Το τραβάνε κι οι δυο μέχρι να βγει αίμα

Ο τσακωμός μέσα στο ζευγάρι είναι φυσιολογικός κι αναμενόμενος, εξαιτίας της διαφορετικότητας των χαρακτήρων του καθενός. Απ΄ την άλλη μπορεί να λειτουργήσει και σαν αλατοπίπερο στη σχέση. Θέλει, όμως, προσοχή στην ποσότητα, όπως ακριβώς και στο φαγητό. Όταν ρίχνεις πάρα πολύ αλατοπίπερο, αυτό όχι μόνο δε νοστιμίζει, αλλά αφού πια δεν τρώγεται, το πετάς. Το ίδιο συμβαίνει κι όταν οι τσακωμοί στη σχέση κλιμακώνονται. Τι γίνεται, λοιπόν, όταν το ζευγάρι, συνεχώς, συγκρούεται; Ποιoς μπορεί να ΄ναι ένας από τους βασικούς λόγους, που το ωθεί στις αδιάκοπες αυτές συγκρούσεις; Τι δείχνει για τον καθένα και τι καθορίζει για την ουσία και το μέλλον της σχέσης τους;

Οι περισσότεροι τσακωμοί συνήθως ξεκινούν από μια μικρή διαφωνία. Τις πιο πολλές φορές, μάλιστα, χωρίς ουσία. Όμως ο εγωισμός και τα νεύρα κυριαρχούν, μ΄ αποτέλεσμα οι φωνές να υψώνονται και να καταλήγουν σε ουρλιαχτά. Τότε το υποσυνείδητό σου ψιθυρίζει «θα σου σπάσω τα νεύρα, οπότε και θα περάσει το δικό μου». Πιο απλά τα ζευγάρια ουρλιάζουν μεταξύ τους για ένα και μοναδικό λόγο· για να επιβληθούν.

Είναι πολλοί αυτοί που νομίζουν ότι θα καταφέρουν να χειραγωγήσουν ο ένας τον άλλον με τις φωνές και τους συνεχείς τσακωμούς. Νομίζουν! Επειδή τελικά το μόνο που κατορθώνουν μ΄ αυτή τη μέθοδο της δήθεν επιβολής είναι να δηλητηριάσουν τη σχέση τους.

Μπορεί κάποιος απ΄ τους δύο να θυμώσει, έστω και λίγο, επειδή ίσως κάπου να μη συμπίπτουν οι απόψεις τους. Κι η μάχη για το ποιος θα επικρατήσει ξεκινά. Τους βλέπεις να μετατρέπονται σε άγρια θηρία, έτοιμα να κατασπαράξουν ο ένας τον άλλον. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ποιος θα καταφέρει να επιβληθεί, εγωιστικά και προκλητικά. Ανταλλάσσουν ένα σωρό βαριές κουβέντες, που πληγώνουν τόσο τους ίδιους, όσο και τη σχέση τους. Λόγια που δεν ξεχνιούνται αλλά ούτε μπορούν να τα πάρουν εύκολα πίσω. Αντίθετα αυτά  στοιχειώνουν μέσα τους και στον επόμενο τσακωμό τ΄ ακούς να επαναλαμβάνονται. Και το μοτίβο συνεχίζεται. Συνεχείς τσακωμοί κι ένας διαρκής αγώνας μεταξύ τους για το ποιος θα ΄ναι ο νικητής. Το μόνο βέβαιο είναι ότι στο τέλος χάνουν κι οι δύο· ο ένας τον άλλον. Επειδή τόσο οι ίδιοι, όσο κι η σχέση τους έχουν πληγωθεί ανεπανόρθωτα.

Το να τσακώνομαι συνεχώς, επειδή θέλω να χειραγωγήσω τον άλλον για να του επιβληθώ, μπορεί να σημαίνει κι ότι δεν τον αποδέχομαι γι΄ αυτό που είναι και συνεπώς θέλω να τον αλλάξω. Οι τσακωμοί που λαμβάνουν χώρα απλώς για να αλλάξουμε το σύντροφό μας κι αναποτελεσματικοί είναι και εξοντωτικοί. Μερικές φορές, μάλιστα, αυτό μπορεί να μην γίνεται συνειδητά. Αυξάνεις την ένταση της φωνής σου, επειδή υποσυνείδητα προσπαθείς να τρομάξεις τον άλλο, καθώς βαθιά μέσα σου αισθάνεσαι ότι απειλείσαι. Ότι πρέπει με κάθε τρόπο να επιβληθείς για να μην χάσεις ό,τι εσύ θεωρείς κεκτημένο σου. Απ΄ την άλλη, βέβαια, το να επιλέγεις τη σιωπή όταν ο άλλος τσακώνεται μαζί σου, προκαλεί το ίδιο κακό. Επειδή στη σιωπή κρύβονται χιλιάδες σκέψεις, ερωτηματικά κι εντάσεις, που κάποια στιγμή οδηγούν στην έκρηξη.

Οι άνθρωποι κι οι σχέσεις δεν είναι ιδιοκτησία. Δεν μπορείς ν΄ αντιμετωπίζεις εκείνον που επέλεξες για σύντροφο σαν ένα από τα τρόπαιά σου. Οι σχέσεις δεν είναι συμβάσεις, που αν τις παραβιάσεις, καταγγέλλονται και λύνονται. Οι άνθρωποι γνωρίζονται, ερωτεύονται, αγαπιούνται, κοιμούνται και ξυπνούν μαζί. Ο καθένας, όμως, είναι και παραμένει ο εαυτός του. Κι αυτό είναι που τα ζευγάρια οφείλουν να σέβονται· την αυτονομία και τη διαφορετικότητά τους.

Επομένως το να τσακώνομαι διαρκώς, επιδιώκοντας να επιβάλλω τον εαυτό μου στο ταίρι μου, με μαθηματική ακρίβεια θανατώνει τη σχέση. Όταν τα ζευγάρια τσακώνονται η λογική υποχωρεί και κάθε ίχνος ψυχραιμίας εξαφανίζεται. Πάνω στην ένταση δεν μπορούν να σκεφτούν τι ακριβώς χρειάζεται να κάνουν, ώστε να επιλυθεί η οποιαδήποτε διαφορά μεταξύ τους. Ίσως να ΄ταν εντελώς διαφορετικά, εάν εκείνη τη στιγμή μπορούσαν να διακόψουν την όποια διαμάχη τους και ν΄ αναρωτηθούν «τελικά για ποιο λόγο τσακωνόμαστε;». Επειδή και η αιτία αλλά κι ο τρόπος που το ζευγάρι τσακώνεται, είναι κι αυτά που καθορίζουν την επιβίωση ή όχι της σχέσης.

Ίσως αυτό που δηλητηριάζει και σκοτώνει τη σχέση δεν είναι ο τσακωμός, αλλά η ανάγκη της επιβολής και της ικανοποίησης του αρρωστημένου μας «εγώ». Γι΄ αυτό λοιπόν πριν μιλήσεις πάρε μια βαθιά ανάσα και μέτρα μέχρι το δέκα.  Θα δεις ότι η στάση σου κι η απάντησή σου θα ΄ναι εντελώς διαφορετική και σαφώς μη προβλέψιμη.