Απόψε αφέσου να νιώσεις όλα όσα αρνείσαι

Απόψε δε θα επιτρέψεις στον εαυτό σου να σου επιβάλλει τα γνωστά «πρέπει». Σήμερα δε θα του υπαγορεύσεις τον τρόπο, με τον οποίο θα συμπεριφερθεί. Σήμερα δε θα προσποιηθείς ότι όλα στη ζωή βαίνουν καλώς. Δε θα νιώσεις ευγνωμοσύνη για  όσα έχεις. Αυτή τη φορά δε θα πεις ότι όσα έγιναν και σε πλήγωσαν, ήταν για το καλό σου, ακόμη κι αν αυτό γίνεται, δίχως να τ΄ αντιλαμβάνεσαι. Δε θα σκεφτείς πως όταν μια πόρτα κλείνει, μια άλλη μεγαλύτερη ανοίγει.

Σήμερα θα επιτρέψεις στον εαυτό σου να εξωτερικεύσει όλες τις αρνητικές σκέψεις και φοβίες που κρύβεις μέσα σου. Σήμερα έχεις αποφασίσει ν΄«αδειάσεις» τον εαυτό σου από καθετί αρνητικό, που σε κυριεύει. Επειδή μπορείς. Επειδή, πράγματι, θα σου κάνει καλό. Επειδή με τον τρόπο αυτό θα το διαχειριστείς. Επειδή μερικές φορές είναι αναγκαίο ν΄ αφήνουμε ελεύθερο το μυαλό μας να σκέφτεται ό, τι επιθυμεί. Επειδή  κάποιες φορές επιτρέπεται να βγάζεις από μέσα σου όλα όσα σε «τρώνε».

Όλοι έχουμε μέσα μας ένα φωτεινό κι ένα σκοτεινό εαυτό. Άλλοτε νιώθουμε ευχάριστα, κάνοντας θετικές σκέψεις άλλοτε, όμως, κυριευόμαστε από αρνητικά συναισθήματα και φοβίες. Αδικούμαστε από πρόσωπα και καταστάσεις. Εκνευριζόμαστε, γινόμαστε έξαλλοι με αγαπημένους ανθρώπους, φίλους και συντρόφους και τελικά πληγωνόμαστε. Αλλά δε μιλάμε. Κι όταν λέω μιλάμε, εννοώ ότι δεν κουβεντιάζουμε καν με τον εαυτό μας. Δεν παραδεχόμαστε όσα πιστεύουμε για εμάς και για τους άλλους. Όλα όσα μας πλήγωσαν κι εξακολουθούν να το κάνουν. Δεν τα συγκεκριμενοποιούμε, αφήνοντας μια αόρατη θολούρα να κατακλύζει το είναι μας. Η θολούρα αυτή, τις περισσότερες φορές, καταλήγει σ΄ εμμονή.

Όλ΄ αυτά κατορθώνουν να στοιχειώνουν το μυαλό και την ψυχή μας. Εύλογα θ΄ αναρωτηθείτε πώς μπορείτε ν΄ αντιδράσετε απέναντι σ΄ όλο αυτό το συναισθηματικό κομφούζιο, ώστε να το διαχειριστείτε και να το απελευθερώσετε. Η απάντηση, ίσως, να βρίσκεται στους λόγους που μας ωθούν στο να μην αντιδρούμε. Πολλοί από εμάς φοβόμαστε τις αρνητικές σκέψεις, που κάνουμε. Τρομάζουμε και μόνο στην ιδέα ότι μέσα μας υπάρχει κι αυτό που λέγεται θυμός, νεύρα, φόβοι, ίσως και κάτι περισσότερο «σκοτεινό». Σαν ν΄ αποφεύγουμε να μείνουμε μόνοι μ΄ αυτό, που οι ίδιοι είμαστε τη στιγμή εκείνη. Όταν κανείς και τίποτα δε μας βλέπει. Αντί να σταθούμε έστω και λίγο εκεί που βρισκόμαστε, αντί να παρατηρήσουμε αυτό που νιώθουμε, τι κάνουμε; Προσπαθούμε να ξεφύγουμε, να καλύψουμε το σκοτεινό αυτό κομμάτι, να το διώξουμε, να το αφανίσουμε. Φυσικά αυτό δε γίνεται. Επειδή όταν αποφεύγουμε ν΄ αντιμετωπίσουμε όλα όσα πληγώνουν, αυτά γιγαντώνονται κι επιστρέφουν. Όταν, όμως, αφεθούμε και τα βιώσουμε, τότε έρχεται η απομυθοποίηση.

