Φλερτάρετε ακόμη στέλνοντας σφηνάκια;

Το φλερτ είναι μια δύσκολη αλλά ταυτόχρονα όμορφη υπόθεση. Όλοι το΄χουμε βιώσει με ποικίλους τρόπους. Αντιλαμβάνεσαι κάτι να αιωρείται στον αέρα, χωρίς να ΄σαι σίγουρος/η για το αν τελικά σε φλερτάρουν και προσπαθείς να αποκωδικοποιήσεις, είτε μόνος/η σου είτε με φίλους, τα σημάδια που λαμβάνεις. Ασφαλώς στην εποχή μας το φλερτ έχει λάβει άλλες διαστάσεις κι έχει εξελιχθεί. Οι πιο τολμηροί εκφράζονται πλέον ελεύθερα και δείχνουν ότι τους αρέσεις με άμεσο τρόπο. Άλλοι πάλι, έστω στην αρχή, φλερτάρουν «ηλεκτρονικά» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Θυμήσου, όμως, εκείνον τον παλιό και κλασικό τρόπο που αντί να πεις σε κάποιον/α ευθέως «μου αρέσεις», κερνούσες ένα σφηνάκι, με την ελπίδα ότι τα σφηνάκια θα γίνουν δύο, τρία κι έπεται συνέχεια. Ένα τόσο δα μικρό γυάλινο ποτηράκι, που όμως έκρυβε μέσα του πέρα απ΄το ποτό και την ελπίδα ότι θα γνωρίσεις το πρόσωπο που κέρασες κι η επαφή σας αυτή ίσως εξελιχθεί σε κάτι παραπάνω. Ίσως σκεφτείς ότι ο τρόπος αυτός είναι, πλέον, κλισέ. Μπορεί και να΄ναι. Όμως ταυτόχρονα είναι κι αθώος, κολακευτικός και γιατί όχι και διασκεδαστικός. Άλλωστε το μπαράκι παραμένει πάντοτε ένα κλασικό στέκι για νέες γνωριμίες και φλερτ· και το σφηνάκι ένας all time classic τρόπος να προσεγγίσεις και να προσκαλέσεις κάποιον κοντά σου.

Βραδιές γεμάτες από στιγμές χαλάρωσης και διασκέδασης, που άλλοτε κατέληγαν αδιάφορα κι άλλοτε αξέχαστα. Το βέβαιο είναι ότι όταν βρίσκεσαι με την παρέα σου, ανασύρετε απ΄τη μνήμη σας κι όλα εκείνα τα ευτράπελα που σας έχουν, κατά καιρούς, συμβεί στα μπαράκια πίνοντας σφηνάκια, κερασμένα απ΄ τους θαυμαστές σας.

Πηγαίνετε στο μπαράκι που αποκαλείτε στέκι σας για ένα-δύο χαλαρά ποτά. Κι εκεί που κάθεσαι κι απολαμβάνεις το ποτό σου ακούγοντας μουσική κι η διάθεσή σου ολοένα κι ανεβαίνει, αντικρίζεις απέναντί σου ένα πλάσμα, που όσο το κοιτάς, θέλεις όλο και πιο πολύ να το γνωρίσεις. Θυμήσου πόσες φορές είπες στην παρέα σου «θα του/της στείλω ένα σφηνάκι, μήπως πιάσει το νόημα» κι αγχώθηκες τόσο πολύ στη σκέψη αυτή, που πρώτα ήπιες εσύ ένα σωρό σφηνάκια, για να βρεις το θάρρος να το στείλεις. Και πόσες φορές κατέληξες μεθυσμένος/η, να σέρνεσαι με την παρέα σου και φυσικά όταν αποφάσισες να το στείλεις, το πρόσωπο για το οποίο αρχικά το σφηνάκι προοριζόταν, είχε εξαφανισθεί.

Άλλες πάλι φορές σχολίαζες με το φίλο σου το σφηνάκι που επέλεξε να στείλει, επειδή το περιεχόμενό του ήταν κάπως ντεμοντέ, ξεπερασμένο. Ή κάποιες άλλες βραδιές που είσαι στο μπαρ, ενώ τον κοιτάς, αντιλαμβάνεσαι ότι κι εκείνος σε κοιτάει με την άκρη του ματιού του και αποφασίζεις να κεράσεις σφηνάκια. Κάθεστε μαζί και πιάνετε την κουβέντα. Κι όσο αυτή εξελίσσεται αντιλαμβάνεσαι ότι είναι τόσο χαζά όλα όσα σου ξεστομίζει, που ξενερώνεις και ευγενικά πάντοτε αποχωρείς, επιστρέφοντας στην παρέα σου, πνίγοντας τον πόνο σου στο ποτό σου!

Φυσικά υπάρχει κι η κλασική περίπτωση που απευθύνεσαι στον μπάρμαν ή στη μπαργούμαν για να μάθεις το ποτό που πίνει το πρόσωπο που σ΄ενδιαφέρει και να στείλεις τα ίδια σφηνάκια. Και δε μένεις στο ένα σφηνάκι, αλλά ακολουθούν κι άλλα. Τελικά πιάνεις ψιλή κουβέντα με το μπάρμαν και τη μπαργούμαν και στο τέλος καταλήγετε να τα πίνετε όλοι μαζί, σαν μια ωραία μεγάλη παρέα· με τις κανάτες να αδειάζουν και να ξαναγεμίζουν κι εσάς να ξεκαρδίζεστε μέχρι να σας βρει το ξημέρωμα.

Υπήρξαν δε και περιπτώσεις που μετά το πρώτο σφηνάκι προσέγγισης ακολούθησαν κι επόμενα. Κι η συζήτησή σας είχε ροή, κι η επικοινωνίας σας ήταν άψογη. Είχατε κοινά ενδιαφέροντα, την ίδια αίσθηση του χιούμορ και τελικά το πρώτο αυτό φτωχό και ταπεινό σφηνάκι σας ένωσε.

Στις μέρες μας σπάνια πια ακούς την ερώτηση «να κεράσω ένα σφηνάκι;». Σκέφτεσαι ότι είναι ξεπερασμένο. Παραμένει, όμως, μια αλάνθαστη τακτική εκδήλωσης ενδιαφέροντος. Ακόμη κι αν δεν προκύψει το επιθυμητό αποτέλεσμα μιας νέας ερωτικής περιπέτειας, τουλάχιστον απολαμβάνεις τη διαδικασία και σε χαλαρώνει.

Σφηνάκια γευστικά, δυνατά κι άμεσα, όπως πρέπει να΄ναι κι ο τρόπος που επιλέγεις να δείξεις το ενδιαφέρον σου σ΄εκείνον. Τόλμησε, λοιπόν, να κεράσεις σφηνάκια. Δέξου και το κέρασμα. Και στην τελική αν δεν σ΄ελκύει και πολύ αυτός που τα στέλνει, δεν πειράζει. Απλώς χαμογέλασε. Επειδή το χαμόγελο είναι δωρεάν. Τα σφηνάκια, όμως, δεν είναι.