φίλο.
Αν ρίξεις μια ματιά στο δωμάτιο που μεγάλωσες στο πατρικό σου, θα δεις ένα σωρό πράγματα που δε χρησιμεύουν σε τίποτα, που απλώς κρατάς γιατί κάποτε είχαν αξία. Τα κρατάς γιατί είναι μέρος της ιστορίας σου. Κάποιοι φίλοι, λοιπόν, είναι ακριβώς όπως αυτά τα πράγματα. Ξέρεις πως δεν μπορούν να σου προσφέρουν κάτι. Ξέρεις πως τους κρατάς για συναισθηματικούς λόγους και μόνο. Το πρόβλημα είναι πως το παιδικό σου δωμάτιο, μπορεί να κρατήσει τα αντικείμενα, μα εσύ, ο χρόνος σου και η ζωή σου δε γίνεται να χωρέσουν τέτοιους φίλους.
Ο λόγος είναι απλός. Η εξέλιξή σου είναι το πιο σημαντικό ταξίδι σου, είναι η ίδια σου η ζωή. Σε αυτό, λοιπόν, το ταξίδι, κάποιοι θα εξελιχθούν μαζί σου, κάποιοι θα σε συναντήσουν κάπου στο δρόμο, και κάποιοι άλλοι δυστυχώς θα πρέπει να μείνουν πίσω. Το να κουβαλάς άτομα που μπορεί να σε κρατάνε πίσω, μόνο και μόνο επειδή ήταν εκεί στο ξεκίνημα είναι ένα λάθος που μπορεί να σου στοιχίσει χρόνια από το ταξίδι σου.
Το να ξεκόψεις από κάποια άτομα, να αναγνωρίσεις πως πλέον οι δρόμοι, ο τρόπος σκέψης, οι επιθυμίες και οι ικανότητες διαφέρουν, δεν είναι σε καμία περίπτωση εκδικητικό ή κακόβουλο. Αντίθετα χρειάζεται ωριμότητα και δύναμη ψυχής να μπορέσει κάποιος να απογαλακτιστεί από σχέσεις που έκαναν τον κύκλο τους. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να αφήσεις κάτι χωρίς να έχεις μια τρανταχτή αφορμή. Δεν τσακώθηκες, δεν παρεξηγήθηκες, δεν είσαι στα μαχαίρια. Το μόνο που συνέβη είναι ότι προχώρησες, άλλαξες και όλα αυτά που σας ένωναν, είναι όλα αυτά που πλέον σας χωρίζουν.
Η πρόοδος είναι καμιά φορά εξίσωση στην οποία πρέπει να αφαιρέσεις και όχι να προσθέσεις κάτι. Σταμάτα να νιώθεις πίεση και να νιώθεις υπόλογος σε σχέσεις που πλέον δε σου κάνουν καλό, δε σου προσφέρουν και δεν αντικατοπτρίζουν το ποιος είσαι τώρα. Δώσε ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους, άνοιξε τον κύκλο σου και απέβαλε την ιδέα πως η σημαντικότητα μιας φιλίας μετριέται με τη διάρκεια. Όσο μεγαλώνουμε, οι φιλίες γίνονται με βάση την επιλογή, τη γνώση και την εμπειρία. Είμαστε πολύ πιο κοντά στον ολοκληρωμένο μας χαρακτήρα απ’ ότι ήμασταν στα 18, στα 20, στα 22. Τότε η επιλογή των φίλων ήταν βασισμένη στο ένστικτο μα και στον περιορισμένο αριθμό επιλογών που είχαμε.
Άσε, λοιπόν, τη νοσταλγία και τις αναμνήσεις στο παιδικό σου δωμάτιο και προχώρα μπροστά με ανθρώπους που σε προκαλούν, που έχουν κάτι να σε διδάξουν, που έχουν κάτι να σου δώσουν.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.