Μαζεμένες γυναίκες στο κέντρο του σύμπαντος. Κουβαλούν σκάλες περίτεχνες, ξύλινες, βαριές. Μαζεύτηκαν να τα πουν και να γιορτάσουν. Αρέσει αυτό στις γυναίκες. Να μιλούν για τα νέα, τα παλιά, τα μικρά, τα μεγάλα, τα ψεύτικα και τα αληθινά. Μιλούν, γελούν, κλαίνε, αγκαλιάζονται, ανοίγουν την πόρτα στις ψυχές τους να πάρουν αέρα. Κάποτε στέκονται δίπλα δίπλα, άλλοτε απέναντι και τα βράδια των καθημερινών σέρνουν ένα ατελείωτο, ρυθμικό, κυκλικό χορό.
Ύστερα, αρχίζει το μέτρημα. Ποια στη σκάλα της ανέβηκε πιο ψηλά, ποιανής τα παπούτσια είναι βολικότερα για το ανέβασμα, ποια κουράστηκε πρώτη, ποια είναι για τα ψηλά φτιαγμένη και δεν κουράζεται ποτέ. Το έχουν αυτό οι γυναίκες. Να μετριούνται. Δε φταίνε γι’αυτό, έτσι τις έμαθαν. Να ‘ναι καλές και καλύτερες. Έχουν στον λαιμό δελτίο με προδιαγραφές και ρόλους. Όσο περισσότερο πληρούν τις προδιαγραφές, τόσο περισσότερους ρόλους κερδίζουν. Κι όσο πασχίζουν να ανταποκριθούν σε όλους τους ρόλους, τόσο περισσότερο έχουν ανάγκη το μέτρημα.
Όσες είναι καλές στους ρόλους τους λαμβάνουν επαίνους. Χαρακτηρίζονται «αντράκια» και «μαγκάκια» όταν επιτύχουν δύσκολους στόχους. Απολαμβάνουν τις παραδοχές των υπολοίπων για τη μεγάλη αξία τους σε μονάδα μέτρησης … «άνδρα». Μία γυναίκα, παραδείγματος χάριν, που αποδίδει τα μέγιστα στη δουλειά της «κάνει για δύο άντρες» και όσες διαμέσου δυσκολιών αποδειχθούν κράση γερή, σύμφωνα με τον αγαπητό λαό «φοράνε παντελόνια» ή «είναι πιο άντρες και από άντρες»!
Για κάποιες από αυτές έχουν γραφτεί και ειπωθεί λόγια θαυμάσια και μεγάλα, όσο οι σκάλες που ανέβηκαν. Κόρες που έγιναν πρόωρα μάνες για τα αδέρφια τους. Γυναίκες σύζυγοι και μητέρες που κατάφεραν να σπάσουν την περιβόητη «γυάλινη οροφή» στον επαγγελματικό τομέα. Μητέρες που κλήθηκαν να ανταποκριθούν σε πολλαπλούς ρόλους χωρίς σύντροφο. Γυναίκες που άργησαν να νιώσουν σκίρτημα στα σπλάχνα τους, αλλά δεν παραιτήθηκαν υπομένοντας το όποιο κόστος. Καλές μητέρες που έμειναν με το «καλές» να χάσκει χωρίς το «μητέρες» και να τις καταπίνει μέχρι το τέλος τους. Γυναίκες που τις πρόδωσε το υπέροχο σώμα τους σε αγώνα άνισο με απώλειες δυσβάσταχτες. Σπουδαίες γυναίκες που επέλεξαν δρόμο άλλον από αυτό που τους υπέδειξαν οι νόρμες. Ικανές γυναίκες, που δεν επέλεξαν τη μητρότητα και μεγαλούργησαν σε ανδροκρατούμενους ή άλλους χώρους. Γυναίκες καλές εποχών αλλοτινών, που βάσταξαν, υπέμειναν, ανέχτηκαν και στάθηκαν στα ψηλά με τις σύγχρονες μαζί προσπαθώντας να ισορροπήσουν.
Στα σκαλιά της ιστορίας, ως γυναικόπαιδα άλλοτε προστατεύτηκαν κι άλλοτε έρμαια στις ορέξεις βαρβάρων, κρατούσαν το μέτρο του βαθμού κτηνωδίας τους. Άμαχος πληθυσμός, καθόλου ηρωικός, ελάχιστα μνημονευόμενος και υπέρτατα λαβωμένος. Γυναικόπαιδα. Με μία λέξη. Κληρονομημένο χρέος της προστασίας του μέλλοντος στα ψιλά γράμματα των σπουδαίων μαχών. Στις περιστόλιστες κουπαστές των συγγραφέων υπήρξαν αδερφές νεκρών αδερφών και κόρες ξενιτεμένων πατεράδων. Ηρωικές μάνες ηρώων αλλά ποτέ επικές ηρωίδες. Στωικές Πηνελόπες αλλά ποτέ πολυταξιδεμένοι Οδυσσείς. Αιτίες τρωικών πολέμων αλλά σπάνια μυθικές πολεμίστριες. Αντικείμενα πόθου αλλά σπάνια κυνηγοί πολυπόθητου αντικειμένου. Πολυτραγουδισμένα, φιλήδονα και αμίλητα χείλη, φλύαρα και διεκδικητικά στόματα.
Άλλες γυναίκες επέλεξαν στις σκάλες τους να ανεβάσουν άλλους. Δεν υπήρξαν άτυχες ούτε βίωσαν κάποιο δράμα. Αυτά τα «κορίτσια για σπίτι» καλοπαντρεύτηκαν, έκαναν παιδιά κι έφτιαξαν σπιτικό. Εργάζονται σκληρά απλώς για να συνεισφέρουν στο κυνήγι του επιούσιου. Δεν είναι «γυναίκες καριέρας» μιας και καμία «γυάλινη οροφή» δεν προλαβαίνουν να σπάσουν. Ούτε και «γεννημένες μητέρες» θα τις χαρακτήριζαν αυτοί που αναπαύονται στον όρο, μιας και αναγκάζονται να επιστρέφουν στην εργασιακή τους μετριότητα με το στήθος ακόμα φουσκωμένο από ζωή. Γι’ αυτές δε γράφουν οι ποιητές. Γράφουν για τους εαυτούς τους μονάχα οι ίδιες στο περιθώριο της λίστας με τα ψώνια το βράδυ πριν κοιμηθούν. Είναι χαρούμενες, εξουθενωμένες και σέρνουν τον χορό στη γιορτή.
Το τέλος της γιορτής βρίσκει όλες να συνεχίζουν τον δρόμο τους χωρίς πίνακα κατάταξης και χωρίς βραβείο κανένα.Μαρία, Ελένη, Μάγδα, Κυριακή, Γεωργία, Νεκταρία, Κατερίνα, Σοφία, Αντιγόνη. Χειραφετημένες και ταγμένες να δημιουργήσουν έναν κόσμο πιο δίκαιο. Με τον αγώνα τους.
Συντάκτης: Νεκταρία Αναστασίου