Όταν αποδεχόμαστε αυτό το όχι τόσο ευχάριστο κομμάτι του εαυτού μας, αφήνοντάς το να εκφραστεί, τότε εκείνο απελευθερώνεται και σιγά σιγά εξαφανίζεται. Οι ενοχές, οι φοβίες κι οι εμμονές, η τάση για εκδίκηση, ο θυμός, ο πόνος, ξεφουσκώνουν. Όταν «μπουκώνουμε» απ΄ όλα αυτά τα συναισθήματα, πρέπει να τα φωνάζουμε δυνατά. Να ξεστομίζουμε ελεύθερα ό, τι μας βαραίνει. Για παράδειγμα μπορούμε να οραματιστούμε ότι μπροστά μας βρίσκεται εκείνο το άτομο, που θέλουμε ακόμη και να βρίσουμε. Να βγάλουμε από μέσα μας όλα όσα θέλουμε να πούμε.  Ακόμη και να κλάψουμε, να χτυπηθούμε. Δεν είναι δύσκολο, επειδή είστε μόνοι σας και δε γίνεστε αντιληπτοί από κανέναν. Δεν εκτίθεστε. Αντίθετα απελευθερώνεστε.

Ακόμη κι αν δεν μπορείτε να εκφραστείτε λεκτικά, καταγράψτε όλα όσα σας δημιουργούν βάρος σ΄ ένα κομμάτι χαρτί και οριοθετήστε τα. Θα κατανοήσετε καλύτερα και την αιτία απ΄ την οποία αυτά πηγάζουν. Ή γράψτε σ΄ εκείνο το πρόσωπο ένα γράμμα, που δε θα το στείλετε ποτέ. Βγάλτε από μέσα σας ό, τι και όποιον σας πλήγωσε. Μην κρίνετε τον εαυτό σας για όλα όσα σκέφτεστε, εκφράζετε και γράφετε. Αντίθετα όταν τελειώσετε, ευχαριστείστε τον για τη θαρραλέα αυτή πράξη.

Γνωρίζετε πολύ καλά ότι όλοι, σχεδόν, δεν εκφράζουμε ελεύθερα το θυμό ή τις όποιες τυχόν σκέψεις μας, όταν τα εμπλεκόμενα πρόσωπα βρίσκονται απέναντί μας. Ίσως γιατί φοβόμαστε να μην πληγώσουμε όσους αγαπάμε, ακόμη κι αν πιστεύουμε ότι τους αξίζει. Ίσως γιατί θεωρούμε ότι λόγω της συμπεριφοράς μας, θα κακοχαρακτηριστούμε. Ή ξέρουμε τα επακόλουθα μιας τέτοιας αντιμετώπισης απ΄ την πλευρά μας και το αποφεύγουμε. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που πολλοί ψυχολόγοι τονίζουν πως αν θέλουμε να τα βγάλουμε όλα από μέσα μας, να ΄μαστε μόνοι. Κι ας είναι πολύ δυσάρεστα όλα όσα θα βγουν στην επιφάνεια.

Σήμερα, λοιπόν, δε θα επιβληθούμε στον εαυτό μας. Θ΄ αφεθούμε ελεύθεροι σε όλα όσα νιώθουμε. Κι ας μην είναι όμορφα. Αν καιγόμαστε να ουρλιάξουμε, να φωνάξουμε, να κλάψουμε ακόμη και να βρίσουμε, θα το κάνουμε. Δίχως να φοβηθούμε. Δεν υπάρχει άλλος μαζί μας. Είμαστε μόνοι μας. Ας μη λογοκρίνουμε τον εαυτό μας. Ας αγκαλιάσουμε σφιχτά το σκοτεινό αυτό κομμάτι μας κι ας το βγάλουμε από μέσα μας. Δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Όλα είναι εντάξει. Και ξέρετε κάτι; Πράγματι είναι εντάξει!