Πολλές φορές θέλουμε να περνάμε περισσότερο χρόνο με το ταίρι μας από ότι αυτό, ενώ παράλληλα δε συμβαδίζει ο χρόνος που έχουμε για τον εαυτό μας με τον δικό του. Έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι είναι μονόπλευρη η επιθυμία μας -συχνά αδικώντας την άλλη πλευρά- και φυσικά χωρίς να ψάχνουμε να βρούμε μια άκρη για να είναι ικανοποιημένα και τα δύο άτομα.

Αρχικά, σε μια καθημερινότητα με γεμάτο πρόγραμμα και υποχρεώσεις είναι λογικό να μην υπάρχει τόσος κοινός χρόνος για να μπορείτε να χτίζετε εμπειρίες μαζί, αφού όταν γυρνάς πίσω σπίτι σου θες να ξεκουραστείς, να ηρεμήσεις, να μη νιώθεις πίεση από κανένα. Έτσι επιλέγεις να καθίσεις στον καναπέ σου, με το κρασάκι σου, για να χαλαρώσεις και να κοιμηθείς. Είναι σημαντικός ο χρόνος που αφιερώνουμε στον εαυτό μας και πρέπει να σεβόμαστε και την επιθυμία του άλλου να θέλει να μείνει μόνος του. Δε χρειάζεται να το παίρνεις προσωπικά όταν δεν υπάρχει κοινός ελεύθερος χρόνος στη συχνότητα και την ένταση που εσύ μπορείς να διαθέσεις. Ούτε αυτό σημαίνει πως το ταίρι σου δεν ενδιαφέρεται για σένα. Σκέψου το πιο απλό, ότι περνάς τη ζωή του μέσα από το προσωπικό δικό σου φίλτρο. Μήπως οι δυο ώρες που είχες χθες για να ξεκουραστείς, δόθηκαν μόνο σε σένα; Μήπως αυτό που εσύ ονομάζεις «ελεύθερο χρόνο» για το ταίρι σου είναι άλλο ένα δίωρο στη δουλειά;

 

 

Είναι σημαντικό να δίνεις τον χώρο, τα περιθώρια, χωρίς καμία πίεση στον άνθρωπό σου. Δεν είναι εύκολο και τα όρια ανάμεσα στο διεκδικώ και στο πιέζω είναι λεπτά. Συν του ότι μπορεί να μην έχουν την ίδια μετάφραση για τα δυο μέλη του ζευγαριού. Για να μην είσαι σαν βάρος στο άλλο άτομο αλλά να είσαι ένα ήρεμο και συντροφικό καταφύγιο χρειάζεται να διώξεις από πάνω σου τη σύνδεση που έχει ο χρόνος με το ενδιαφέρον. Δίνω όλο μου το χρόνο δε σημαίνει ενδιαφέρομαι. Όχι απαραίτητα. Όπως επίσης, το να μη δίνω όλο μου τον χρόνο δε σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρομαι. Όταν αφεθείς ως προς αυτή την εξίσωση, θα δεις πως το άλλο άτομο από μόνο του θα σου δώσει όσες στιγμές χρειαστείς επειδή δε θα υπάρχει το άγχος του να σου αποδείξει κάτι.

Αντίστοιχα, πρέπει να συζητήσεις με το ταίρι σου και τη δική σου την πλευρά. Ν’ αναφέρεις ότι θες να έχετε παραπάνω στιγμές μαζί, να βλέπεστε περισσότερο, αφήνοντας μετά τον άνθρωπό σου με τη σειρά του θα τοποθετηθεί για να σου πει αν συμφωνεί ή όχι. Μπορεί για το ίδιο το άτομο ο χρόνος που περνάτε μαζί να είναι αρκετός, να μην μπορεί να προσφέρει κάτι παραπάνω, μέχρι εκεί να  είναι το όριό του. Μπορεί από την άλλη να μην έχει αντιληφθεί  καν αυτή σου την ανάγκη, μπορεί να έχει ακριβώς την ίδια και να κάθεστε να τρώγεστε ενώ ουσιαστικά θέλετε το ίδιο πράγμα. Όταν συζητάς μπορείς  να δεις την οπτική της άλλης πλευράς και γιατί όχι, να βρεις και τη λύση σε πράγματα που σε προβληματίζουν.

Υπάρχουν όμως και πράγματα που μπορείς να κάνεις από τη δική σου πλευρά, δρώντας παράλληλα. Να δεις ποια είναι τα ενδιαφέροντα που έχει το ταίρι σου, τι του αρέσει να κάνει στον ελεύθερό του χρόνο, να κάνετε ποιο δημιουργικά πράγματα που αρέσουν και στους δύο, συμμετέχοντας πιο ενεργά εσύ στη ζωή του. Δραστηριότητες που δεν τις  έχεις δοκιμάσει ή σειρές που δε θα έβλεπες υπό άλλες συνθήκες, δώσε τους μια ευκαιρία και πρότεινε κι εσύ τις δικές σου. Κάθισε μαζί του σαν φιλαράκι και δες τις αλλαγές να συμβαίνουν. Ο σύντροφός μας δεν πρέπει να είναι πάντα ερωτικός παρτενέρ, άλλωστε, αλλά και φίλος μας. Η συνεχή ερωτική ένταση δε σε αφήνει να ξεκουράζεσαι και να είσαι πλήρως ο εαυτός σου. Επομένως, βρείτε κοινά ενδιαφέροντα, χόμπι, κάντε πράγματα που δεν τα έχετε κάνει ποτέ οι δύο σας και θα υπάρξει κι από τις δύο μεριές μια ανανέωση, μια ανάγκη για σύνδεση.

Πολλές φορές βιαζόμαστε να βρούμε τα αίτια ενώ εν τέλει μπορεί να διαφέρουν εντελώς. Κι όσο σχετικός μπορεί να είναι ο χρόνος, τόσο σημαντικός τον κάνουμε να φαίνεται στη ζωή μας. Όμως τελικά, μπορεί δέκα χρόνια να μην αγγίζουν σε ουσία ένα δευτερόλεπτο. Άρα το θέμα δεν είναι ποτέ πόσο, αλλά πώς. Μην το ξεχνάς.

Συντάκτης: Άντζη Ευριπίδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου