Τόσο διαφορετικοί και τόσο ίδιοι απέναντι στην αγάπη

Κάθομαι αναπαυτικά στον κομψό καναπέ που διακοσμεί ένα δωμάτιο, που άλλοτε λατρεύω κι άλλοτε μισώ· το δωμάτιο της ψυχής. Έτσι λέω το ιατρείο του ψυχολόγου. Ίσως επειδή αρκετοί θεωρούμε ότι πηγαίνοντας στον ψυχολόγο, πάσχουμε από κάποια ψυχική νόσο. Κάτι που, ασφαλώς, δεν αληθεύει. Ίσως, πάλι, γιατί θέλω να μεταμορφώσω μ΄ ένα δικό μου τρόπο τον ψυχρό αυτό χώρο σε κάτι πιο εσωτερικό κι ελκυστικό. Η συνεδρία ξεκινά, μ΄ επίκεντρο τις σχέσεις και τον έρωτα. Ένα πολυσυζητημένο θέμα, που πάντοτε θα μας απασχολεί.

«Θα έκανες σχέση μ΄ έναν άνθρωπο ακριβώς όπως είσαι εσύ;»· ακούγεται απ΄ το στόμα του ψυχολόγου. Κοιτώντας τον, προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς περιμένει να του απαντήσω. Ναι; Όχι; Σίγουρα ναι; Μπορούσα ν΄ απαντήσω μονολεκτικά; Η κουβέντα μας ξεκίνησε δειλά και βασανιστικά. Λειτούργησε όμως λυτρωτικά. Επειδή η όλη συζήτηση έμοιαζε με ταινία, που πρωταγωνιστούσε ο εαυτός μου. Κι εγώ σαν θεατής, έκρινα εάν ο πρωταγωνιστής της ταινίας που έβλεπα, ερμηνεύει ή όχι σωστά το ρόλο του. Σωστά; Σε μια ερωτική ταινία υπάρχει σωστό ή λάθος; Όχι, υπάρχει όμως αυτό, που όταν το βλέπω, με κάνει να νιώθω καλά.

Θα έκανες σχέση με κάποιον που είναι ίδιος ακριβώς με σένα; Η κύρια σκέψη που ΄ρχεται στο μυαλό, είναι το πώς φέρομαι εγώ στον άλλον και τη σχέση μας. Ως αποδέκτης της συμπεριφοράς αυτής, είμαι ικανοποιημένος; Υποστηρίζουμε ότι σε θέματα αγάπης δε διαπραγματευόμαστε. Στόχος μας το όλα ή τίποτα. Συμβιβασμούς δεν κάνουμε. Όταν αγαπάμε, τρελαινόμαστε, παθιαζόμαστε. Κι αν μας βάλουν στη διαδικασία να ζητήσουμε τ΄ αυτονόητα, τότε ξενερώνουμε και φεύγουμε. Μέση λύση δεν υπάρχει. Εύλογο απ΄ τη μια. Απ΄ την άλλη, όμως, πώς εκπληρώνουμε την επιθυμία μας αυτή; Επειδή ο τρόπος μας δείχνει και το ποιοι είμαστε. Μας αρέσουμε; Κι εν τέλει ποιοι είμαστε;

Ένας εγωιστής, μία εγωίστρια που το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι πώς να εκμεταλλευτεί προς ωφελιμιστικά την αγάπη και τη γενναιοδωρία του άλλου; Που δεν εκτιμάει αυτά που του προσφέρουν, αλλά συνεχώς θέλει να παίρνει κι άλλα, κι άλλα, αλλά να δίνει ακόμη λιγότερα· ίσως επειδή έτσι θεωρεί ότι έχει το πάνω χέρι στη σχέση και με τον τρόπο αυτό ικανοποιεί το «αρρωστημένο» του εγώ. Όχι, σίγουρα δεν θέλεις να έχεις σχέση μ΄ έναν τέτοιο άνθρωπο.

