Η διαδικασία που υπάρχει στο πρώτο φλερτ, στην πρώτη κίνηση της γνωριμίας, μας προκαλεί ένα τεράστιο άγχος, με αποτέλεσμα να μη λειτουργούμε ελεύθερα με τον πραγματικό μας χαρακτήρα. Θέλουμε να εντυπωσιάσουμε τον άλλο που βρίσκεται απέναντί μας καταλήγοντας να μη μας αναγνωρίζουμε καν. Αξίζει όντως, είναι πραγματικά αναγκαίο να προσπαθείς τόσο να γοητεύσεις κάποιον για έναν έρωτα; Είναι το απόλυτο διεγερτικό να ασκούν οι άνθρωποι μεταξύ τους τόσο μεγάλη επιρροή και να καταλήγουν ν’ αλλάξουν τόσο τη συμπεριφορά τους, χάνοντας την απλότητά τους για ένα φλερτ;
Αρχικά, δεν υπάρχει λόγος ν’ αλλάζεις ούτε τον τρόπο που μιλάς, φέρεσαι ή κινείσαι, ούτε καν μία μικρή λεπτομέρεια από την προσωπικότητα σου για να κινήσεις το ενδιαφέρον ενός ανθρώπου που μόλις γνώρισες, γιατί θες αυτό ακριβώς, να γνωριστείτε. Ακριβώς όπως είσαι, αν ενδιαφέρεται θα υπάρξει και συνέχεια και ανταπόκριση, αν όχι τότε άπλα θα υπάρξει η γνωριμία κι ένα σφηνάκι στο τέλος. Όταν είσαι ένα ελεύθερο πνεύμα με αυτοπεποίθηση, να ξέρεις πως φαίνεται, για την ακρίβεια λάμπει προς τα έξω. Οι άνθρωποι γύρω σου το νιώθουν, εκπέμπεις μια διαφορετική αύρα, έναν δυναμισμό και μια σιγουριά. Ασκείς επιρροή, ποτίζεις τον χώρο με την ενέργειά σου κι έλκεις τους ανθρώπους κοντά σου. Τίποτα άλλο δε χρειάζεται.
Υπάρχουν οι στιγμές που θα δεις τον εαυτό σου να χλομιάζει, να αγχώνεται μόλις αντικρίσει το άτομο που ενδιαφέρεσαι αλλά δεν το ξέρει ακόμη, δεν ξέρεις τι έχει στο μυαλό του, τι γούστα έχει, οπότε θέλεις απλά να πληροίς κάθε τυχόν απαιτούμενο στη λίστα του. Άλλα όταν το βλέπεις αλλάζουνε όλα, γιατί κάπου χάνεις το παιχνίδι και δεν είσαι εσύ, πιστεύεις ότι δεν είσαι αρκετός για να εντυπωσιάσεις και να κατακτήσεις τον άλλο. Καταλήγεις να σε επηρεάζει τόσο πολύ, που μετά όταν επιστρέφεις στην παρέα σου, στα άτομα που σε ξέρουν, αναγνωρίζουν την αλλαγή σου, ειδικά αν έχετε εστιάσει σε μια συζήτηση για κάποιο θέμα που παλιά είχες διαφορετική γνώμη. Αλλάζεις και συμβιβάζεσαι, αναιρείς πράγματα που πίστευες τόσο καιρό, για να έχεις περισσότερα κοινά με τον άνθρωπο που σε μαγνητίζει.
Μα το πιο σημαντικό είναι να μπορείς ν’ απολαύσεις τη στιγμή, ναι μεν λογικό το άγχος κι ο κόμπος στο στομάχι αφού θέλεις να υπάρξει και συνέχεια, όμως αφέσου και δείξε τον πραγματικό σου κόσμο. Έτσι θα σε αποδεχθεί και θα γοητεύσεις, δε χρειάζεται τίποτα υπερβολικό, ψεύτικο και δήθεν. Άπλα, ανθρώπινα, αληθινά στοιχεία που σε αντιπροσωπεύουν φτάνουν. Θα θελήσει να σε γνωρίσει καλύτερα, για κάτι που βλέπει και αναγνωρίζει ως θελκτικό -κι εκείνο το κάτι όντως θα υπάρχει-. Να έχεις αυτοπεποίθηση και να μην αφήνεις τις ανασφάλειες και τις δεύτερες σκέψεις να σε καταβάλουν, εντυπωσιάζεις μόνο και μόνο με την ύπαρξή σου, χωρίς να πεις πολλά πολλά· ένα βλέμμα καμιά φορά είναι αρκετό.
Η στιγμή είναι για να τη ζεις, την ώρα που συμβαίνει. Μην αφήνεις κανένα συναίσθημα να σε επηρεάσει τόσο που να χάνεις κάθε επαφή με τον πραγματικό σου χαρακτήρα- ειδικά αν δεν είναι απόρροια των καιρών μα επιτηδευμένη προσποίηση. Όλοι μας επηρεαζόμαστε από τους συνανθρώπους μας, με αποτέλεσμα να λειτουργούμε διαφορετικά, όμως στο κομμάτι του έρωτα και του φλερτ δεν πρέπει να υπάρχει σε μεγάλο βαθμό η επιρροή γιατί αυτόματα χάνει κάθε σημασία.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου