Όσα δε λες στο ταίρι σου για να τα πετάξεις αργότερα στον καβγά

Η σιωπή μπορεί να έχει πολλές αποχρώσεις, ειδικά όταν εκείνη εντοπίζεται ως τακτική εντός των ερωτικών μας σχέσεων. Τα πράγματα που μας ενοχλούν και δεν τα εκφράζουμε στο ταίρι μας, είναι άραγε πραγματικά ασήμαντα, οπότε επιλέγουμε να μην ασχοληθούμε με μικροπράγματα, ή διαλέγουμε τη σιωπή έτσι ώστε σε ένα τσακωμό να έχουμε ένα ισχυρό χαρτί;

Αρχικά, υπάρχουν και τα δυο ενδεχόμενα και κάθε στιγμή μπορούν να υπάρξουν εναλλάξ. Είτε συμβαίνει άθελά μας ως ένας τρόπος μηχανικός του εγκεφάλου, με αποτέλεσμα απλώς να προκύπτει, είτε είναι στρατηγική επιλογή. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως έχει αποκρύψει πράγματα που τον ενοχλούν από το ταίρι του συνειδητά. Πολλές φορές μας πνίγουν κάποια θέματα που μας απασχολούν, όμως ξέρουμε ότι κι ο σύντροφός μας έχει τα δικά του, υπάρχει η κούραση της ημέρας από δίπλα, το άγχος, οι προβληματισμοί και χίλια δυο αλλά πράγματα που μπορεί να σκέφτεται και δεν τα γνωρίζουμε ούτε εμείς. Ο άνθρωπός μας με τη σειρά του, δεν τα εκφράζει για να μη μας φορτίσει, αφού αρκετά έχουμε κι εμείς στο κεφαλάκι μας κι έτσι καταλήγουμε σε μια σιωπή από κοινού χάριν της διακριτικότητας.

Όμως δεν είναι πάντα έτσι. Το κάθε ζευγάρι σκέφτεται με αυτό τον τρόπο τις στιγμές που κυριαρχεί το συναίσθημα της ενοχής, όπου και θεωρούμε μέσα μας διαρκώς ότι θα ενοχλήσουμε. Ως αποτέλεσμα έχει το να κλείνεσαι απέναντι στον άνθρωπό σου κι αυτός απέναντι σε σένα, μη γνωρίζοντας εν τέλει τι ακριβώς σας συμβαίνει. Δημιουργείται έτσι μια γκρίζα ζώνη ανείπωτων, που ανά πάσα στιγμή μπορούν να σκάσουν υπό το πρίσμα του «να ‘ξερες πόσα δε σου λέω».

Με το να τα κρατάμε μέσα μας- τα όσα επιλέγουμε να μη μοιραστούμε- και να μην εκφράζουμε όσα μας ανησυχούν και μας έχουν φάει την ψυχή δημιουργείται ένα τέλειο άλλοθι το οποίο οδηγεί στο να έχουμε το πάνω χέρι στον τσακωμό. Μέχρι να έρθει η στιγμή που αρχίζει όντως το δεκάλεπτο κήρυγμα για τα όσα εμείς στωικά (;) δε λέμε και μένει το άλλο άτομο κάγκελο να κοιτάζει και να αναρωτιέται πού στο καλό ήταν όταν όλα αυτά συνέβησαν. Ακούει πράγματα που δεν ήξερε ότι είχαν ενοχλήσει για περιστατικά μηνών ή και χρόνων πριν, προβληματισμούς από το πουθενά χωρίς να έχει καμία ιδέα και περιμένει να τελειώσει το παραλήρημα για να καταλάβει- αν καταφέρει να βάλει σε σειρά τα γεγονότα.

Επομένως, καλό θα ήταν να ξεχωρίζουμε ποια πράγματα έχουν αξία για να ασχοληθούμε κι όσα δεν έχουν ας τα αφήσουμε επιτέλους στην ησυχία τους στη λήθη των σχέσεων. Εννοείται είμαστε διαφορετικά άτομα όλοι μας και μπορεί να μας ενοχλούν εντελώς διαφορετικά πράγματα, όμως εκείνα που είναι όντως σοβαρά κι επείγοντα, σίγουρα το ταίρι μας θα τα αναγνωρίσει και θα δώσει βάση αφού ξεκάθαρα ασκούν μια επιρροή στη συμπεριφορά μας. Ως προς τα μικροπράγματα, ας τα αφήνουμε να τα πάρει το ποτάμι ή ας τα εκφράζουμε χωρίς επιτακτικότητα σε μια χαλαρή συζήτηση, ως σημείο αναφοράς και μόνο.

Αν επιλέγουμε τη σιωπή μέχρι να φανερώσουμε τα χαρτιά μας, πολύ πιθανό να πέσουμε θύματα της ίδιας μας της τακτικής αργά ή γρήγορα. Όπως όλοι λένε άλλωστε, η συζήτηση είναι μονόδρομος αν επιθυμείς να γνωρίσεις καλύτερα τον άλλο. Με τη σιωπή ποτέ κανείς δε φάνηκε να μαθαίνει κάτι εις μεγαλύτερο βάθος. Κι όταν μιλάμε για έρωτα κι αγάπη, ποιος ο λόγος να διαλέξεις τη σιωπή, όταν όλα γύρω σου σού λένε να μιλήσεις και να μοιραστείς την ύπαρξή σου; Άλλωστε, αυτό δε θα ήθελες κι από το ταίρι σου;