Κάποιος που συνεχώς βγάζει στην επιφάνεια κρυφές εμμονές, δημιουργώντας σενάρια, τις περισσότερες φορές παράλογα, με στόχο να δραματοποιεί καταστάσεις, ζώντας μέσα στην ίντριγκα. Αρπάζεται με το παραμικρό και ζηλεύει πολύ. Που άλλοτε νιώθει την ανάγκη να ενωθεί απόλυτα με τ΄ άλλο του μισό, κι άλλοτε να το εκδικηθεί, παρασυρόμενος απ΄ τα απίστευτα σενάρια πάθους, που ο ίδιος γράφει. Ίσως να σ΄ ελκύει το πάθος που δείχνει, αλλά αν είχες σχέση μαζί του, κάποτε θ΄ αποχωρούσες.

Ένας άνθρωπος που γίνεται ό,τι ο άλλος θέλει; Ένα χαλί για να τον πατάνε; Ένας «μικρός» εγωιστής, που δίνει τα πάντα χωρίς μέτρο; Όχι επειδή επιθυμεί ειλικρινά να προσφέρει, αλλά γιατί θέλει να πάρει πίσω ακόμη περισσότερα. Παριστάνει το θύμα, προκειμένου απ΄ τον οίκτο του άλλου να θρέψει τη χαμηλή του αυτοπεποίθηση. Να αισθανθεί σημαντικός. Ξεστομίζει συνεχώς τη φράση «εγώ που έχω κάνει τόσα πολλά για σένα κι εσύ ούτε ένα ευχαριστώ». Όχι, ούτε αυτόν θα μπορούσες να ερωτευτείς.

Ή ένας άνθρωπος δοτικός και γενναιόδωρος, που δε φοβάται να τσαλακωθεί, να εκπέμψει συναίσθημα, να επενδύσει στον άλλον και τη σχέση τους. Γνωρίζει τι σημαίνει «δούναι και λαβείν» κι ότι οι σχέσεις για να εξελιχθούν χρειάζονται ισορροπία. Ξέρει ακριβώς πώς να δίνει αλλά και πώς να μην αδειάζει τον εαυτό του. Σέβεται πάνω απ΄ όλα τον ίδιο κι έτσι αυτομάτως σέβεται και τον άνθρωπο που έχει επιλέξει για σύντροφό του. Ναι, μ΄ έναν τέτοιο άνθρωπο θέλεις να έχεις σχέση. Αυτόν μπορείς να τον αγαπήσεις.

Σίγουρα δεν υπάρχουν μόνο περιορισμένων ειδών συμπεριφορές. Και μετά βεβαιότητας το ζήτημα αυτό δεν επιλύεται είτε σε μια συζήτηση είτε σε μια συνεδρία. Κι εννοείται ότι δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο. Υπάρχουν κι άλλα χρώματα. Όμως η παλέτα ανήκει σ΄ εμάς τους ίδιους. Εμείς επιλέγουμε τα χρώματα που θα φορέσουμε πάνω μας και θα βάλουμε στις σχέσεις μας. Στον έρωτα το να τα θέλεις όλα, τώρα και χωρίς πολλά λόγια δεν είναι μεμπτό. Το ζητούμενο είναι να δημιουργήσεις τα θεμέλια ώστε να μπορείς πάνω τους να χτίσεις γερές βάσεις. Κοιτώντας βαθιά μέσα σου ίσως συνειδητοποιήσεις αν τις έχεις χτίσει. Αν όχι, δεν πειράζει. Μπορείς να τις δημιουργήσεις ξανά απ΄ την αρχή.

Όλοι μας έχουμε ελαττώματα και προτερήματα. Κρίνουμε, όμως, ή και κατακρίνουμε τον άλλο επειδή μας ενοχλούν στοιχεία της προσωπικότητάς του. Αν μπούμε στη διαδικασία να σκεφτούμε εμείς πώς φαινόμαστε, πώς φερόμαστε και τι κρύβουμε μέσα μας, θ΄ αντέχαμε ν΄ αντικρίσουμε την βαθιά αλήθεια του εαυτού μας; Ο γενναίος ανταποκρίνεται στη διεισδυτική ματιά του εαυτού του. Ο αδύναμος πιθανότατα ν΄ απογοητευθεί και να κρυφτεί. Ξάπλωσε, λοιπόν, αναπαυτικά στο δικό σου καναπέ, συντροφιά μόνο με τον εαυτό σου. Κι αναρωτήσου: εσύ θα σε ερωτευόσουν; Αντέχεις;