Μια μπίρα στο χέρι και συζητήσεις μέχρι το πρωί

Για μια νύχτα με θέα και μια μπιρίτσα στο χέρι ζούμε. Να συζητάς μέχρι το πρωί για όλα τα θέματα και  σενάρια που μπορεί να κάνει το μυαλό σου. Δεν υπάρχει εποχή για τη συγκεκριμένη εμπειρία, είναι μοναδική, διαχρονική και άκρως απολαυστική. Τα μάτια σου έχουν χαθεί στη θέα, με το μυαλό σου να ταξιδεύει σε κόσμους τρελούς κι ανύπαρκτους, αρχίζοντας από το σημείο που αναρωτιέσαι για την ύπαρξή σου μέχρι το πώς έχει δημιουργηθεί ο κόσμος, γιατί υπάρχεις.

Φυσικά, πάντα όλα χρειάζονται μια καλή παρέα, μα ίσως το ιδανικό είναι να πας και μόνος σου να βρεις την ησυχία σου, να ηρεμήσεις αν έχεις κάτι που σου έχει φάει την ψυχή. Λίγος χρόνος με εσένα κι μόνο είναι πολύ σημαντικός, να καθαρίσει λιγάκι το μυαλό σου. Να βρεις την ισορροπία. Χάσου και λίγο από τον κόσμο αυτό που είναι γεμάτος από τη βαβούρα της πόλης, με τα αυτοκίνητα κι όλα τα άτομα γύρω γύρω να μιλάνε τόσο δυνατά που προκαλούν ηχορύπανση, απόλαυσε την ησυχία σου, την ελευθέρια σου.

Από την άλλη, οι στιγμές με τα φιλαράκια μένουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό σου. Η συνταγή απλή. Αρχικά πάτε σε ένα ύψωμα που βλέπετε όλη την πόλη φωτισμένη, αν έχετε την δυνατότητα να βλέπετε και θάλασσα ακόμα καλύτερα. Σιγά σιγά, αφού περνάει η ώρα, χωρίς να το καταλάβετε σας έχει βρει το ξημέρωμα με λόγια εκ βαθέων και στην άκρη του χεριού τη δέκατη μπιρίτσα που θα είναι κι η αιτία να λυθεί η γλώσσα και να ειπωθούν οι αλήθειες.

Κι όταν περάσει ο καιρός κι αναπολήσεις τη βραδιά εκείνη, θα δεις ότι ειπώθηκαν τόσα που κανείς σας δεν ήξερε για τον άλλο στην παρέα, με τις στιγμές αυτές να σου προκαλούν το συναίσθημα της εμπιστοσύνης. Ανοίγεσαι έτσι αβίαστα και θέλεις να εξερευνήσεις και λίγο βαθύτερα μονοπάτια. Σκέψεις για μελλοντικά σχέδια, ερωτικά σκιρτήματα, πεποιθήσεις και ιδανικά που πιστεύεις πως κάποτε θα γίνουν πράξη σ’ αυτόν τον περίεργο κόσμο που ζούμε, που καθημερινά εξελίσσεται και συμβαίνει κάτι καινούργιο, είτε καλό είτε κακό. Μέσα από όλα αυτά μαθαίνουμε, έτσι κυλάει η ζωή.

Σκέφτεσαι διαφορετικά, εκφράζεσαι πιο ελευθέρα χωρίς πρέπει και μη, είσαι παραπάνω ο εαυτός σου, αντιλαμβάνεσαι πόσο διαφορετικά μπορεί να σκεφτεί ένα άτομο. Βλέπεις τόσες διαφορετικές οπτικές, αντιθέτους τρόπους σκέψης, επιλογές τόσο ανατρεπτικές, που σου αλλάζουν και τη δική σου οπτική καμιά φορά. Ακούς ανησυχίες, σκέψεις που νόμιζες μόνο εσύ τις έκανες άλλα τελικά υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι σαν κι εσένα. Βρίσκεις τόσα κοινά και τόσες διαφορές, γίνεσαι μέρος από κάτι μεγαλύτερο από σένα.

Είναι ωραίο να εκφράζεσαι για όλα όσα σκέφτεσαι, που σε αγχώνουν, που σε παθιάζουν· να τα μοιράζεσαι. Γιατί όταν μοιραζόμαστε ψηλώνουμε δυο πόντους, χαρίζουμε μια προέκταση που οδηγεί σε σενάρια που δεν είχαμε σκεφτεί, που δεν άγγιζαν το δικό μας φάσμα. Αυτές οι συζητήσεις φτιάχτηκαν για τέτοιες νύχτες που άφησαν το στίγμα τους στον χρόνο. Με μυαλά τόσο μπερδεμένα, με τόσα γιατί αναπάντητα, έτοιμα να εκραγούν. Με ανθρώπους που βρέθηκαν κι εξήγησαν τον κόσμο και κάπως έτσι έμαθαν λίγο καλύτερα τους εαυτούς τους, ερωτεύτηκαν, γέννησαν μια ιδέα. Με μια μπίρα στο χέρι, μάθαμε τους εαυτούς μας κάποιο βράδυ, με καλή παρέα. Αυτά θα μείνουν τελικά.